Forum m�odzie�owe e-Mlodzi.com

Cześć Wszystkim!
Mam 19 lat.Na wstępie prosze,aby na ten temat odpowiadali chłopakiOd razu zaznacze,że ten temat może brzmieć jak jakieś wyżalanie się,ale chodzi o to abyście poznali jaka jest sytuacja.
Jeśli chodzi o dziewczyny,to dużo uważa mnie za przystojnego(mówiły mi tak,i po zachowaniu widze,że nie którym sie podobam).Niektóre zagadywały do mnie,rozmawialiśmy sobie,ale nic
z tego nie wychodziło,a jak ja chciałem zagadać do jakiejś to tym bardziej nie wychodziło(kiedy 1 raz próbowałem,to zostałem wyśmiany przez nią,kolegów moich,i mojego ojca,a miałem wtedy 10 lat(to odbiło się na mojej psychice).Raz w życiu miałem dziewczyne,tylko dlatego bo ona się we mnie zakochała i na imprezie pocałowała mnieAle później zostawiła mnie dla innego,więc źle się z tym czułem.(Jeśli to istotne to nigdy nie robiłem tego z żadną dziewczyną)

A teraz do rzeczy.Mój główny problem polega na tym,że nie mam życia,jest ono pasmem nieszczęść i niepowodzeń(nawet jak o coś się staram to bardzo rzadko uda mi się osiągnąć sukces).To wygląda głównie tak:szkoła-dom-sen(jest monotonne,można poweidzieć,że jestem przegrywem,pomimo tego ,że wiele razy innaczej myślałem i innaczej do tego podchodziłem),mieszkam w domu,który wygląda jak rudera,a rodzina jest taka,że zamiast każdy trzymać sie razem,to każdy ma każdego w dupie.Ojciec jest alkoholikiem,robi awantury z byle czego,znęca się psychicznie(nie tylko na mnie ale też na rodzinie).Czasami też mnie bił(np.za to że nie chciałem odrabiać lekcji.Gdy byłem starszy też on zaczynał jakieś awantury,potem mnie uderzył,więc mu oddałem a potem on dzwonił na policje.Gdy oni przyjechali powiedziałem co się stało,uznali że to moja wina,bo to mój ojciec i wgl.)
Też tak naprawde nie mam znajomych,kolegów,przyjaciela(jestem aspołeczny).Nie dlatego bo nie chce,dużo ludzi poznawałem,z różnych środowisk i próbowałem nawiązać znimi kontakt,lecz bez efektu).Z natury mam taki problem,że nie umiem utrzymywać z nimi kontaktu,jeśli już to tak na początku umiem z nimi rozmawiać(np.Jak się nazywasz ,skąd jesteś itp.).Miałem kiedyś przyjaciół w podstawówce,dobrze się układało,ale nagle coś oni do mnie zaczeli mieć,zawsze próbowali mi pocisnąć,co zrobiłem to źle,tylko dlatego bo to ja robiłem,nawet jak im pokazywałem,że jestem dobry w czymś i próbowali się ode mnie odwrócić(zresztą jak większość ludzi zgóry zakłada mnie na przegraną,i to też dotyczy znajomych ze szkoły co teraz chodze).Potem przestali i znowu sie przyjaźniliśmy.Później gdy poszedłem do gimnazjum,na początku jakoś się dogadywałem.Potem było że jakaś grupka np.gadała o swoich znajomych których nie znam,więc nic nie mówiłem(oprócz mnie w tej grupce też było pare osób które zupełnie cicho siedziały),to zawsze tylko do mnie,że czemu nic nie mówie itp).Potem zrobiłem coś(naprawde jakieś małe gówienko)to zaczeli mnie gnębić(kiedyś biłem się z jednym gnębicielem,wygrałem ale to itak nic nie zmieniło),śmiali się ze mnie(ogólnie dużo ludzi się śmieje ze mnie,nawet teraz,ale nie przez to gnębienie)Postanowiłem,że znajde inne towarszystwo,ale zawsze mówili abym sobie poszedł,albo zawsze ktoś się taki trafił ,że od razu chciał się bić.Kiedy ci przyjaciele z podstawówki o tym się dowiedzieli,to odwrócili się ode mnie i przeszli na strone moich wrogów(tak było i jest,że większość ludzi ruc***ło mnie na uczucia,npW gimnazjum może z jednym się zaprzyjaźniłem,to był taki przyjaciel że za moimi plecami gadał z tymi gnębicielami i śmiał się ze mnie razem z nimi,często było że ktoś coś mi obiecał nie dotrzymał słowa,powiedziałem komuś jakąś tajemnice ,za pare dni każdy o tym wiedział,wiele podobnych przypadków było).Teraz już nie mam tego problemu z gnębieniem,ale większość ludzi(prawie wszyscy) olewają mnie .Ze znajomymi gadam głównie wtedy jak ich gdzieś spotkam.I to wygląda tak,że spotkamy się np.w sklepie,autobusie (jeśli jestem tylko ja i ten znajomy)to wygląda tak:cześć co tam,pogadamy sobie,gadka dobrze idzie,i ten któs do mnie np.żebyśmy się spotkali,poszli na impreze,i żebym się do niego zadzwonił,napisał to się umówimy.Lecz kiedy pisze do niego co z tym wyjściem to nie odpowaida na to.A jeśli uda mi się z nim wyjść na taką impreze(tak się zdarza może pare razy w roku,to przeważnie jest tak że nikogo nie znam,każdy ze swoją ekipą siedzi,a ja wtedy nawet nie wiem co mam robić,i jakoś nieswojo się czuje(z dziewczynami też jest wtedy ciężko,bo albo gadają z inymi albo mają kogoś).Czasem się zdarza ,że pójde na impreze dobrze się z kimś dogadam,ale i tak potem nie ma z nim kontaktu
Więc do rzeczy
Czy miałbym szanse u takiej dziewczyny(wiek 15-19),która nie ma takich problemów jak ja(ma życie towarszyskie,dobrze się jej układają kontakty z innymi,osiąga sukcesy,ma wielu wielbicieli którym układa się w życiu,mają przyjaciół.Czyli jej życie się układa(nie jest monotonne)ma znajomych, przyjaciół z którymi dobrze się dogaduje,na których może polegać,chodzi na imprezy itp.Jedno dodam,jestem średniego wzrostu normalnej wagi,ale nie jestem jakimś mięśniakiem,nie umiem się zbyt dobrze bić,a dziewczyny raczej patrzą na to.I jak ona by mogła zareagować jak by się dowiedziała o mojej przeszłości(chodzi o to że mnie gnębili)o tym jak większość ludzi traktuje mnie(zakładają z góry przegraną,śmieją się ze mnie,olewają),że jestem aspołeczny(czy one wgl lubią takich)
Jeszcze raz podkreśle,że wolałbym aby płeć męska się wypowiedziała(najlepiej ktoś kto ma sytuacjie podobną do mojej) Z góry dzięki za odpowiedzi

