Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

WItam Was wszystkich serdecznie trafilem na to forum przez przypadek szukajac odpowiedzi na swoje pytania i widze ze sa tu osoby ktore pisza duzo madrego
Otoz mam taki problem rozstalem sie z dziewczyna po 6 latach (przez caly zwiazek tez mialem ten problem i ciagle sie rozstawalismy z mojej winy) w grudniu bo stwierdzilem ze juz jej definitywnie nie kocham i sie mecze.. po oficjalnym rozstaniu jednak caly czas sie widywalismy z przerwami lecz caly czas bylo tak samo najpierw tesknota walczenie o nia potem kilka dni wporzadku i potem staly motyw cos sie ze mna dzieje mam stres lek scisk w zoladku nie potrafie sie normalnie zachowywac i z nia zrywam i tak sie dzieje caly czas a czuje ze jest mi mega bliska i najlepiej z nia sie spedza czas. dodam ze czasem mam mysli ze jestem bi ost zaczalem miec fantazje z facetami i az mi sie robi cieplo wtedy. mam 26 lat. jesli chodzi o sex z dziewczyna nigdy nie mialem z tym problemow. juz nie wiem co mam o tym myslec czemu ciagle psuje sie w ten sam sposob :(((( moze troche chaotycznie to napisalem ale moze ktos mial podobna sytuacje i mi cos poradzi

Cześć.



Najlepiej daj jej spokój. Choć ona sama powinna wiedzieć, że nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki i nie popełnia tych samych błędów.



No i w czym problem?

Reasumując i nawiązując do tego, co chyba jest akurat Twoim "problemem". Daj tej dziewczynie spokój skoro jesteś niezdecydowany.

dzieki za szybka odpowiedz
to fakt jestem niezdecydowany.. i nie mielismy kontaktu w ogole
spotkalismy sie 2 tyg temu przypadkiem i tak sie zaczelo na powrot codzienne spotykania rozmowy i znowu super az do wczoraj gdzie znowu cos we mnie zaczelo sie dziac :/ z jednej strony wiem ze chce z nia spedzac czas z drugiej te nerwy nie daja mi logicznie myslec :/
przeciez to nienormalne ze sie tak dzieje...
meczy mnie to strasznie czuje sie bezsilny wobec tej sytuacji.. juz tyle razy plakalem z tej bezsilnosci ze nie zlicze
czemu tak sie dzieje

Jesteś dorosłym facetem, ja jestem dorosłym facetem więc Ci powiem jak dorosły facet. Co Ty za manianę odwalasz?

Albo masz jaja i akceptujesz ją z wadami i zaletami, albo dajesz biednej dziewczynie spokój, jak to dobrze Sacher powiedział.
Idąc tą drogą ¯ADNA dziewczyna nie będzie dla Ciebie idealna (choć na początku tak się może wydawać) ani facet tym bardziej.
Poza tym... zbyt dużo filozofujesz na tematy, na które filozofować nie powinieneś. Po cholerę mieszać uczucia z egzystencjalnymi wywodami?

c==3 - widzisz to? To są jaja. Jeśli je masz to ogarnij się człowieku i nie krzywdź ani jej ani siebie.

Prawda jest taka autorze, że pomimo 26 lat, wciąż podświadomie odczuwasz lęk przed wejściem w dorosłe życie, a raczej ta wizja może powodować w Tobie niepokój i nie chodzi tu tylko o związek.
Na początku związku zapewne było ok, dopiero potem narastały w Tobie wątpliwości, bo jakby nie patrzeć, poważny, wieloletni związek to także swoistego rodzaju odpowiedzialność, do której według Twojego przedstawienia sytuacji niezbyt ci się spieszy.

Stąd zrywanie, walczenie a następnie się schodzenie. Zrywając, odczuwasz z początku parudniową ulgę, zrzucenie pewnego rodzaju ciężaru (już nie musisz poświęcać jej tyle uwagi, możesz spokojnie skoncentrować się na sobie i swoim planie dnia). Później kiedy oboje ochłoniecie po rozstaniu wkraczasz w następny etap, spotykasz się z nią od czasu do czasu bez zobowiązań. Odpowiada Tobie taki rodzaj spotkań, bez nacisków, zaczynasz czuć się przy niej na nowo swobodnie. Po pewnym czasie wkracza usłana tą wizją tęsknota, przecież jest wam dobrze, ona nic od Ciebie nie wymaga a ty możesz korzystać z uroków waszej przeszłości, mniejszą lub większą garścią. Koniec, końców schodzicie się i cała historia zatacza koło.

Wyjścia z sytuacji są zasadniczo dwa:
1. Zaakceptować obecną sytuację, wziąć na siebie odpowiedzialność, dać jej poczucie bezpieczeństwa oraz zaufania, które nie jeden raz przy Tobie utraciła, co oczywiście będzie potrzebowało czasu.
2. Być pewnym swojej decyzji, wypłowiałych uczuć, zwykłego przyzwyczajenia i iść dalej nadrabiając zaległości, których może do końca nie jesteś w pełni świadom (imprezy, koleżanki, kumple, wycieczki - życie kawalera).

