Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Witam, mam problem. Ciągle myślę że jestem dziwny jakiś. Tzn. boję się wychodzić do ludzi bo obawiam się że mnie wyśmieją itp. i w ogóle jak ktoś się do kogoś zaśmieje obok mnie to od razu myślę że się ze mnie śmieją. W ogóle mam pełno kompleksów, ,myślę że jestem gorszy od innych itp. Chciałbym bym być na luzie tak jak inni. Alkoholu nie piję ani nie palę fajek ale to chyba nie świadczy źle o mnie ? Kolegów mam lubią mnie za to że jestem zabawny ale w pozytywnym znaczeniu chyba bo tak to by się ze mną nie chcieli spotykać ani rozmawiać pewnie. W ogóle przez prawie całe wakacje sam przebywałem, parę razy byłem u kolegów. Mam nadzieje że te kompleksy nie są prawdą, przynajmniej chciałbym żeby tak było. Widzę u siebie same minusy. Dziewczyny też nigdy nie miałem a brzydki nie jestem ponoć, ale nawet boję się spotkać z dziewczyn bo się boję że mnie wyśmieje. Poradźcie coś proszę. Nie wiem czy dobry temat nie mam głowy do wymyślania.

Najpierw zmień nastawienie, bo z takim to nic nie osiągniesz. Porozmawiaj o twoim problemie z kolegami, w końcu po to ich masz. Powinni ci jakoś pomóc. Znajdź sobie jakąś pasję. Coś w czym jesteś dobry i lubisz to robić. I rozwijaj to. Wtedy pozbędziesz się kompleksów.

Tak, zacznij od nastawienia. Skoro i tak jesteśw miarę zadowolonym człowiekiem, to sobie poradzisz. Daj sobie tylko czas. Aha, i pamiętaj, że picie i palenie nie posłuży za polepszenie swojej opinii w otoczeniu, w którym się obracasz, więc spokojnie.

Musisz zmienić nastawienie do siebie. Widzisz w tym jakiś sens, żeby myśleć, że jesteś tym dziwnym, tym brzydkim, tym fe i w ogóle? Zastanów się nad tym, bo dla mnie to głupota. Tym bardziej, że masz kolegów i oni Cie akceptują. I pamiętaj, że picie i palenie to tylko używki. Nie decydują o tym czy jesteś fajny czy nie.


O żesz w mordę...

Zgadzam siÄ™, nastawienie przede wszystkim :)
Stań przed lustrem , popatrz na siebie i staraj się odszukać swoje dobre strony , atuty.
Nad biurkiem powies sobie kartkę ze swoimi zaletami , pomyśl dlaczego znajomi Cię lubią?
Czytaj to codziennie , uśmiechaj się , nie bój się otoczenia , uwierz w siebie!
Powiedz sobie , że jestes bardzo fajnym chłopakiem , lubianym , zabawnym , przystojnym..
Trzymam kciuki

Jakoś nie mogę się ogarnąć ;/ Najgorsza jest samotność. Jestem typem samotnika ale bez przesady. Mój dzień wygląda tak: rano wstaje, siedze na kompie do południa, potem obiad, idę do garażu pomajsterkować, wieczorem wracam i do 1-2 w nocy na kompie, i dzień jak co dzień. Kolegów z którymi się spotykam mam mało tylko paru i jeszcze mieszkają daleko ode mnie więc rzadko kiedy się spotykam z nimi. Koleżanek nie mam praktycznie w ogóle, tylko stare znajome z gimnazjum które widuje raz w roku może rzadziej. Kiedyś przychodził do mnie prawie dziennie kuzyn ale on też teraz ma jakąś dziewczynę. Ile bym dał żeby być towarzyskim, mieć pełno znajomych. Dziennie proszę Boga żebym w końcu spotkał jakąś fajną, miłą dziewczynę. Gdybym wiedział co ludzie o mnie myślą, to by pewnie rozwiązało częśc moich problemów. I nie piszę to po to by pokazać jaki to ja jestem biedny czy coś, ale może macie jakieś pomysły, bo nic innego mi nie zostało. Pozdrawiam :)

Spróbuj odświeżyć kontakt z koleżankami z gimnazjum. Nie zaszkodzi spróbować. Odejdź od komputera i zajmij się czymś innym. Może to być cokolwiek. Przeczytaj jakąś ciekawą książkę, będziesz miał co opowiadać znajomym. Właśnie zaczyna się nowy rok szkolny. To dobra okazja, aby coś w sobie zmienić. Wprowadź w swoje życie jakieś dobre nawyki. Rozmawiaj więcej z ludźmi. I pamiętaj żeby zmienić nastawienie, bo to podstawa.

