Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Tylko angielski, francuski, to znaczy potrafię mówić w tych językach.
£acina, generalnie od czasów liceum, a teraz teksty, muszę dokonać tłumaczeń, albo czytać dzieła w oryginale, z tym akurat nie mam problemów. Może kiedyś dojdę do podobnej perfekcji z greką.
Reszta mnie nie interesuje, typu niemiecki, rosyjski, tylko podstawy.
Ale może swoje wakacje poświęcę nauce hiszpańskiego, chcę bowiem wyjechać na wymianę.

jest tu ktoś z Krakowa?? chodze do Lincolna na włoski i jestem zachwycona, dlatego chce się tam jeszcze zapisac na francuski:D i tu moje pytanie- włoscy nauczyciele są fantastyczni i serio potrafią nauczyć, ale nie mam żadnego info na temat francuskiego? ktoś coś podpowie w tym temacie?:) może jest tu ktoś kto tez chodzi do Lincolna?

Niedługo zdaję certyfikat FCE z angielskiego, oprócz tego uczę się włoskiego. Znam podstawy niemieckiego i japońskiego. Niedługo może wezmę się za łacinę.

Ja bardzo, bardzo, bardzo chciałabym nauczyć się włoskiego, francuskiego oraz hiszpańskiego

Angielski, w gimnazjum uczyłem się jeszcze niemieckiego, ale niewiele już pamiętam. Kilka lat temu zacząłem się uczyć japońskiego, ale przestałem się interesować tym krajem, to i zapał zniknął. Teraz oprócz angielskiego i francuskiego łacina.

Ja znam Angielski perfekt, pracuję w firmie oferującej profesjonalne tłumaczenia specjalistyczne i bardzo sobie chwalę :) Jak dla mnie bardzo fajna praca, w przyszłości chciałbym nauczyć się jeszcze Hiszpańskiego.

W podstawówce i gimnazjum miałem niemiecki, w szkole średniej angielski i rosyjski. Poza tym przez 3 lata uczęszczałem prywatnie na naukę angielskiego i tak na prawdę z tego kursu wyciągnąłem najwięcej.
Angielski myślę że znam dobrze matura na podstawowym i rozszerzonym poziomie zdana b. wysoko, obecnie studiuje w uk i nie mam większych problemów z komunikacją.
Jeśli chodzi o niemiecki to, 4 lata przerwy zrobiły swoje jako, że i w gimnazjum jakoś świetny w tym języku nie byłem to, żeby mieć czyste sumienie mogę powiedzieć, że znam go na poziomie podstawowym.
Co do rosyjskiego to, taki średni poziom,może nawet trochę poniżej średniej, nie miałem nigdy okazji rozmawiać z rodowitym Rosjaninem żeby móc miarodajnie ocenić swój poziom ale język nie należy do trudnych, jako że wiele słów jest podobnych, zbliżonych.
Po studiach w UK planuję, wrócić do Pl i iść na studia podyplomowe z angielskiego, a później podejść do egzaminu na tłumacza przysięgłego. W dalszej perspektywie czasu chciałbym wrócić co niemieckiego.

W życiu miałam przygodę z kilkoma językami i, cóż, z niektórymi ta przygoda trwa nadal z racji, że dzierżę dolę tak zwanego "piwa z sokiem", czyli studiuję na wydziale filologicznym... Powiem, że nawet z pasji.
No cóż, angielskiego uczę się od przedszkola i mówię w tym języku dość płynnie, nie mam problemu się dogadać, jednak zawsze fonetyka angielska pozostawała dla mnie wielką niewiadomą. Mnóstwo rodzajów samogłosek i niesamowicie "finezyjny" zapis niektórych dźwięków czasami sprawia, że po prostu czasem nie wiem jak coś przeczytać i walnę brzydką gafę. Jestem w stanie czytać literaturę stricte naukową w zakresie językoznawstwa w tym języku (w innych nie, bo pewnie nie znam słownictwa), ale sama chyba nigdy nie wyprodukuję wypowiedzi na takim poziomie.

Niemiecki. Moja wielka zmora. I jedenasty rok przepychania się z tym językiem. Podstawówka, gimnazjum - nie wiem czy w ogóle kiedykolwiek skończyliśmy a1. Nie mam pojęcia kiedy dowiedziałam się o przypadkach niemieckich, chyba dopiero w liceum. Tam miałam jeden dobry rok, rok przerwy, a potem 5 miesięcy ostrego przygotowywania się do matury rozszerzonej. Miałam gdzieś komunikatywność, uczyłam się stricte pod arkusz, żeby dostać się na wymarzone studia. No i się dostałam, ale mam tutaj tyle niemieckiego i takie cholerne zaległości, że aż głowa boli. Kolejny egzamin pewnie zdam, bo te są bardzo przewidywalne (no, chyba, że uwalę ustny ), ale nie powiem, żebym była zadowolona z tego jak mówię w tym języku po tylu latach.

£acina. Tja, też się uczyłam, rok. Fajne, żeby pojąć inne języki. Niestety głównie romańskie.

Uczę się też szwedzkiego, teraz najbardziej intensywnie ze wszystkich języków. Zanim poszłam na studia przez rok kochałam się mocno z norweskim i na początku nauki szwedzkiego cierpiałam na nawał interferencji językowych (niestety, negatywnych), musiałam się przerzucić na trochę inny akcent. Ale ogólnie polecam tego zawodnika, w sensie język szwedzki, do opanowania na poziomie komunikatywnym nie jest trudny, a potem idzie się dogadać z większością Skandynawów (nie wiem co trzeba zrobić, żeby zrozumieć charczących Duńczyków).

Jak byłam młodsza próbowałam jeszcze z fińskim. Zrobiłam parę lekcji, umiem do tej pory coś o sobie powiedzieć, ale poddałam się jak zobaczyłam tablice gramatyczne (podziwiam fennistów, jeżeli są tutaj tacy!). Niedawno zaczęłam dziubać rosyjski, na razie chcę się tylko nauczyć czytać, za resztę zabiorę się pewnie jak zdam ten zakichany egzamin z niemieckiego. Na magisterce pewnie wezmę niderlandzki. Tak, chyba lubię języki. Chyba bardzo. I chyba już kończę tego posta.

Angielski - to wiadomo. Oprócz tego francuski, a od jakiegoś czasu męczę norweski. A w przyszłości marzy mi się hindi lub ewentualnie suahili, arabski. Po drodze jeszcze przydałoby się zahaczyć o hiszpański lub rosyjski, ale to już bardziej kwestia przydatności, więc kto wie czy to wyjdzie. Na razie skupiam się na trzech pierwszych, bo co za dużo to niezdrowo

Angielski, wiadomo.
Rosyjski - zamierzam z niego zdać maturę
Japoński - z nim wiąże przyszłość. Uczę się go od roku

Dogadam się po angielsku i hiszpańsku. Niemieckiego uczyłam się przez pół życia, ale niestety nie za wiele umiem...

Znam język angielski w stopniu komunikatywnym.

Angielski, niemiecki i francuski. Planuję hiszpański i włoski.

Na chwilę obecną znam biegle angielski i bułgarski i nic mi z tego nie przychodzi w życiu zawodowym.

Skąd znasz biegle bułgarski? Masz bułgarskie pochodzenie, lub ktoś z twojej rodziny/twoich bliskich?