Im prędzej podejmiesz decyzję, tym dla niej lepiej. Miej to na uwadze a nie swój własny egoizm.

ale to wlasnie nie jest egoizm
ja nad tym nie panuje !!!!!
chce z nia byc akceptuje ja jaka jest
po zejsciu sie po kilku dniach COS zaczyna sie dziac w mojej glowie i luz przeradza sie w jakis lek nerwy i jest to tak mocne ze wplywa na kontakty z innymi ludzmi zarowno w pracy jak i poza nia.
Moze inaczej.. jak mialem 18 lat przezylem zawod milosny bardzo to sie odbilo na mnie ok 6 mies nie moglem do siebie dojsc i tak naprawde od tamtej pory mam problem z zaangazowaniem sie na calego.
W tej przerwie od grudnia duzo imprezowalem poznawalem dziewczyny ale przestalo mnie to juz bawic i zaczela sie tesknota wlasnie za ex
Juz za dlugo to trwa i naprawde nie chce jej ranic i chcialbym "to" wyleczyc tylko nie wiem jak

[ Dodano: 2014-04-20, 16:58 ]
dodam tylko ze z podniecaniem sie przy mojej partnerce nie ma najmniejszych problemow
ale czasem przejdzie przez mysl ochote na faceta. nigdy nic do zadnego nie poczulem. i juz nie wiem czy to sa moje urojenia czy to moze niewlasciwa dziewczyna. juz kompletnie nie wiem co mam robic ani z kim o tym porozmawiac skad sie bierze to zle uczucie ktore mnie paralizuje. jestem zalamany ta cala sytuacja

Nie krzywdź jej i siebie. Zerwij, tylko definitywnie.
To, że jej Ci brakuje to normalne przecież po rozstaniu, w dodatku jeśli byłeś z nią 6 lat w związku.
PrzywiÄ…zanie to siÄ™ nazywa.

Zapytałem Cię, w czym tkwi tu problem - nie odpowiedziałeś. Zrezygnuj więc z przypominania o tym, skoro nie masz zamiaru się odnosić do powiązanych komentarzy.

Saher, jakbym wiedzial w czym problem nie pytal bym tutaj to chyba logiczne.
Doszukuje sie w sobie zalamania orientacji widze ze patrze na mezczyzn z jakims pociagiem i na kobiety. Choc nie do konca tak samo. z mezczyznami to bardziej jakis pociag cos tajemniczego cos czego sie boje ale mnie intryguje.
Wtedy pojawia sie fobia spoleczna nie jest to proste na codzien.

Ktoś kiedyś powiedział: że nie ma czegoś takiego jak "bi" - są tylko mocno z moralizowani homo;)

homo maja pociag i lubia sex z odmienna plcia ? :)

Ktoś był debilem.

Fifi, jeśli odbierasz pociąg do facetów jako zwyrodnienie, to na sto procent nie będziesz miał spokoju. Ja Ci polecam zaakceptować to - niezależnie czy jesteś bi czy hetero - i tyle. Jak jesteś to jesteś, jak nie to nie. I tak tego nie zmienisz. Po co więc sobie gitarę zawracać?

Biseksualizm i tak dzieli się sam w sobie, jest kilka jego stopni, powiedziałbym pięć. 1 - większe przekonanie wobec mężczyzn, z nimi chce stworzyć związek i częściej do nich czuje pociąg seksualny niż do kobiet. 2 - większe przekonanie wobec mężczyzn, z nimi chce stworzyć związek, pociąg seksualny taki sam wobec kobiet i mężczyzn. 3 - wszystko na równi. Generalnie bez różnicy czy mężczyzna czy kobieta. 4 - większe przekonanie wobec kobiet, z nimi chce stworzyć związek, ale popęd seksualny taki sam do mężczyzn jak i kobiet. 5. Większe przekonanie wobec kobiet, z nimi chce stworzyć związek, popęd seksualny w stronę kobiet większy i częstszy niż wobec mężczyzn.

To wszystko jest biseksualizmem, ale ma różne wymiary. To że odczuwasz pociąg w obie strony nie oznacza, że partnerkę byś zdradził z facetem. Spokojnie.

Prawdopodobnie nie jesteś żadnym bi tylko sobie wkręcasz, co jest spowodowane trudną sytuacją z dziewczyną. Pamiętaj, ze myśli to jedno, a czyn to drugie.

Możesz wyjaśnić, skąd to wiesz?

Trochę się zagalopowalem z tym "prawdopodobnie", ale chciałem zasugerować, ze to mogłyby być objawy natrectw spowodowanych przez to, co autor przechodzi (czyli ten cyrk z dziewczyną). Ludzie potrafią mieć różne wkręty, uwierz.