Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

"¯ycie straconych szans"

IdÄ™
pomylony rutyna dnia codziennego
BÅ‚Ä…dzÄ™
otoczony splataniną zmęczonych marzeń.
Mogłem-miałem-chciałem
MuszÄ™...
Było!
Teraz nie ma nic.
Tam dokÄ…d idÄ™
celu nie znam nawet ja.
Idę-Błądzę-Jestem-Miałem-Ginę
Uciekł ode mnie czas...
To tylko życie...
życie.... straconych
szans.


"Ty"

SÅ‚yszÄ™ kroki....
boję się... jakiś śmiech?...
Nie, nawet nie uciekam
czyżby mara?
w życiu...
to moja muza
Nie mogę jej puścić
nie mogę zostawić
błąd, który popełniłem nieraz
zbliża się...
to nie tak miało być,
nie mogę wiecznie zostawać w tyle
z marzeniami
z pustymi słowami.... i z jej uśmiechem...?
SÅ‚yszÄ™ kroki...
już za moment tu będziesz....
jakiś śpiew?...
Jej, me serce
mimo tego strachu zatrzymuje siÄ™,
spokój, radość, szczęście?
to tylko zbędne słowa...
to po prostu

Ty.


"Samotność"

Idąc przez życie
patrzÄ™ przed siebie
nie odwracajÄ…c siÄ™ przy tym
szukam CiÄ™ w niebie.
Gdzie jesteÅ›?
Czy dobrze prowadzi mnie droga?
Czy dobrze obrałem kierunek?
Gdzie wołać mam potem na ratunek?
Za sobÄ… jedna wielka blizna
Która przecinając serce,
tak bardzo mi bliska.
Czyżbym Cię minął?
W letargu rutyny...
nie widział...
Ciebie.
Pisanej dziewczyny.


"Stop!"

Myślisz ciągle, że się uda,
że nic na drodze nie stoi,
nikt Ci nie przeszkodzi.
Wrzucając wyższy bieg,
zapominasz o błogim świecie.
Przekładając swą karierę,
nad życiowe spełnienie.
Samotnie przechodzisz progi
nie czytając ważnych fraz na wrotach.
Po co? Ktoś podać chce Ci rękę?
Trudno, pędzisz nadal na wysokich obrotach.
Nagle stop! £ubudup!
Jakiś wróg?
Któż "wielki" zasłonił
TwÄ… egzystencjÄ™?
Leżysz wywrócony...
to życie!
Wskazuje prawdziwÄ… TwÄ… prezencjÄ™, gadzie.
ZapominajÄ…c o bliskich
o sobie
o życiu
sam podłożyłeś sobie kłodę.


"Karykatura człeka"*

Czarna bluza, shirt szarawy,
pędzi ludzik bez obawy.
Rurki jeans, zieleń torby,
coÅ› odbiega on od normy.

Wzrok błękitny, ciemny blond,
spalił już niejeden lont.
Mało marzy, dużo myśli,
prosty typ racjonalisty.

Cięty język, kapkę grzywy
obraz widzi lekko krzywy.
Swe zasady, normy, plany...
Niesprowadza na nie skazy.

¦wiń i człowiek jest to cwany,
bardzo szczery, choć lubiany.
¯yje, bawi się i czuje,
swe gitary wciąż katuje.

Bez litości i bez stopu,
ciągle sięga do non-stopu.
Co za świntuch, co za gad?
Zwykły, prosty, szary Matt.


* Ostatni, to wierszyk o mnie.

PS Biologia służy tworzeniu! Zawsze na niej piszę! Haha. Tak swoją drogą, połowę wierszy napisałem będąc w Paryżu, a drugą połowę... na kochanej biologii :).

Niesamowite! Najpiękniejszy wydaje mi się... Nie wiem, wszystkie są piękne. Talent, nie ma co.
Ostatni przecudowny.

Dziękuję :). Ale w sumie nie chcielibyście poznać niuansów mojego tworzenia tych wierszy :). Powiem tak, żadnego nigdy nie korektowałem, ani nie doprawiałem, poprawiałem, czy coś takiego :).

Nie no ... nie pozostaje mi nic innego jak podzielić zdanie L.

Niby wiersze .. jakich setki ... ale jest w nich coÅ›... coÅ› wyjÄ…tkowego

fakt, nic nowego nie wniosÄ™ swoim 'masz talent'. :}
ostatni mnie rozśmieszył trochę. bardzo wprost.

Dziękuję :). Mimo wszystko, bardzo zaniedbuję tą swoją twórczość pisaną, oddając się gitarze. I czasem się zastanawiam, czy gdybym poświęcił te kilka minut dłużej, to czy nie możnaby sklecić coś nowego. Piszę zawsze pod wpływem impulsu, ot, biologia tak na mnie działa :). Siedzę i nagle wpada do głowy myśl: "wyciągaj brudnopis". I ogień. Piszę jednym tchem, nigdy nie korektuję. Surowość to chyba główny atut tego wszystkiego. I wychodzę z założenia: "Choć spędzasz przy tym głupie pięć minut, poświęć kawałek siebie". I tak to ze mną jest :). Aha, nie czuję się bardzo utalentowany z tego powodu, może przez tą prostotę?

Cudowne Każdy wiersz jest niesamowity, ten ostatni taki śmieszny
Ochh jak ja bym chciała tak pisac
Są po prostu... piękne :)

Dziękuję, staram się w każdy wiersz wsadzić nieco... pasji?

No tak, ale niektórzy się starają, a im po prostu nie wychodzi...
I żeby jeszcze takie śliczne cuda tworzyc na biologii...

Oj chyba nie znajdę słów określających to jakie te wiersze zrobiły na mnie wrażenie , hm chyba wspaniałe i niesamowite nie oddają w pełni tego , podobają mi się heh rozumiem ,że Paryż daje natchnienie..ale co w biologi ?
ZazdroszczÄ™ talentu

¦wietnie! Bardzo mi się podoba. Facet, masz talent i dużo wyobraźni.

Z wyobraźni to ja właśnie mało kiedy korzystam :P. Hehe, mimo wszystko, dawno już nie pisałem :). Nie lecę mega seriami, piszę, gdy mam na to ochotę :).

Hm podoba mi się:) Rzadko spotyka się mężczyzn którzy nie wstydzą się tego, że piszą i do tego robią to tak pięknie. Bardzo fajnie potrafisz bawić się metaforami :) Brawo.

ja także

i dobrze. Bo każdy wiersz pytanie prosto z serca.

_________________
"...jutro gdy zabraknie poezji.."

ja też tak robię. Nigdy nie dobieram słów. Piszę "jednym tchem". To, co akurat mi na myśl przyjdzie.

Bo w sumie to ma bawić :). Może faktycznie wylewam kawałek siebie w tym wszystkim, ale mimo wszystko nie przesłania mi to życia :). Traktuję to jako zabawę, a że mi wychodzi, mając na uwadzę te pochlebne opinie, to tylko cieszę się, że ten mój otwarty brudnopis może się do czegoś jednak przydać :).