Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Nie oczekuję od was pomocy, ale potrzebuję się wygadać.
Nie widzÄ™ sensu w życiu. CaÅ‚e życie ludzie mnie wykorzystujÄ…. Do póki nie skoÅ„czyÅ‚am gimnazjum, w szkole przeżywaÅ‚am horror. MiaÅ‚am wtedy „przyjaciółkÄ™” , która udawaÅ‚a w szkole, że nic nas nie Å‚Ä…czy. Teraz mnie olaÅ‚a. Woli siÄ™ uczyć (wiem, że to ważne w życiu, ale za każdym razem, kiedy chciaÅ‚am siÄ™ z niÄ… spotkać mówiÅ‚a, że siÄ™ uczy), sÅ‚uchać rodziców, których i tak ma w poważaniu, tylko robi tak, aby siÄ™ ze mnÄ… nie spotkać. Teraz inna przyjaciółka mnie olewa, krÄ™ci, nie stawia siÄ™ na spotkanie, umawia siÄ™ ze mnÄ…, a później mówi, że idziemy gdzie indziej, bo nie chce kogoÅ› wystawić (rozumiem, że raz na jakiÅ› czas mnie poprosi o zmianÄ™ planów, ale ona robi to prawie caÅ‚y czas). Z rodzinÄ… nie mam dobrych kontaktów. Rodzice zaczÄ™li mnie zauważać dopiero teraz, kiedy prawdopodobnie nie zdam, abym im tylko wstydu nie sprawiÅ‚a. Dziadkowie mnie nigdy nie widzieli, jedni tylko chcieli abym nie sprawiaÅ‚a im problemów, a drudzy uważajÄ… mnie za czarnÄ… owcÄ™, faworyzujÄ… innych wnuków. Nigdy nikogo nie miaÅ‚am, brak mi bliskoÅ›ci i wszystkiego co z tym zwiÄ…zane. Brak mi ambicji i jakichkolwiek umiejÄ™tnoÅ›ci, przynajmniej nie mam o nich pojÄ™cia. Nie wierzÄ™ w nic, do niczego nie dążę. Nie widzÄ™ ostatnio nawet sensu w mojej najwiÄ™kszej ambicji, aby pokazać tym wszystkim co mnie sponiewierali, że jestem coÅ› warta. Inni oczekujÄ… ode mnie pomocy i rady, ale nikt mi nie chce odwdziÄ™czyć siÄ™ tym samym. Nie wiem co mnie trzyma przy życiu, ale z pewnoÅ›ciÄ… nie chce umierać. Nie wiem czy coÅ› ze mnÄ… jest nie tak bÄ…dź z innymi, a może ten Å›wiat jest tak porÄ…bany.

Myślę, że taki po prostu masz zły dzień. Po co Ci takie przyjaciółki fałszywe? może ty zacznij mieć je w poważaniu. Ja bym się rodzicami i dziadkami nie przejmowała w ogóle. Po prostu idź swoją drogą, weź się za naukę i będzie w porządku. I pomyśl jeszcze, że inni mają gorzej;P

Trochę wiary w siebie i pozytywnego spojrzenia na przyszłość. Wielu jest ludzi, którzy nie mają żadnych wybitnych zdolności, a żyją, są szczęśliwi. Myślisz, że ja coś potrafię? Właśnie skończyłem szkołę, nie mam dziewczyny, nie wybieram się na studia. Nie robię z tego tragedii. Zdaję się na los, będzie co ma być. Nie szukam sensu, ponieważ już dawno odkryłem, że sensu nie ma, stawiaj sobie cele i próbuj je realizować.

Zły dzień, czasem jak mi coś nie wychodzi to też mam takie czarne myśli, że w sumie to nie mam prawdziwych znajomych i pewnie jeszcze połowa z nich mnie nie lubi, nic w życiu nie osiągnę i w ogóle jestem beztalenciem. Nie ma się co łamać, jutro się może zdarzyć coś, przez co będziesz chodzić przez cały dzień z bananem na twarzy. :)

Masz rację, świat jest porąbany ale w sumie nikt nigdy nie mówi że będzie łatwo. Pokaż im że potrafisz byc najlepsza, zdaj do następnej klasy chocby nie wiem co... Olej taką przyjaciółkę jaką masz, o ile w ogóle można ją nazwac przyjaciółką... Znajdź sobie pasję i ją rozwijaj, byc może masz do czegoś talent i o tym nie wiesz..

Ja dodam do wypowiedzi powyżej, iż wszystko ma swój powód!

kiedyś właśnie pomyślałam "kurde, przecież nic się nie dzieje bez powodu" i wiesz ? wyszło mi to na dobre, zaczęłam inaczej patrzec na życie i zupełnie olałam pewnych ludzi.

_________________
Na raz - Mama Selita, na dwa - macie ten funk łykać. Na pięć, na siedem Selita sound system. Czujesz ? To ma iskrę!

Kod:

Nigdy nikogo nie miałam, brak mi bliskości i wszystkiego co z tym związane.

A może byś spróbowała znaleźć jakiegoś przyjaciela, a nie przyjaciółkę? Według mnie dziewczyna najlepiej dogaduję się z chłopakiem, a chłopak z dziewczyną. Spróbuj, nic nie stracisz przecież.

A twój wiek to 17? Bo hmm z własnego doświadczenia wiem, że w tym wieku to wyolbrzymia się strasznie problemy. Może nie wszystko jest takie złe jak mówisz, trzeba tylko spojrzeć z innej perspektywy. I trochę też dystansu do siebie trzeba mieć.

To, że nikogo nie miałam i nie mam jest moją winą, zbyt mam głupie zasady, myśli, itd... i kiedy coś już ma być to mówię dość, chociaż pragnę inaczej. Jest mi z tym źle, wiem, że przesadzam, ale nie potrafię z kimś być, pocałować czy po prostu się zabawić różnym znaczeniu tego słowa, jeśli nic do tej osoby nie czuję.
Przyjaciela próbowałam znaleźć, ale w moim otoczeniu jest zbyt dużo idiotów.
Złe dni mam od kilku tygodniu. I tak nadal nie widzę sensu, dziś mi to jeszcze matka powiedziała wprost. A najbardziej jestem wściekła na siebie na to, że mam na wszystko wyj*bane, próbuje z tym walczyć, ale mi się nie udaje. Ostatnio nawet kolega mi prawił podobnie jak niektórzy z was, że wszystko ma sens i nic nie jest bez przyczyny, ale i tak nie potrafię tego pojąć.
Dziękuję za słowa pocieszenia i rady.

Zajmij się czymś. Znajdź sobie hobby/pasję, którą będziesz się zajmować przez dłuższy czas. To mi przynajmniej pomogło gdy miałem cięższy czas. A rodzice, cóż w końcu cię zauważą.

Ludzie są źli taka jest prawda i musisz to sobie uświadomić, rodzice napewno cie kochają, tylko może nie potrafia okazywac uczuć, daj sobie spokój z takim przyjaciółkami, one bedą cie tylko wykorzystywać, znajdź sobie bardziej wartościowych znajomych poza tym samotność nie jest zła, czasami trzeba miec troche czasu na refleksje.

Weź się porządnie za siebie, a i inni zmienią do Ciebie podejście. Nic, tylko narzekasz.