Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Witam !
Czy wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia ? Jak to uczucie wygląda ? Jaką macie opinie na ten temat ?

Pozdrawiam

Podnosi Ci się ciśnienie,wpadasz w euforię,nie możesz przestać o niej myśleć,nie śpisz po nocach i przy okazji robisz dużo głupot.Tak to było w moim przypadku.

Miłość, to dość przesadzone słowo uważam.
Owszem, czasami zdarza się kogoś spotkać, kogoś od kogo nie można oderwać wzroku, chociaż zdawałoby się dla innych wygląda on dość przeciętnie. Myśli się następnie o tej osobie nieco.
Dużo daje tu kontakt wzrokowy.
Niedawno na przykład miałam taką sytuację wychodząc z autobusu.
Spieszyłam na zajęcia się i weszłam dość niefortunnie na jakiegoś policjanta.
Miałam wtedy wysokie buty, a mimo tego i tak sięgałam mu zaledwie do piersi.
Ponieważ przed oczami zawidniał mi napis- policja.
On stał z taką niezbyt przyjemną miną. I nie chciał ruszyć, powiedzmy na bok się odsunąć. Musiałam ja mu zejść z drogi. Co ogólnie
się przytrafia mi dość rzadko.
Więc nawiązaliśmy kontakt. Wzrokowy.I zostałam poczęstowana jego zimnym spojrzeniem szarych oczu.
Czułam jego silną osobowość po prostu.

I poszłam w swoją stronę, lecz się jeszcze oglądnęłam za nim i on wówczas też(!)
Taka nić porozumienia. Więc myślałam o nim przez całe zajęcia. Potem jeszcze kilka razy.
I obecnie, kiedy pojawił się temat.

Nie wierzę w taką miłość, raczej w zauroczenie

Oj tam ,ja zawsze tak się zakochuje, choćby to nie było miłością prawdziwą taką platoniczną , to jest to tak wspaniałe uczucie , że motyle chciały by brzuch rozerwać :) i ta radość .

To ja czegoÅ› takiego jeszcze nie przeżyÅ‚em… cóż, może mnie jeszcze czeka

To znaczy tyle, że sraki zaraz dostaniesz, nie więcej

_________________
przestrzegaj regulaminu młody człowieku.

E tam, silna osobowość, zwykły krawężnik - sra pod siebie jak każdy z nich, gdy komendant odczytuje listę, kto najmniej mandatów wypisał w miesiącu.
No i z policyjnej pensji tez wiele nie zwojuje z laskami.

To co się potocznie tak nazywa, w istocie jest szczególną formą zainteresowania.

Czasami spotykamy kogoś kto się nam podoba, w ten czy inny sposób, ale zdarza się że napotykamy osobę która nawet nie odpowiada naszym świadomym marzeniom, ale podoba nam się i jest w niej coś co zwraca naszą uwagę zanim dobrze zdamy sobie sprawę że weszliśmy z nią w jakiś kontakt. Druga osoba czuje to samo. Nie jest to miłość ale bardzo dobry początek znajomości. Zdarzyło mi się parę razy.

Jednak nie to miałem na myśli.. i nigdy nie dostałem od tego .

Według mnie to tylko zauroczenie, zeby to była miłość potrzeba czasu, akceptacji drugiej osoby, lepszego poznania siebie- ale to tylko moje zdanie :)

Podzielam zdania przedmówców - miłość to już coś wyżej niż zwyczajne zauroczenie. I nie wydaje mi się, by można było od razu, tak po prostu, wskoczyć na taki wysoki poziom. Bo co? Widzisz kogoś pierwszy raz i już czujesz, że poszedłbyś za nim wszędzie, chcesz z nim się wspólnie zestarzeć i oddałbyś życie za niego? Chyba nie bardzo.

Nie, nie wierzę. Nie można kogoś kochać za wygląd, bo w końcu na dany moment nie znamy nic więcej. Ile to już razy ktoś przykuł moją uwagę atrakcyjnością, a cały czar prysł jak się odezwał...
Poza tym zgadzam się z fenkiem. Za obcą osobą raczej w ogień nikt by nie wskoczył

Ostatnio stojąc na przystanku autobusowym, z laptopem i ogólnie walizką, nieco się rozglądałam ponieważ czuję się w takich miejscach dość niepewnie. Więc rozglądając się zauważyłam za mną takiego chłopaka, nieco starszego ode mnie. Zmierzam do tego, że miał on niezwykle pociągający wzrok "spod byka".
Ofiarował mi takie spojrzenie. Więc oglądałam się co pewien czas, a on wciąż na mnie patrzył, kiedy spojrzałam na niego.
Nie mogłam się uspokoić, żeby tego nie robić. Wyglądał mi na jakiegoś bardzo niezrównoważonego psychicznie.

[ Dodano: 2017-02-17, 14:39 ]
Od kilku dni myślę o miłości od pierwszego wejrzenia.
To mnie zajmuje. Powiedzmy, że istnieje miłość od pierwszego wejrzenia i co dalej.
Mam na myśli całkiem przypadkowe spotkania.
Przecież nawiązywanie kontaktów, gdzie pobudką wydaje się być "od pierwszego wejrzenia", jest takie nienaturalne...
Nie, nie, nie wyobrażam sobie tego. To mógłby być tak zwany wstęp do głębszego poznania.
Jeśli jest początkowa miłość zmysłowa, choć ja uważam, że ona już przy początkowym odbiorze zmysłowym, zwłaszcza rzecz tyczy się oczu, jest pewnym poznaniem duchowym.
Zwłaszcza, że nasz wygląd (tu ubranie, tu układanie włosów, sposób zachowywania) odpowiada naszym czuciom wewnętrznym.
Zastanawia mnie także, czy przy takiej miłość od pierwszego wejrzenia, można taką osobę pozostawić tam, gdzie się ją widziało.
Jeśli wie się, że to przypadkowe spotkanie, jest na tyle przypadkowe, że już więcej do niego nie dojdzie.
Poza tym, wystarczy, że się spojrzy głęboko w oczy, i tu niezależnie od naszych wrażeń zewnętrznych, może dojść do porozumienia takiego, że się myśli, iż to jest miłość od pierwszego wejrzenia.
Tak siebie próbuję. Póki co, patrzę w oczy, i nie mrugam wówczas, tak przez kilka minut, wykonując przy tym inne czynności, ale nie spuszczając wzroku.
I uwierzcie, to jest takie cudowne doświadczenie zbliżające.
Do teraz mam przed oczami, kilka innych par oczu, ich kolory począwszy od szarozielonych, na stalowoniebieskich skończywszy i bryza morska też.
Miedź, nie mogę przestać o nich myśleć. Oczy, oczy, speculum, tafle szklane i lustra zbłąkanych i niepewnych. Zarozumiałych, nadętych, pobłażliwych i tolerancyjnych dusz.
Czy może być coś piękniejszym przedmiotem poznania?

biorąc pod uwagę psychologię, to jest coś takiego, ale to duuużo pisania, polecam przeczytac książke dot. psych mlosci