To wszystko chyba przez to głupie gimnazjum. Jestem z grudnia więc zawsze byłem najmłodszy i najniższy. Gdy przyszedłem do gimnazjum to byłem najmniejszy w szkole, kozaki w dresach zawsze się podśmiewali, i leciały głupie teksty typu "chyba pomyliłeś szkoły", w mojej klasie byłem lubiany. Nauczyciele traktowali mnie jak dziecko z podstawówki, ocen też nie miałem za dobrych. Ale nic sobie nie robiłem w gimnazjum z tego wszystkiego i tak miałem wszystkich gdzieś. Poszedłem do szkoły średniej, aktualnie mam 170cm więc w normie, jest dużo niższych ode mnie. ku mojemu zdziwieniu całkiem inna kulturka nikt nikogo prześladuje. Wszystko ok jest. Tylko szkoda że to wszystko z gimnazjum odbiło się na mojej psychice dopiero teraz w szkole średniej gdy dorosłem zmądrzałem. Przecież problemów z wyglądem nie mam, jestem jednym z lepszych jeżeli chodzi o oceny w klasie ale nie kujonem mam średnio 3,4 2 też się zdarzają ale to z powodu wysokich wymagań u nas w szkole. A jednak zawsze czuje się gorszy, głupszy, wymyślam sobie nawet że jestem "inny", że głupio wyglądam, wmawiam sobie że ludzie się śmieją ze mnie. Czasami się śmieją ale to z powodu mojego zabawnego, śmiesznego charakteru. No i teraz boję się spotykać z innymi ludźmi, rozmawiać z nieznajomymi, bardzo często nie wiem jak się zachować żeby było najlepiej, dziewczyn unikam jak ognia a właśnie tego mi brakuje najwięcej.
Z niektórymi dziewczynami poznanymi przez internet rozmawiałem nawet przez ponad rok, dzień w dzień. One proponowały spotkania co mnie dziwiło bo to zawsze chłop "proponuje" lecz zawsze dygałem i nie dochodziło do spotkań więc mnie olały w końcu. I się im nie dziwie wcale. Bałem się właśnie przed wyśmianiem itp. Raz jak byłem u kolegi i były też u niego jego koleżanki dwie, i jak się zaśmiały przy mnie nie wiadomo z jakiego powodu to miałem dołka przez 2 miesiące i właśnie taki jestem. I tak całe wakacje praktycznie przesiedziałem sam z myślą "że jestem do niczego" a i tak "nie będę miał dziewczyny". Nie mam pojęcia co ze mną nie tak jest. Ale takie życie jest denerwujące i jeszcze bardziej dołujące. Teraz tak mam namieszane w głowie że nie wiem kim jestem.

Przestań się przejmować ludźmi. Co z tego, że Cię wyśmieją? Jeśli jest w Tobie coś śmiesznego to nie zabraniaj im tego tylko śmiej się razem z nimi. Ok, poważne. Idź do psychologa. Zmienienie nastawienia do samego siebie i zwiększenie poczucia własnej wartości to bardzo ciężka i czasem długotrwała praca. Ja też jestem często sama- z wyboru, ponieważ jest mi z tym dobrze. Jestem typem aspołecznika. Ale jeśli zauważasz w samotności problem to wyjdź do ludzi, idź na imprezę, pracuj nad sobą. Nie od razu, lecz z czasem będzie lepiej.

Mirana, też taki jestem "aspołeczny", nie jestem typem imprezowicza itp. Ale ostatnio brakuje mi innych ludzi.

No to działaj! Wiem, że może być ci ciężko, ale na prawdę uwierz mi że wszystko później będzie dobrze. Otwórz się na ludzi. Przecież nie masz nic do stracenia.

_________________
http://innervoices.pl/ ///Zapraszam

Może po prostu nie szukaj grona znajomych tylko kogoś z kim mógłbyś spędzić czas. Jeśli chcesz to idź na imprezę, zabaw się. Może humor się Tobie polepszy.

Mirana, raczej tak. Nie potrzebuje znajomych nie wiadomo ilu. Wystarczyła by jakaś miła przyjaciółka z którą bym mógł spędzać czas. Wiem, nic na siłe...:D Kiedyś się może znajdzie ktoś.

Kompletnedno0 po tym wszystkim co napisałeś wygląda na to, że problem jest głębszy i dobrze by było zasięgnąć opinii dobrego psychologa. Osoba z zewnątrz na pewno coś doradzi i dobierze odpowiednie rozwiązanie. Samemu ciężko Ci coś będzie zdziałać. ¯yczę powodzenia!