Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

apocalypse, jeśli Cię uraziłam, to przepraszam najmocniej - wiadomo, że nie wszyscy tacy są, ale piszę tak z własnego doświadczenia. Wszyscy moi znajomi, spełniający te kryteria próbowali różnych takich rzeczy. I jeszcze lansowali się na fejsbuczku :D.

nie uraziłaś tylko wiesz, wydaje mi się że jak dzieciak ma hajs to kupuje sobie jakieś lepsze gówno niż acodin,

Czy ja wiem, acodin modny na kwejku, fejsbuczku to trzeba się do trendu dopasować.

Brałem i nie polecam, jak już chcesz mieć "faze" to walnij kielicha a tego g*wna się nie tykaj.

Tak, wzięłam raz. Ogólnie 25 tabletek. I szczerze mówiąc było tragicznie. Słyszałam jakieś chore beczenie owiec, ryczałam, rzygałam, przy znajomych. Kiedy znalazłam się w szpitalu ( nie było ze mną kontaktu, ogólnie myślałam, że umarłam) myślałam, że jestem w Psychiatryku. Pamiętam moment, gdy wwozili mnie na wózku inwalidzkim do windy, a że niedawno skończyłam czytać `Lot nad kukułczym gniazdem`, byłam przekonana, że jadę na elektrowstrząsy. Dzisiaj się z tego śmieję, ale wtedy było to naprawdę przerażające.. Więcej tego gówna nie tknę.

Nie próbowałem acodinu bo nigdy szczególnie mnie to mnie pociągało. Czasem pewne osoby próbowały mnie przekonać ale jakoś nie bardzo mi się podoba co to robi z człowiekiem bo jeśli już mam robić z siebie błazna wolę to robić w sposób świadomy. Jeśli mam ochotę pofazować to ewentualne się zjaram ale też nie za często bo w wakacje się przekonałem że jaranie dzień w dzień szkodzi na banie. Nawet upić zdarza mi się rzadko ale przyznaje że kiedyś z tym też miałem lekki problem ale na szczęście w porę udało mi się ogarnąć dzięki pewnym osobom.

Ahh ten Acodin, zamknięty rozdział w życiu, ale trochę tego ścierwa wpieprzyłem jakoś dwa lata temu. Ogółem jako o narkotyku to źle o nim nie powiem bo fazy były ciekawe, trochę wszechświata zwiedziłem, ale po za tym to przez połączenie tego i problemów w życiu wylądowałem u psychologa z problemami takimi jak derealizacja i depersonalizacja więc było całkiem ciekawie, zwłaszcza że to była terapia grupowa^^ zresztą nie tylko acodin się do tego przyczynił bo poznałem całkiem sporo substancji gdy działałem jako, jak to pani psycholog stwierdziła "narkoman naukowiec" ze względu na to że szukałem ciekawych doświadczeń i możliwości zgłębiania siebie, a nie lekarstwa na ból istnienia.
Więc droga polska młodzieży... nie bierzcie narkotyków bo was popie*doli.

DOK£ADNIE masz racje :))

Mam 20 lat i przeraża mnie jak daleko rozprzestrzeniło się to gówno. Jak miałam 13 lat wzięłam to ze 2 razy (15 tabletek) wydawało się śmiesznie, miałam różne fazy, ale z perspektywy czasu wcale nie było tak ciekawie, gdyby nie to, że byli ze mną "trzeźwi" znajomi już dawno nie byłoby mnie na tym świecie. Na fazie wyszłam na balkon i widziałam morze, chciałam się wykąpać i skoczyć (z 3 piętra), ale w porę zatrzymali mnie znajomi. Mimo, że wzięłam to tylko 2 razy, miałam później problemy z koncentracją, przez jakiś czas w ogóle nie mogłam skupić się na nauce, mimo, że wcześniej nie miałam z nauką żadnego problemu.
Nie radzę tego brać ani jednorazowo a tym bardziej na dłużej. Znam parę osób, które leczą się po tym w ośrodkach odwykowych, więc nikt nie wciśnie mi kitu, że to nie uzależnia.
Powinni takie leki wydawać na receptę.

Miałam 14 lat kiedy po raz pierwszy wziełam acodin. Spodobało mi sie... nawet bardzo. Na początku brałam wieczorami po 10 tabletek. Zwykle leżałam wtedy w łóżku i słuchałam muzyki. Uwielbiałam te chwile. Po jakimś czasie zwiększyłam dawkę do 15 tabletek bo 10 przestalao 'działać'. Brałam to także z koleżanką na wagarach. Myśllałam że jestem szczęśliwa. Dpiero kiedy mama odkryła moją tajemnicę zaczęły sie kłopoty. Kilka razy przeszukiwała mój pokój. To był koszmar. Kiedy zwiększyłam dawkę do 20 tabletek a w aptece w mojej miejscowości nie chcieli mi już tego sprzedawać zaczęłam jeździć po acodin pociągiem do wiekszej miejscowości w ktorej bylo więcej aptek. Tabletki chowałam już nie w pokoju a w garaży w starej lalce. Czułam sie coraz gorzej psychcznie. Caly czas się bałam. Zdarzalo sie że brałam dwa razy dziennie. Wiedziałam ze jestem uzależniona ale było mi to obojętne. Kiedy 20 tabletek przestalo działać brałam całą paczkę. Mama kilka razy udała się ze mną do psychologa a tam zapisano mi leki antydepresyjne. Było coraz gorzej. Zaczęłam wymiotować po 30 tabetkach. Nie było już tak jak kiedyś. Musiałam przestać. Nie było to łatwe ale udało się. Teraz mogę z czystym sumieniem powiedzieć że jestem szczęsliwa. Przez acodin straciłam koleżankę, zaufanie mamy a mało brakowało a straciłabym najlepszą przyjaciółkę. Mam nadzeje ze moja historia będzie dla was ostrzezeniem przed tym lekiem. Nawt teraz gdy to pisałam czułam w sobie dziwne skurcze... stres, nie wiem jak to nazwać. Zaczęlam brać bo życie wydawalo mi sie nudne, pragnęłam przygód... Teraz mam 18 lat i chce zostać w przyszłości pracownikiem socjalnym:) Chce pomagać innym. Od 2 lat jestem 'wolna' i szczęsliwa. ¯ycze wam tego samego.

Nie rób tego, skończysz w szpitalu an płukaniu zołądka i na obserwacji na oddziale psychiatrycznym

Haha stare dobre aco :D niby dla gimbusów ale coś w tym jest... Ja osobiście mogę się pochwalić, że wiem jak to jest być patyczakiem, jak to jest być muzyką i jak to jest chodzić po księżycu. Uważam, że jak ktoś naprawdę wie co robi i zna temat psychodeli to go nie popie*doli od tego.

HipisSzatana, tak, bo jeśli ktoś "zna temat psychodeli", nie jest w stanie się uzależnić.
Nie brałam, choć mam znajomych, którzy "muszą spróbować wszystkiego". Z tego co mi wiadomo, nikt się w to nie wciągnął.

esine , chodziło mi o to, że ktoś kto zna się na psychodelikach i bierze to z umiarem w głębszych celach to nie wyląduje w psychiatryku :D A poza tym fizycznie się człowiek od psychodelików nie uzależni. Jedynym wyjątkiem jest MDMA (extasy). Psychicznie owszem ale wiadomo... psychicznie uzależnić się można równie dobrze od pierogów.