Opowieści z Neth Młodzieżowe Forum Dyskusyjne e-Mlodzi.com

Młodzieżowe Forum Dyskusyjne e-Mlodzi.com Strona G��wna » Inne » Wasza twórczość » Opowieści z Neth

Autor

Wiadomo��

Sagad

Hiper wymiatacz

Pacyfista

Wiek: 34

Do��czy�: 27 Pa� 2008

Wys�any: 2009-07-28, 23:42 Opowieści z Neth

Rozdział I

Chodzili po okręgu w milczeniu, zapadając się w rozmiękłej ziemi, obserwując każdy swój ruch, gest. Każdemu krokowi towarzyszył odgłos ciamkania błota. Ciężkie krople deszczu raz za razem rozbijały się o zbroje. Porywisty wiatr szarpał trawą oraz drzewem stojącym nieopodal. Powietrze przeszywały odgłosy uderzających nieopodal piorunów. Błysk rozjaśnił okolicę, a huk gromu przebił się przez odgłos padającego deszczu. Błyskawica uderzyła w drzewo, które jęknęło, a na pniu pojawiło się pęknięcie biegnące aż do ziemi. W tym samym momencie jeden z wojowników ruszył pędem na drugiego. Po paru krokach uniósł swój miecz, zamachnął się i… ciemność nocy, zaczęła zalewać nieprzenikniona jasność, bez żadnych punktów orientacyjnych. Jasność przesłaniała wszystko, cała scena nagle znikła, a w uszach usłyszał syk tlącego się lontu. Otworzył oczy i spojrzał na nogi. Na kolanach leżała łajno-bomba, lont błyskawicznie się kurczył zdążył tylko panicznie zapiszczeć, gdy bomba wybuchła obryzgując go łajnem. Napełnił go gniew, rozejrzał się po gospodzie szukając niziołka. Spostrzegł go jak przemyka się na swoje miejsce przy stole obok krasnoluda.

- Ty mała pokrako! – Głos miał piskliwy, głośny i przepełniony zarówno gniewem jak i paniką.

Niziołek o czarnych włosach, gładkich rysach twarzy i ciemno niebieskich oczach odwrócił się do niego i z szyderczym uśmiechem powiedział.

- Wiesz Vert myślę że twoje nowe perfumy idealnie do ciebie pasują – W głosie było słychać że bardzo stara się nie wybuchnąć histerycznym śmiechem.

- Mish czemu ty mu to ciągle robisz?! – Warknęła elfka o srebrzystych włosach i bardzo delikatnej kobiecej urodzie. Kolor jej cery przypominał kolor świeżo wyrosłej trawy. Wkoło niej roztaczał się zapach ziemi – I tak jest już dostatecznie znerwicowany!

- Bo to zabawne.

- Jesteś nie możliwy! ¯e też nam się trafił taki ktoś jak ty! – Wstała z miejsca szybko, ale jednocześnie z gracją, jej biała suknia zafalowała, wydawała się być zrobiona z bardzo delikatnego materiału – Chodź Vert, pomogę ci się doprowadzić do ładu.

Huk eksplozji przykuł uwagę innych gości w karczmie. Po chwili ciszę przeszyła salwa szyderczego śmiechu. Vert jęknął, wstał z pomocą siostry i ruszył wraz z nią w stronę łazienki. Mijając przy okazji wielkiego na dwa i pół metra golema. Niziołek nadal szczerząc się odprowadzał ich wzrokiem. Gdy nagle poczuł mocne uderzenie w głowę.

- Ała! O co ci chodzi Arati?!

Obok niego siedział wysoki mężczyzna o mocnych rysach twarzy, zielonych oczach, które były przepełnione gniewem. Miał na sobie kolczugę oraz spodnie kolcze.

- O co chodzi? Ciągle mu coś robisz! Daj mu spokój!

- Tak i znowu umoralniająca gadka.

- Tak znowu! Gdyby nie on i jego wiedza na temat czarnej magii już dawno byśmy byli na tamtym świecie!

- Naprawdę? Nie zauważyłem. Nasi zabójcy są chyba innego zdania.

Wskazał kciukiem na dwóch krasnoludów siedzących obok. Jeden z nich właśnie sięgnął po wielki kufel piwa. Byli niemalże identyczni, w końcu byli bliźniakami. Brązowe włosy obaj mieli zaplecione w kuce. Jeden z nich brodę miał luźną zaś drugi zaplecioną i złączoną klamrą w kształcie głowy smoka. Kolejnym znakiem po którym można było rozpoznać jednego brata od drugiego była blizna, którą jeden z nich miał nad lewym okiem. Krasnolud odstawił kufel i spojrzał na niziołka swoimi brązowymi oczami.

- Arati ma rację. Gdyby nie jego wiedza i znajomość zaklęć, już dawno byście byli na tamtym świecie.

- No nie! I ty przeciwko mnie Thand?!

Dyskusję przerwał odgłos uginających się desek oraz głośne tupnięcie. Golem podszedł do stołu z kartką i ołówkiem, przysunął kartkę do twarzy i zaczął kreślić coś na niej. Później pokazał kartkę wszystkim siedzącym przy stole.

