Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Posiadanie przyjaciół wyklucza posiadanie chłopaka/dziewczyny i na odwrót?

Skądże.

Jakoś lubię być singielką. :) Mam spokój. Nie musze się nikomu spowiadać z tego gdzie jestem i co robie o której godzinie. Na studia wolność i niezależność to piękna sytuacja. :)

Mam dość. Wiem, że pod wieloma względami mam lepiej, ale mam dość.

A co jeżeli, ktoś jest singlem, bo nie może być z osobą, którą kocha?

Kochać można wiele osób, czy dlatego że ktoś nie odwzajemnia miłości masz rezygnować z miłości w ogóle?

Szczerze ostatnio (intensywniej), bo uprzednio także się to przytrafiało, rozmyślam na temat związków.
Szczególnie zaś zajmuje mnie zastanawianie się nad byciem tkliwym człowiekiem.
Dla osoby takiej jak ja, która lubi chodzić wszędzie sama, podróżować sama, spożywać sama, może za wyjątkiem mojej jedynej przyjaciółki, której towarzystwo nie jawi mi się najobrzydliwiej, posiadanie partnera bywa kłopotliwe, zwłaszcza jeśli rozprasza uwagę ciągłym dopytywaniem i wtrącaniem, i troszczeniem się (i nie uważam, ażeby było to takie słodkie, jak się powszechnie mniema).
Odnoszę wrażenie, że chłopak jest mi potrzebny tylko do zaspokajania potrzeb seksualnych.
Wiele osób nie chce wchodzić w takie związki, angażują się, wyznają uczucia, są słowem zbyt tkliwi właśnie.
Nie lubię z nimi przebywać poza nocami. Wiem, że to brzmi potwornie, ale nigdy nie chciałam zostać, nigdy, nigdy. Nie miałam wyboru, więc tak się działo, na dłużej.
Po prostu nie cierpię, kiedy pytają jak mija mi dzień. Dlatego ciągle z nimi dywaguję, wikłając się w abstrakcyjne rozmówki.
Drażni ich, że o nic nie pytam, niczego nie oczekuję, że nie chcę z nimi nigdzie jechać, ani wychodzić.
Że nie chcę ich wsparcia.
Natomiast cały problem polega na tym, że nie chciałabym, aby ten chłopak, z którym łączyłoby mnie tylko wspólne łóżko szukał sobie kogoś na boku, takiego do przytulania. Powinien on podobnie myśleć do mnie.
Wtedy to nawet nie obchodzi mnie, czy jest mądry czy głupi.
Ważne, żeby miał ładne ciało.

Byłabym sama wciąż, od lat, gdyby nie to, że nie bawią mnie przypadkowe stosunki i wolę mieć stałego partnera do tego typu spraw.

Owszem. Mój kumpel olał mnie w momencie gdy poznał swoją obecną dziewczynę. Znaliśmy się kilka dobrych lat. To nie jest zresztą odosobniony przypadek, bo było ich więcej. Na szczęście tą stratę szybko sobie zrekompensowałem, bo nowych kumpli przybywa z dnia na dzień w tempie Usaina Bolta.

_________________

WSZYSTKO, CO PISZÊ TO TYLKO MOJE ZDANIE, Z KTÓRYM NIKT NIE MUSI SIÊ ZGADZAÆ!

Jest różnica między kumplem a przyjacielem.

Kiedy byłam singielką uważałam, że jest super, bo jestem wolna i nie muszę nikogo o moich planach informować (jak moje koleżanki), ale teraz jak mam kochającego chłopaka, to widzę to zupełnie inaczej. Chyba wszystko ma swoje plusy i minusy. A przyjaciół mam wciąż, choć czasem mam problem, żeby dla każdego znaleźć czas xd

Po tym się chyba poznaje prawdziwych przyjaciół

W sumie przez całe moje życie byłem singlem, nie licząc jakiś przelotnych znajomości, kończących się tak szybko, jak się zaczęły.
Na dzień dzisiejszy ten stan mi odpowiada, ogólnie nie jestem jakimś bardzo uspołecznionym człowiekiem i wolę niezależność.

Może kiedyś to się zmieni...

Witam Was:) Ja jestem singlem, zadowolonym z tego. Bez kompleksów itd. Mam wielu znajomych, kilku przyjaciół jak również przyjaciółki. Nie czuję pustki, a wolność bardzo mi odpowiada. Wracam z pracy i nie mam ograniczeń poza tymi, które sam sobie narzucam z rozsądku;)