Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Od ok. 2 lat jestem wiecznie zmęczony i zestresowany na dodatek unikam ludzi nawet znajomych i kumpli lubię byc sam wtedy mogę się odprężyc i zregenerowac siły ale i tak nie wystarczą mi one na długo już następnego dnia czuję się znowu cholernie zmęczony. Każdy mi mówi że jestem dziwny nawet ci którzy mnie dobrze nie znają a kumple mówią że zgburzałem, jednak ja nie mam wystarczająco dużo sił by to zmienic i czasami mam dośc już tego życia i wszystkich ludzi gdy jestem staram się byc jak najmniej zauważalny na przerwach i idę do toalety czekając aż przerwa się skończy lub wychodzę ze szkoły i przychodzę po przerwie prosto na lekcje. Mam trudną sytuację w domu (może nie powinienem tego pisac ale przedstawię niewielką częsc mojego zwalonego okresu młodzieńczego i dzieciństwa) moja matka kiedy ją zwolnili 2,5 roku temu z pracy na rok się załamała całymi dniami spała i płakała natomiast mój ojciec którego tak naprawdę nie mam jest alkoholikiem,nierobem i przez niego jesteśmy zadłużeni,gdy moja mama nie pracowała on całymi dniami pił i nie wspierał jej duchowo ani materialnie po prostu on ma wszystko w dupie, że tak się brzydko wyrażę. Aktualnie moja matka z powrotem pracuje ale wyraźny ślad na jej psychice pozostał do dziś jest wiecznie zestresowana, po prostu istny wrak człowieka ale czego można się spodziewac mając takiego męża i ojca dzieci, który przez całe życie się opie..... a moja matka sama wszystko robi w domu na dodatek pracuje a on sobie spaceruje i raz przyjdzie nie przyjdzie pijany robi tylko 3-4 mesiące w roku jak jest lato a to jest według mnie zdecydowanie za mało i wygląda to tak jakby bał się podjąc stałej pracy. Jak to ktoś powiedział, zacytuje : Nigdy nie będziesz szczęśliwy jeśli twoja matka nie jest szczęśliwa" jest w tym sporo prawdy bo zachowuje się podobnie do niej a mam przecież 17 lat. Myślę że sam nie jestem w stanie tego wszystkiego ogarnac ponieważ w domu mam co 2 dzień awantury i trochę przeżyłem. Moim jedynym marzeniem jest wyrwac się stąd jak najdalej.

Vilo, myślę, że powinieneś udać się do specjalisty, który pomoże rozwiązać Ci problem. W Twojej szkole na pewno jest psycholog bądź pedagog, z którym powinieneś niezwłocznie się skontaktować.

chyba sobie nie poradzisz z problemem. Warto udac się po pomoc. Może rzeczywiście szkolny pedagog to najlepszy pomysł.

To może Ty wpieraj matkę i jej pomagaj i niech widzi że w Tb ma oparcie proste, a sam idż jak wyżej napisane do psychologa