„JIM CHCE CIASTKO”

Thand odwrócił się do swojego brata.

- Maltar chyba ty miałeś ciastka, daj mu jedno.

Krasnolud włożył rękę pod stół i wyciągnął spod niego duży zielony plecak, odwiązał rzemienie i zaczął gorączkowo w nim grzebać. Po chwili wyciągnął mały woreczek, otworzył go i wyjął duże ciastko polane czekoladą.

- Proszę Jim.

Golem wyciągnął swoją wielką dłoń, złapał za ciastko po czym rozgniótł je w dłoniach na proszek. Odgłos spadających kamieni rozległ się po karczmie gdy golem otwierał swoje usta by wsypać zawartość dłoni. Po tym wrócił do swojego miejsca pod ścianą zamierając w bezruchu i znowu wyglądał jak kamienny posąg. W tym czasie wrócił Vert i jego siostra Thei. W przeciwieństwie do niej miał bladą twarz, krótkie siwe włosy sterczały na wszystkie strony, jego wzrok nerwowo przeskakiwał z jednego miejsca w drugie, a powieka drgała nerwowo. Miał na sobie długie szaty w kolorze dojrzałych brzoskwiń. Przy pasie wisiała niezwykle mała torba. Nikt nie mógł go brać za jednego z potężniejszych magów w krainie Neth. Oboje dosiedli się do stolika, a Thei próbowała uspokoić swojego brata, nucąc mu do ucha.

- Więc jak już ustaliliśmy wcześniej wyruszamy jutro do Dorin? - Odezwał się Arati.

Na dźwięk słowa „Dorin” Vert dostał napadu histerii. Zaczął dygotać i nie pewnym głosem wydukał.

- Do… do… dor… dorin?! – W jego oczach było widać przerażenie.

- Tak gdy spałeś ustaliliśmy że jest to następny cel naszej podróży. Dowiedzieliśmy się że jest tam artefakt, którego szukamy.

Vert powoli się uspokajał gdy Thei ciągle nuciła mu do ucha. Przyłożył cztery swoje kościste blade palce i masował je tak jakby chciał przebić się do mózgu, jednocześnie patrzył na Arati jakby chciał się upewnić czy towarzysz nie zmieni przypadkiem zdania. Rozczarowany jęknął i włożył rękę do swojej torby. Po chwili wyciągnął z niej jakiś kawał papieru zwinięty w rulon, który nie miał prawa się w niej zmieścić. Rozwinął go przed sobą, okazało się że jest to mapa, całej krainy Neth. Wszędzie były zaznaczone czaszki, kości i inne znaki, prawdopodobnie określające niezbyt przyjemne miejsca. Po chwili namysłu wbił palec w punkt na mapie mówiąc.

- Teraz jesteśmy tu w miasteczku Tomal. ¯eby dojść do Droin musimy przejść prawie całą krainę. Będziemy szli przez bagna klanu Ogda, pełno tam orków, goblinów, a i nawet smok się znajdzie – wskazał na duży zielony obszar i miejsce oznaczone czaszką – później będziemy musieli przejść przez Góry Sowie pełne gryfów, feniksów i plugawych czerwi. Kilka gigantów też się może napatoczyć. Z gór musimy zejść do Lasu Cichego Szeptu i będziemy bezpieczni jeśli nie wytropią nas żadne centaury. Gdy wyjdziemy z lasu będziemy już w Dorin.

Wszyscy słuchali go bardzo uważnie. Bracia tylko się uśmiechnęli, jakby nie robiło to na nich żadnego wrażenia. Mish grzebał sobie małym palcem w uchu, Thei skończyła nucić gdy zauważyła że Vert się uspokoił, a Arati złapał się za brodę. Po chwili ciszy.

- No więc jutro wyruszamy. Teraz idźmy spać. Musimy zachować czujność

Mężczyzna wstał i ruszył w stronę schodów prowadzących na górę. Thand, Maltar oraz Mish zrobili to samo. Przy stole zostali tylko Thei oraz Vert. Elf wzdychając głośno powiedział do swojej siostry.

- Mam wielkie obawy związane z tą wyprawą.

- Bracie, ty zawsze masz obawy – Uśmiechnęła się do niego ciepło – Chodźmy na górę, myślę że jak zaśniesz to twoje obawy odejdą w senny świat.

- Może masz racje.

Wstali i ruszyli na górę zostawiając Jim’a na dole.

_________________
¯yjemy w czasach gdy kurewstwo wzbudza zachwyt, a cnota śmieszność
Gigmu - Darmowe Ogłoszenia Online

slow

Moderator

Wiek: 33

Do��czy�a: 15 Gru 2008

Sk�d: Barcelona

Wys�any: 2009-07-29, 16:42

Hm..intrygujące, dość przyjemnie mi się to czytało, dużo poświęciłeś ,aby opisać zachowania bohaterów w danej chwili,ale co z myślami, odczuciami ? No cóż mam nadzieję ,że umieścisz kolejne rozdziały.

_________________
Drugs&hugs.