Forum m�odzie�owe e-Mlodzi.com

Tak na wstępie, to mi się przypomniało coś zabawnego.
Kiedy siedziałam na ławce ostatnio w parku spożywając kanapkę, jakiś biegacz-obcokrajowiec do mnie podszedł. Mówi, że się uczy polskiego. I pyta jak mam na imię. A ja mówię (tutaj podałam swoje prawdziwe imię).
A on: To bardzo... Nie wiem, jak to powiedzieć po polsku. (I się zaczyna zastanawiać)
A ja odrzekłam: Tak wiem, chodzi ci zapewne o słowo PIÊKNE.
A on zrobił taką minę, że jednak nie o to słowo chodzi.
A tak naprawdę chodziło mu o niespotykane : ) ¦miałam się z tego, dobry dzień.

I wracając teraz do tematu, to moja dziewczyna pochodzi z Rosji. I nie potrafi pisać po polsku za dobrze, więc robię to zwykle za nią. I jeszcze ma problem z wypowiedzeniem "ł", ona nie potrafi, daję słowo nie potrafi wypowiedzieć żadnego wyrazu z "ł".
I ja ciągle jej powtarzam: poszłyśmy. I nawet pokazuję jej, jak powinna wygiąć usta i język ustawić, żeby to zrobić. Ale nic nie pomaga.
A zamiast "wezmę", mówi "użę", czy jakoś tak. I w sklepie czasami występuję w roli takiego tłumacza. A ona mnie chwali: Ty mówisz tak mądrze. Tak rozumnie.
I każe mi rozmawiać z innymi ludźmi za nią.
Ogólnie, to zabawnie dość jest.
Często po angielsku, jak nie zna polskiego słówka, to mnie pyta. I tak sobie gadamy o świętach i zwyczajach. I ona w ogóle, przywozi mi kawior z Rosji. Bo to jej ulubiony przysmak. Słodycze etc.
A poza tym ona jest bardzo ładna, jak większość Rosjanek.
Co prawda nieco kiczowato wygląda teraz z tymi sztucznymi rzęsami, z których nie chce zrezygnować.
A jeśli o poznanie chodzi, to jest dość skomplikowana historia i okoliczności. W każdym razie jej kolczyk w wardze, podziałał na mnie niezwykle wręcz podniecająco.
Pięknie wyglądała, przepięknie.

Mój partner z którym jestem już 10 lat jest Łotyszem. Poznała nas moja przyjaciółka, która mieszka w Irlandii.

Mam obecnie, jesteśmy ze sobą 7 lat, mamy dwóch synków. Mieszkamy w Anglii. Poznaliśmy się w college, później zaczęliśmy rozmawiać na facebooku i MSN (wtedy był bardzo popularny), obecnie mieszkamy razem (duh), nie planujemy ślubu bo oboje mamy inne plany (on chce wielkie wesele, ja chcę coś skromnego). Byliśmy w Polsce dwa razy, po narodzinach naszych dzieci, do jego rodziny lecimy może za rok, zależy jak wyjdzie cenowo z biletami itd.
Powie tak, związek jak związek. Takich rzeczy się nie planuje. Nie ma jakiejś tam reguły "o teraz będę z obcokrajowcem bo tak mi się podoba", serce nie sługa, a miłość nie wybiera. :D Nigdy bym nie zamieniła tego co mam, za żadne skarby świata. Za bardzo kocham swoją "nową, małą" rodzinkę, i z ręką na sercu oddałabym życie za moich synków i mojego partnera. Wiem także, że on zrobiłby to samo. Jesteśmy sobie bardzo bliscy, dużo rozmawiamy, dzielimy się naszymi problemami i staramy sobie nawzajem pomóc. Oczywiście są też te złe strony, zdarza nam się z czymś nie zgodzić i mamy swoje "związkowe" afery, ale jaki związek jest idealny?

Miałam. Francuza.

PROGRAM TELEWIZYJNY !:)
Kochani !!! Szukamy mieszanych par/małżeństw, które mają różnice w podejściu do wychowywania swoich dzieci.
Jeśli jesteś zainteresowana/y lub znasz takie osoby to wyślij mi wiadomość priv, chętnie odpiszę i opowiem Ci więcej szczegółów na ten temat.

Pozdrawiam serdecznie.