Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Mój życiowy problem:

Witajcie mam nadzieję, że wysłuchacie mojego problemu i postaracie się mi pomóc, choć w to wątpię. Kiedyś cieszyłem się z życia, miałem marzenia, plany.. ale wszystko legnęło w gruzach sam nie wiem kiedy przestałem być sobą, kilka lat temu jakieś 4-5 lat (temu) robiłem wypady ze znajmomymi chodziliśmy wszędzie, cieszyłem się z tego co było i nie myślałem o przyszłośći, teraz kiedy jest już po wszystkim przestałem być tym kim byłem czyli chłopakiem szczęśliwym i stawiającym wszystko w pozytywnym świetle, bardzo jest mi teraz smutno, że nie jest tak jak kiedyś czyli, że nie spotykam się z żadną dziewczyną, bardzo jest mi smutno z tego powodu, że myślę, że każdy traktuję mnie obojętnie, a ja nie staram się o nic, jest mi wszystko jedno :(, nie akceptuję samego siebie (kiedyś było inaczej). To wszystko bardzo boli kiedy dziś spaceruję i rozmyślam o tym wszystkim co było tej pory, zazwyczaj chodzę do mojego ulubionego miejsca gdzie spotykałem się kiedyś z dziewczyną i znajmomymi, tam szlocham i rozmyślam. Gram w piłkę ona kiedyś sprawiała mi dużo frajdy i zabawy dziś kiedy wychodzę na boisko i rozgrywam mecze czuję, że się boję i jest mi chlernie źle z tym, że piłka nie sprawia mi już tyle radości co kiedyś, Nie dbam o siebie jeśli chodzi o wygląd, kiedyś byłem przestrzegany u dziewczyn jako przystojny i zadbany chłopak (miałem branie tak to można napisać) dziś jest odwrotnie, może i to śmieszne, ale czasami czuję się jak odrzucony! Bardzo mnie boli to, że kiedyś myślałem, że będę miał zawsze tych samych znajomych i nigdy się nie rostaniemy i że zawsze będziemy trzymać się razem, ale dziś z tych wszystkich znajomych moim przyjacielem jest tylko jeden człowiek, a było ich tak wielu..

Sprawa dziewczyny jest najtrudniejsza i najbardziej znienawidzona przeze mnie, nienawidzę siebie za to co zrobiłem i jaką decyzję podjełem (nie będę pisał tutaj całej historii) po prostu dziewczyna bardzo mnie kochała a ja ją strasznie zraniłem, mimo tych wszystkich moich ran które jej zadałem ona wciąż mnie kochała i chciała być ze mną strasznie mnie to boli, że nie dałem sobie szansy by z nią być i to naprawić, ludzie powiedzćie mi czemu zawsze jest tak, że jak coś się straci to później się tego nie odzyska? ona ma teraz innego chłopaka a po tych kilku latach ja wciąż nad nią rozmyślam i czuję, że ją kocham, ale to już za późno, chyba muszę jakoś z tym żyć...

Wiem historia jest głupia i żenująca, tak pewnie ją przyjmiecie, jednak wszystko co napisałem to prosto z serca, brakuje mi tego wszystkiego co było, bardzo żałuję, że nie zrobiłem czegoś inaczej choć mogłem zrobić wszystko lepiej, przepraszam..........

myślę, że w każdym z nas siedzi niedosyt przeszłości.
ale życie pędzi naprzód, dlatego ważne jest to co zrobisz dzisiaj.

Bo to jest prawdziwy przyjaciel. Co Ci po znajomych, którzy są z Tobą tylko dla dobrej zabawy, a gdy znajdą lepszego kumpla do rozrywki, to Cię zostawią? W przyjaźni nie liczy się ilość a jakość. Powinieneś być szczęśliwy, że jedna osoba okazała się przyjacielem, bardzo często jest tak, że ludzie zostają z niczym, gdy znajomi się od nich odwrócą.

Sprawę dziewczyny sam przegrałeś. Mądry Polak po szkodzie. Musisz to zostawić za sobą, będzie to bolesne wspomnienie, ale i nauczka jak nie postępować na przyszłość.

Zgadzam się z metalmummy. Zostaw rozmyślanie o przeszłości. Nie zmienisz jej, a tylko ranisz się powracając do niej. Nie odwiedzaj miejsc, które przywodzą na myśl wspomnienia. Spróbuj się od tych wspomnień odciąć, żeby nie usiłowały coraz bardziej Cię pochłaniać.

Co do przyjaciół to normalne i trzeba być nieźle ograniczonym żeby myśleć że kilku znajomych z przedszkola jest na całe życie im szybciej ktoś zejdzie na ziemie w tej materii tym lepiej

Co do dziewczyny jeśli spie*doliłeś na własne życzenie i to kilka razy to teraz gnij