Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Moim problemem jest to, że... wszystko robię powoli.
I chodzi tu także o zwyczajne czynności, jak szykowanie sobie kanapek, wieczorna toaleta, czy samo jedzenie.
Zdaję sobie sprawe, że to w niczym mi nie pomaga, bo często sie spóźniam albo, jeśli planuję coś, na przykład jakiś wyjazd, zawsze muszę organizować czas tak, żeby ze wszystkim zdążyć, a potrzeba mi masa czasu. Tak samo jest z porannymi przygotowaniami. No właśnie, szkoła już niedługo i będę musiała wstawać strasznie wcześnie, żeby wszystko zrobić.
Czas przecieka mi przez palce, bo marnuje go na wydłużanie wszystkiego...
Macie może jakieś rady? Nie mam pojęcia, jak to pokonać

Z góry dziękuję za pomoc, choć wiem, że to może wydawać sie śmieszne.

To nie jest śmieszne. W sumie nie mam takiego problemu jak Ty- wręcz przeciwnie wszędzie się spieszę. Gdy jestem z kimś umówiona na konkretną godzinę to zawsze szykuję się już wcześniej, co tak naprawdę jest stratą czasu, bo jak już się wyszykuję to nic innego nie mogę zrobić, bo się ubrudzę czy coś Uważam, że każdy ma swoje tempo tak jak Ty czy ja. Nie wiem. Musisz chyba wstawać wcześniej. A ja? Sama nie wiem. Denerwuję się jak wiem, że się spóźnię, więc wolę być przed czasem, a Ty pewnie denerwujesz się,że będziesz za wcześnie.;-) No nikt nie jest idealny.

Jeśli jest to spowodowane Twoim temperamentem, to chyba niewiele się na to poradzi. Sam mam flegmatyczne usposobienie i również się z wieloma rzeczami wlokę. Może nie potrzebuję nie wiadomo ile czasu na wyszykowanie się czy jedzenie, ale z reguły większość codziennych czynności wykonuję powoli, taki już mój urok. Nawet chodzić szybko nie lubię. I wydaje mi się, że na to nie ma jakiegoś magicznego środka, można próbować z tym walczyć, ale spodziewałbym się raczej frustracji zamiast efektów.

Zacznij pijać kawę rano, powinna pobudzić Twój słomiany zapał do codziennych czynności.

Trochę Cię rozumiem. Sama potrafiłam przepaść w łazience na co najmniej godzinę, a wcale nie spędzałam tego czasu na jakichś wymyślnych czynnościach. Po wielu uwagach domowników postawiłam sobie ultimatum, dałam sobie maksymalnie pół godziny i tego próbowałam się trzymać. Na początku było mi ciężko się wyrobić, co chwila sprawdzałam ile zostało mi czasu. Dzisiaj już bez zegarka wyrabiam się w przeciągu trzydziestu minut. Może to jest jakiś sposób? Jakieś ustalenie sobie, ile czasu poświęcisz na daną czynność?

Heh, widzę że masz tak samo jak ja. Też mi się nigdzie nigdy nie spieszy, ale nienawidzę jak się ktoś spóźnia i przeważnie zawsze jestem przed czasem. Ale jeśli chodzi o zwykłe rzeczy tak jak prysznic czy coś to siedzę w łazience godzinę, ze sprzątaniem też się nie spieszę mimo że mnie poganiają. Przyzwyczaiłem się :P