Oczywiście że nie. Jeżeli nie potrafisz się zmienić na lepsze to czemu one mając jako 'wielbicieli' wielu facetów ze znacznie ciekawszym życiem miałyby wybrać ciebie? To nie amerykański film o miłości. Musisz się zmienić albo szukać dziewczyny 'na swoim poziomie' tj aspołecznej, z problemami.

_________________
INSERT PROPER INSCRIPTION HERE

Prawie jakbym czytał swój życiorys Na początku myślę że tak, miałbyś szanse - ale taka dziewczyna szybko się tobą znudzi, a ty jak będziesz wiedział że tego nie możesz zmienić to pewnie cię zostawi w końcu dla kogoś kto 'jest normalny', zresztą - nawet gdyby taka dziewczyna była w tobie zakochana...to chciałbyś żeby z czasem stała się taka jak ty? Myślę że lepiej jeśli będziesz szukał kogoś kto będzie cię tak naprawdę rozumiał, to i tak będzie pozytywnie działało zarówno na ciebie jak i tą osobę.

zadziwia mnie jak ludzie jak wy potrafią się nad sobą użalać. Wiecie co, jeszcze za czasów gimnazjum, kiedy miałem te 14 lat też wiedziałem że jestem gównem. I co? Zacząłem podejmować kroki w kierunku zmiany, teraz jestem całkiem szczęśliwą osobą z dużą ilością znajomych, potrafiącą skupić się na czymś i osiągnąć sukces. A wszystko to udało się bo NIE PODDAŁEM SIĘ DO CHOLERY. Dlatego też skończcie się nad sobą użalać jacy wy to nie jesteście biedni i ruszcie dupę żeby to zmienić.

