Forum m�odzie�owe e-Mlodzi.com

Obecnie mieszkam z mamą, która już dawno rozwiodła się z ojcem i jest sama. Mieszkamy w dużym mieście, ale nadal nikogo nie poznała, bo nigdzie nie wychodzi i nie jest raczej towarzyską osobą. Dopóki ja jestem, to jest wszystko ok, ale jak tylko pojawiła się szansa wyjazdu do pracy do stolicy (niecałe 5h jazdy pociągiem), to zaczęły się też żale, że ją opuszczam... Nie wiem co mam zrobić, kierować się rodziną czy lepszymi pieniędzmi? Przecież w końcu też kiedyś będę zakładać swoją rodzinę, więc tak czy siak zostanie sama... Z drugiej strony jest mi jej strasznie żal...

Nie podoba mi się twój sposób myślenia. Ty jakiś dziwny jesteś. Przecież pieniądz to rzecz nabyta, a ciepło ogniska domowego jest od niego o wiele ważniejsze. W ogóle, to po co Ci pieniądze. Siedźcie sobie oboje w domku i mówcie o pogodzie. Zamknijcie się z mamusią w szafie i z niej wcale nie wychodźcie. Po co Ci nowa rodzina? Matula Ci już nie wystarcza? Chcesz iść w przód kosztem mamusi? Po trupach niewdzięczniku chcesz iść? Ty morderco. Ty zwyrodnialcu. Jak tak można.

I WSZYSCY ŻYLI DŁUGO I SZCZĘŚLIWIE

Zdecydowanie jechać za lepszymi pieniędzmi, nie bądź pod kloszem mamy, ani nie doprowadzaj byś był nie daj Boże jej utrzymankiem.. Mama, to mama, na pewno jej będzie przykro, ale trudno. Ty wchodzisz we własne życie, masz swoje ambicje i cele.

Nie mozna tego pogodzić? Trzeba jezdzić do stolicy? Powiedzmy sobie szczerze, gdy wyjedziesz tak daleko to zczniesz wpadać do niej raz na miesiac, potem raz na pół roku, pózniej na święta, a dalej to już kupisz jej telefon z darmowymi rozmowami. Na co wam ciągle te pieniądze. Z tego co widzę to myślisz o niej i jakoś Cię wychowała, a mogła iść robić karierę a teraz na nianie byś mówił Mama. Według mnie Matkę ma sie jedną i do śmierci powinno się stawiac ją na 1 miejscu. Co wcale nie równa się temu, że sami mamy nie mieć życia. Mieszkasz w mieście, tu tez możesz znaleźć prace. w Dodatku tu masz mieszkanie. Znając życie "większe pieniadze" w Warszawie wyjdą na to samo co mniejsze w obecnym miejscu zamieszkania.

Na Twoim miejscu zostałbym na miejscu, tu znalazł pracę i tu coś robił. Nie rozumiem tego parcia na wyprowadzanie sie na siłę od rodziców. W dodatku gdy ma się wystarczające mieszkanie, w sensie wielkość. Sam mieszkam z rodzicami, dokładam się do opłat. Prąd/internet itp. Większość pieniedzy i tak zostaje mi w kieszeni + jest świadomość, że ulżysz rodzinie. W innym wypadku musiałbym tylko pracować by przeżyć. Opłacać mieszkanie, kupowac jedzenie i inne rzeczy. Ile tylko to możliwe tak długo tu zostanę. Ja wychodze na plus pod kazdym względem i rodzice wychodzą na plus. A opinie internetowych napinaczy od porad jak życ mam głęboko gdzieś.

Zachęć ją żeby gdzieś wyszła, chociażby z koleżankami. Nuż się trafi okazja, że na kogoś wpadnie

_________________
przestrzegaj regulaminu młody człowieku.

zostaw starą i nawet sie nie zastanawiaj, tak działa życie

To, że dzieci wyjeżdżają z domu (opuszczają gniazdo). To zupełnie normalne. Wiadomo ze będzie jej przykro, ale w końcu zrozumie i się przyzwyczai. To ciężkie przeżycie dla niej zwłaszcza,że ma tylko ciebie, ale sobie poradzi. Czasem trzeba być stanowczym :)

Powinna zrozumieć i nie obarczać Ciebie problemami z samą sobą. To tylko 5h, będziecie się chyba widzieć co jakiś czas, pomijając już dzwonienie czy wiadomości. Nie wyjeżdżasz kurcze na drugi koniec świata z dala od cywilizacji.
Mama ma już tyle lat, że powinna wiedzieć, jak działa życie.

