Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Jak często i co pijecie? I dlaczego?
Pytam, bo jakiś czas temu, rok temu miałam spory problem z piciem. Piłam głównie, żeby się odstresować. W tym czasie miałam mnóstwo problemów, psychika mi siadała. Wiecie, jest takie przysłowie "piję, by utopić swe smutki, ale te cholerstwa nauczyły się pływać". Na początku było OK, piłam często w tygodniu, 2,3 piwa, a na następny dzień do szkoły. Dodam, że mam słabą głowę, więc te 2 piwa dawały mi w banie. Ale potem już się uodporniłam, znaczy, przestałam odczuwać wesołość itp raczej miałam już ciemne myśli. A często piłam sama. Z kimś to wiadomo, że zawsze beka jest itd. No i jakieś kilka miesięcy temu ogarnęłam się i pije tylko z kimś. Raz na miesiąc jedno, dwa piwa. Wina i wódki nie tykam, bo się już przepiłam. Znaczy po tym jak dwa razy straciłam przytomność i się zatrułam.

Było juz kilka tematów o alkoholu, aczkolwiek personalnych. Podyskutujmy o problemie uzależnienia ogółem.

Piję przeważnie w weekend, wino albo cydr bo nic innego nie mogę. Dla mnie to takie spasowanie po całym tygodniu. Spuszczanie ciśnienia.
Mam słabą głowę, dlatego wystarczy mi niewiele.

Często zdarzało mi się na wakacjach upijać.
Czasami kilka dni pod rząd, czasami cały tydzień pić, bardzo szybko, bardzo dużo i bardzo intensywnie.
Towarzystwo zawsze się znalazło. Przyjaciółka, upajanie się drinkami i rozmową, w pubie. Mój starszy przyjaciel, tak w ogóle, który mi proponował wspólne upicie się przez sieć. Rodzinne spotkania, przy grillu i wódce.
Kończąc na piciu w samotności, przy czytaniu książki, tomiku poezji.
Czasami mi się zdarzało, to znaczy zwykle mi się zdarza przesadzać. Albowiem trudno zaprzestać. I mogłabym pić, dopóki nie zrobi mi się po prostu niedobrze.
Teraz, z An czasami pijemy, wódkę głównie. Ale zdarza się niezwykle rzadko. Acz wtedy zwykle gdzieś sobie wychodzimy RAZEM.
I jeszcze podczas niektórych spotkań, wtedy też wlewam w siebie litry wina i absolutnie nie czuję, że je w siebie wlewam.
Być może to wszystko jakoś tak się ulatnia, w ciągu całej nocy.
Czyli rzekłabym zdarza mi się dwa razy w miesiącu. Tak sobie policzyłam, na palcach.

Zwykle jestem więc rozbawiona. Nigdy nie ogarnia mnie smutek. Jako polepszacz nastroju sprawdza się, przynajmniej w moim przypadku.


Nie boję się uzależnienia. Moja mama co prawda się tym nieco martwiła swego czasu, kiedy robiłyśmy zakupu, a ja brałam kilka butelek wina, czy piwa i innych tego typu specyfików.
I proszÄ™ funkcjonujÄ™ bez. I jakoÅ› mnie nie ciÄ…gnie ku temu tymczasem.
Podobnie papierosy, które rzuciłam, dwa tygodnie temu. Paląc od dwóch lat.
I obeszło się bez plastrów, bo kiedyś próbowałam z.
Narkotyki i tego typu sprawki, samookaleczanie. Zwyczajnie jestem w stanie doprawdy zaprzestać wszystkiego, kiedy tylko mi się zechce.
Sądzę zatem, że jestem dość silną i grzeczną dziewczyną.

Ja nawet kawy nie piję, a co dopiero alkohol albo papierosy. Raz tylko zażywałem czystą bezwodną kofeinę w zawiesinie doustnie, żeby nie usnąć przed książkami, ale to były tak niskie dawki, że ich działanie było tylko na plus.

Alkohol niestety w wielu przypadkach staje się wymówką na problemy ale sam wiem po sobie, że z kwestią czasu stało się to dużym problemem ponieważ z popijania w pt i sb, zacząłem popijać codziennie i to upijając się dość mocno. Ale w końcu przyszedł taki moment kiedy musiałem powiedzieć sobie stop. Nie tak naprawimy swoje życie, a możemy je sobie tylko zrujnować włącznie ze zdrowiem..

Ważna chyba w tym wszystkim jest uważność, żeby zwykłe picie dla przyjemności/towarzyskie, nie stało się sposobem na rozwiązywanie swoich problemów/trudności/smutków.

Od czasu do czasu się wyjdzie z kimś na piwo ale dużo staram się nie pić, 1-2 piwa i wystarczy

Picie alkoholu nie jest żadnym wyjściem i to z żadnej sytuacji,nawet najbardziej stresującej,to tylko pogarsza stan.Nie piję alkoholu,ponieważ nie jest mi on do niczego potrzebny,a swoje smutki,czy rozterki rozwiązuję w inny sposób.

Ja całkowicie zrezygnowałem z alkoholu jakieś 2 lata temu i jest w miarę ok. Samopoczucie o wiele lepsze a za kacem nie tęsknie.

Rok temu zacząłem ostro pić, to był mój jedyny sposób, żeby się zrelaksować i nie myśleć o problemach. Niestety przez to picie narobiłem sobie ich jeszcze więcej, właściwie jedną nogą przekroczyłem już granicę alkoholizmu. Pod koniec wakacji stwierdziłem, że muszę się ogarnąć i trochę przystopowałem. Pewnie, fajnie sobie czasem wypić ze znajomymi, ale trzeba mieć hamulce, bo łatwo się przyzwyczaić i dojść do stanu, kiedy tygodniowa przerwa staje się wręcz nie do pomyślenia. W sumie ostatnio coraz mniej mam ochotę się napić, to chyba dobrze. Gorzej, że teraz jestem do tego zmuszany.

Piję głównie w gronie znajomych, na wesoło. Zdarza się to średnio 1-2 razy w tygodniu. Nie mam też kłopotu aby sobie odmówić. Czasem też wieczorem piwo w domu dla relaksu. Nie upijam się.

Nie piję prawie w ogóle. To znaczy na swoje urodziny i (czasami) na jakiś przyjęciach zdarza mi się upić. Jednak przez 99% roku funkcjonuję trzeźwy.

Pijam tylko podczas imprez, nigdy nie zdarzyło mi się pić samemu (do lustra). Na imprezach staram się dostosowywać do reszty, jeśli wszyscy piją dużo to i ja pije dużo.

Jak wszyscy piją, często odmawiam. Nie lubię alkoholu

Piję głównie na jakichś imprezach, spotkaniach ze znajomymi. Absolutnie nie mam parcia na picie samemu ze sobą, niezależnie od tego czy to pół litra wódki czy małe piwko.