Bullshit. Eh, jeśli w kółko się kręcisz koło takich pustaków, to nie dziwię się, że Cię połowa odrzuca i wyśmiewa...


Jak chcesz, żebyście oboje wpadli w większe problemy, to proszę bardzo - znajdź dziewczynę z identyczną sytuacją, jak Twoja. Tylko większa szansa, że oboje pociągniecie się w dół, zamiast do góry.

Wracając do samego posta - no, nie mogę się wypowiadać, bo jestem dziewczyną. Ale jak słucham takich żałosnych wypocin o tym, jakie kobiety są bezduszne i szukają jak najlepszego, najrozsądniejszego itd, to nie wiem czy się śmiać, czy płakać. Bo tak, może są pewne takie aspekty, przy których plusujesz od razu. Ale to nie znaczy, że zwykły szary facet nie ma najmniejszych szans. Gdyby tak było, to większość tych Januszy nie znalazłaby żadnej Grażyny.
Wszystko zależy od tego, do jakiego człowieka zagadasz.
Przykład? W drugą stronę, ale prawdziwy. Mój facet, który przede mną miał kolejkę lasek, zagadał do mnie - skulonej kupy siedzącej samej na korytarzu. Dowiedział się o mojej nerwicy, psychologach i w ogóle syfie w jakim się obracam? To nic, nie uciekł. A znał mnie może ze trzy tygodnie i w każdej chwili mógł mieć lepszą, bo nie oszukujmy się - Marilyn Monroe ze mnie żadna. I naprawdę, to w drugą stronę działa identycznie. Zauważyłam, że zagadujecie w większości do tych tępych pustaków (nawet nie to, że ładnych - po prostu tych "fajnych") i potem płacz, bo ona taka bezduszna, niedobra i zła. I zaczyna się to całe pieprzenie "bo kobiety to takie zdradliwe, lecą na hajs, szukają lepszego"... weźcie się ogarnijcie, bo jest cala masa spoko babek, na które po prostu nie zwracacie uwagi (i nie, niekoniecznie muszą wyglądać jak chodząca porażka).

_________________
"Sometimes it takes nine lives to save one."

Wiem, nie należę do "płci męskiej" którą to prosiłeś o zdanie, ale chcę poprzeć Fowo.
Bardzo łatwo jest mówić "o Boże, bo to mi znowu nie wyszło, bo ludzie traktowali mnie w taki i taki sposób, bo się do niczego nie nadaje ble ble ble". Tylko co to tak naprawdę da? Czy to w jakiś sposób rozwiąże Twoje problemy? Czy pomoże Ci w czymś? Ja wiem, może miałeś ciężko, może nie zdaje sobie sprawy jak bardzo, ponieważ ja takiej sytuacji w życiu nie miałam, ale naprawdę wszystko da się zrobić. Niektórzy ludzie mają trochę ciężej, muszą włożyć więcej pracy w pewnych sytuacjach niż inni, aby uzyskać to samo, ale takie jest życie. Nikt nie powiedział, że jest ono sprawiedliwe.
Poza tym czy istnieje konkretna dziewczyna w podanym przez Ciebie przedziale, która Ci się np podoba czy tylko gdybasz? Po drugie ja nie wiem jakie ty dziewczyny spotykasz, skoro piszesz, że one patrzą na to czy umiesz się bić. Po trzecie jaki byłby sens mówienia jej o tym jaki to Ty nie byłeś biedny, jak to Cię nikt nie lubił?
Poza tym jeżeli ludzie, których znasz Cię olewają to może pora, aby znaleźć nowych znajomych?
Może jakaś pasja?
Nie wiem... coś co by było jakiegoś rodzaju motorem napędowym, coś co oderwie Cię od tych myśli...
Aby być szczęśliwym w związku trzeba nauczyć się być szczęśliwym samemu - bo wtedy będziesz mógł przekazać to swoje szczęście drugiej osobie.