Mieszkając z rodzicami musisz się trzymać ich warunków. Wyobraz sobie, że podrywasz dziewczynę i bierzesz ją na chatę a tam Twoja mama z tatą gadają sobie przy herbatce. Beka trochę. Poza tym niektórzy rodzice uważają, ze jesteś ich dzieckiem do końca życia i masz mieć te same poglądy, zachowania itp. jak oni. Mieszkając razem to nie do pogodzenia. Dzisiaj często dzieci a rodzice to dwa różne światy, my mamy inne cele i priorytety niż oni i to normalne (konflikt pokoleń był zawsze).
Po prostu mieszkanie na swoim (nawet wynajmowanym) daje swobodę i uczy odpowiedzialności, płacenia rachunków i całej szarej prozy życia. I w przypadku zaborczych rodziców to często jedyne wyjście.

Oczywiście nie powinieneś opuszczać jej, wychowała Cię jak umiała i włożyła w Ciebie masę pieniędzy, czasu i serca i chociażby finansowo trzeba ją wspomóc, przyjechać na weekend czy coś takiego. Ale nie blokuj swoich planów przez to.

Dzięki za wszystkie odpowiedzi Dało mi to do myślenia i właściwie to mam dwa warianty:
Mój wariant nr 1: wyjeżdżam do wawki, zarabiam na nowym stanowisku duże większe pieniądze, zarabiam na własne mieszkanie i wracam do miasta rodzinnego
mój wariant nr 2: zostaję u matki, biorę kredyt, kupuję mieszkanie, wynajmuję go spłacając ten kredyt, a potem jak już znajdę swoją "połówkę" to przenoszę się na swoje

Co myślicie o wariancie 2?

Wariant 2 ssie. Nie wiesz, czy Twojej drugiej połówce się spodoba wizja tamtego mieszkania. Ja bym się czuła raczej dziwnie w takiej sytuacji a swój dom chciała wybrać sama, nie mieć go z góry narzuconego. Pomijając wszelkie aspekty czy ładne czy brzydkie, za duże za małe mieszkanie, to choćby lokalizacja i w ogóle samo miasto.
Poza tym, co to zmienia? Nadal się trzymasz spódnicy matki jak rzep psiego ogona. Wyjedź do pracy, przyjedziesz na jeden weekend do domu matki i powinno być w porządku. Niechże się kobieta ogarnie i zacznie żyć swoim życiem... porozmawiaj z nią, jeśli się obrazi i Bóg wie co jeszcze, to po prostu proponuję robić swoje. Ot, nie ma powodu do obrażania się. Rozwiodła się przecież dawno, a nie wczoraj - powinna raczej przywyknąć i się z tym pogodzić.
Nikt nie mówił, że będzie łatwo;)

Tak, swój dom za jego pieniądze
Genialny pomysł z tym wynajmem mieszkania na które został wzięty kredyt. Mieszkanie samo się spłaci, tyle że po trzydziestu latach
Na Twoim miejscu wolałbym uniknąć kredytów i odkładać z 10 lat na garnuszku matuli, z którą przecież jesteś tak zżyty. Nie ważne jak zaczynasz, ważne jak kończysz. Tak, wiem że w dużym mieście mieszkania i działki są jeszcze droższe niż normalnie
Minusem tego rozwiązania byłaby całkowita niemożność uwolnienia się od tego mohera, gdy osiągnie wiek srania pod siebie.

_________________
Życie to tylko gra, tyle że gra się w nią raz.

Kiedy z kimś decydujesz się zamieszkać, to nie ma moje-Twoje i rozdzielanie co do grosza. Ot, to się staje Wasze. Nieważne czy ktoś zainwestował w mieszkanie, czy tylko zakupił komodę na korytarz. Ot, mieszkacie razem, tworzycie coś razem...

_________________
"Sometimes it takes nine lives to save one."

Twoim zasranym obowiązkiem jest podcierać dupe matce, kiedy będzie tego wymagała!
Kompletny brak szacunku.

_________________
przestrzegaj regulaminu młody człowieku.

Mhm, jasne.
Typowe cwaniackie podejście, by chłopa puścić z torbami, kiedy trzeba.


No pewnie, a potem w sądzie: "To było nasze wspólne, co z tego, że ja tylko kupiłam lustro, a on wyremontował cały dom i zasiał ogródek - ja tez się dołożyłam! Żądam połowy majątku."


Mogę mieszkać razem, ale rachunek wolę mieć oddzielny.