Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Po przeczytaniu książki Grzesiuka zacząłem się zastanawiać czy opisana w niej problematyka jest obecna w dzisiejszych czasach i jak ona wygląda w być może nowej szacie. Chory na gruźlicę człowiek w połowie XX wieku był spychany na margines. Obecnie gruźlica jest już niezauważalna, ale są inne choroby. Mam takie oto pytania do Was: czy dalibyście się spychać na margines z powodu swojej choroby? Jak podchodzicie do tego problemu? Czy nasze państwo pomaga chorym? Daje im możliwość zarabiania uczciwą pracą na własne życie? Jakie macie pomysły by poprawić ten stan? Może ktoś z użytkowników poznał lepiej ten problem w innych krajach i wie jak to tam 'u nich' wygląda? Zapraszam do pisania.

To jest okropne, że chorzy ludzie czy niepełnosprawni są odpychani pod ścianę. Swego czasu były nawet reklamy o zatrudnianiu niepełnosprawnych, strasznie mi się podobały. Czy liczba takich zatrudnionych zwiększyła się - nie wiem. Ale choroba jest z pewnością dużym problemem. Ludzie to pieprzeni egoiści. 'Umierasz? Przykro mi, nie szukamy takich'. Wstyd.

To straszne. Uważam, że nawet chorym ludziom powinno dac się szansę, a nie spisywac ich na straty. Tacy ludzie też wiele potrafią i na wiele mogą się przydac, ale mało ludzi to jednak docenia.

A jakie macie pomysły, by potencjalny pracodawca zainteresował się zatrudnieniem osoby/osób chorych lub niepełnosprawnych? Może wprowadzenie nakazu zatrudnienia osoby chorej/niepełnosprawnej, która stara się o pracę by cos pomogło? Oczywiście przy uwzględnieniu warunków pracy.

Choćby robić różne akcje, nagłaśniać problem to i tak będzie nadal istniał. Niepełnosprawni, chorzy psychicznie itp. automatycznie są spychani na ten margines. Owszem, można by wprowadzić dla nich prawa. Ale kto się tym zajmie? Nikomu się nie chce, bo mają swoje sprawy.
Btw. Widziałam kiedyś w telewizji reportaż, że dziecka chorego na cukrzycę (!) nie chcieli przyjąć do zwykłej szkoły. Dyrektorka odsyłała do szkoły specjalnej. Panuje taka nietolerancja i kompletny brak zrozumienia, że aż żal patrzeć. Już pomijając głupotę i niedouczenie, które zdają się być główną przyczyną takich zjawisk.

Nie dałbym się "spychać pod ścianę", wtedy ja bym ich zniszczył, albo przez sądy albo na swój sposób.

Chodziłbyś z kałasznikowem po pachą?

_________________
Kadrowanie wspomnień

Gdyby trzeba było, to czemu nie

LOL.
Ale ludzie chorzy, mają to do siebie, że są mniej pewni siebie i łatwiej się poddają. Są wyjątki, ale jednak nie każdy ma siły i wiarę, by walczyć.