Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

przyroda jest moją przyjaciółką, jednak i tak dominuje nad wszystkim i każdym

Przyroda, to coś pięknego. Ja sama mieszkam na wsi, a tak szczerze mówiąć to tego się nie da nazwać wsią tylko las he ;p więc styczność z przyrodą mam i to dużą, ale nie narzekam, nawet gdy nie masz z kim pójść na spacer to idąc i patrząc na to co Cię otacza szczególnie wiosną, gdy wszystko odrzywa na nowo to uśmiech sam pokazuję się na twarzy

Ja tam mam stosunek obojętny.

Przyroda jak przyroda, nie rusza mnie właściwie za bardzo.

Mogłabym napisać właściwie to samo. Oprócz gwiazd, spacerów to jej nie zauważam, chyba, że robi się wiosna, wszystko zaczyna kwitnąć, itd, ale ogólnie to ja jakoś się nią nie fascynuję.

_________________
"Nadal wierzę w marzenia z dzieciństwa.
W niewysłane listy, że nadejdą...
Wierzę, że pijąc wódkę za błędy nigdy nie powiem "żałuję" i wciąż nowe popełniać będę...
W numery telefonów, które w słuchawkach nigdy nie zamilkną..."

Lubię przyrodę, oczywiście. Patrzeć na gwiazdy, chodzić na spacery po parku, przesiadywać nad jeziorem. Świetne sprawy :D
Aczkolwiek nie widzę za bardzo problemów, jak ktoś chce np. wyciąć sobie drzewo na posesji. Bo w sumie dlaczego nie? Skoro przeszkadza? Mimo że lubię przyrodę to takie rzeczy mi nie przeszkadzają.

LubiÄ™.
A najbardziej z tego wszystkie lasy. Aż poczułam ucisk w okolicach serca na widok ściętych drzew w lesie, do którego zwykle chodziłam, a panowała tam niebywała atmosfera, zwłaszcza w lecie.
Bo był to las iglasty, w powietrzu unosił się ciepły zapach żywicy oraz delikatny zapach zielonych igiełek, te opadające z drzewa natomiast posypywały całą drogę, tworząc jakby żółtobrązową powłokę. W maju kwitły tam zwykle konwalie, wokół porastał mech, a kiedy patrzyło się ku górze, dostrzegało się czubki przechylonych niebezpiecznie sosen. Był tam także duży pień, na którym zwykle siadałam, żeby rozmyślać.
Obecnie, są tam powalone drzewa, jakieś przewracające się gałązki, a część lasu w ogóle została zaorana...
Mi się to zupełnie nie podoba, i nawet wpadłam na pomysł, żeby się wybrać do tego całego leśnictwa, z zapytaniem: k***a, czemu taka dewastacja?!!
Wybaczcie, znowu poczułam to napięcie, bo jak można dokonać czegoś tak okropnego? Zawsze nasuwa mi się przy tym smutna refleksja, do czego to wszystko zmierza. Mam taki przeogromny żal do tych ludzi za ten las, że byłabym ich w stanie nawet zabić.
A co jest w tym wszystkim najgorsze? Ludzie sobie żyją nadal, i w ogóle tak jakby ich nie interesuje, że wszystko zostało tak zniszczone.
A przecież tam żyją ludzie i zwierzęta. Ludzie żyją, jak zwierzęta. Zero poczucia jakiegokolwiek estetyzmu.
Ludzie sobie jeżdżą obok tych powalonych drzew, nawet sarny biedne się tam pośród nich ukrywają.
I nie ma gdzie chodzić na spacery.
Już sama nie wiem, co mam robić. Bo przecież tak nie może być.

Kocham lasy, łąki, ogólnie zieleń. Uwielbiam obserwować przyrodę i karmić wiewiórki.
Gdy widzę ścięte drzewa, to czuję się okropnie. Również gdy dowiaduję się o niszczeniu Puszczy Białowieskiej przez obecnego ministra środowiska.