Autor
Wiadomo¶æ
Wys³any: 2010-11-21, 04:35 Poezja
Co koleżanki i koledzy powiedzą na poezję? Dziś zdecydowanie znajduje się ona na marginesie życia literackiego, a w Empikach zajmuje drobną półkę, gdzie bryluje i tak Mickiewicz ze Słowackim. Do czyich liryków sięgacie najchętniej? Czy poezja was choć trochę porusza? A jeżeli tak to o jakiej tematyce? Wiersze swawolne i bez reguł, czy o klasycznej formie. Jaka epoka w poezji jest waszą ulubioną?
Zachęcam do wypowiadania się. Mam nadzieję, że tematu nie zdublowałem
Wys³any: 2010-11-21, 10:00
,,Chodźmy się kochać, mówisz, a ja nie muszę nigdzie iść bo kocham Cię tu i teraz."
Wys³any: 2010-11-21, 10:53
https://www.photoblog.pl/straho
Wys³any: 2010-11-21, 11:12
Co nie oznacza, że tylko do nich się ograniczam.
Kamieńska- też kiedyś lubiłam, Puszkin, Herbert, Szymborska, Dickinson, Osiecka, Liebert, Hillar, Leśmian... i już dalej nie pamiętam.
Krit napisa³/a:
Czy poezja was choć trochę porusza?
Gdyby nie poruszała to bym nie czytała.
Właśnie to jest najpiękniejsze w poezji. Jedna chwila-tysiące uczuć.
Cytat:
Wiersze swawolne i bez reguł, czy o klasycznej formie.
Zdecydowanie to pierwsze.
Wlecze za sobÄ… morze niby zbrodniÄ™ ciemnÄ…. Cichy,
spoglÄ…da na mnie w rozpaczy. Mieszkam tutaj.
Wys³any: 2010-11-21, 11:15
Kocham Cię, życie!
Wys³any: 2010-11-21, 11:17
Oprócz tego wielu innych, może i nie całą twórczość, czasem tylko cytaty.
- Chyba się w panu zakochała, bo przeklinała pana całymi tygodniami.
Tumi Amar...
Wys³any: 2010-11-21, 11:45
Niektóre wiersze mnie poruszają, niektóre czytam dla przyjemnośći - dlatego, że lubię ich brzmienie i rytmikę.
My dear fellow, the truth isn't quite the sort of thing one tells to a nice, sweet, refined girl.
One should always be in love. That's why one should never marry.
Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde
Wys³any: 2010-11-21, 12:51
Cytat:
A jeżeli tak to o jakiej tematyce?
Wszystkie uczucia negatywne + miłość.
Cytat:
Wiersze swawolne i bez reguł, czy o klasycznej formie
Takie i takie.
Cytat:
Jaka epoka w poezji jest waszÄ… ulubionÄ…?
Romantyzm i XX wiek, od lat 90 gdzieś tak, bliżej poezji to tragedii. Ha, ha.
Zacznę od tego, czego nie ma. Nie ma wspólnego dyskursu.
Potem pomyÅ›laÅ‚em 'pier****™!" i przeleżaÅ‚em caÅ‚y miesiÄ…c...ćpaÅ‚em, oglÄ…daÅ‚em telewizjÄ™, lizaÅ‚em rany. ByÅ‚o fajnie.
Wys³any: 2010-11-25, 16:29
Stąd też moimi ulubionymi twórcami są :
Sylvia Plath,William Blake,Edgar Allan,Artur Rimbaud, Baudelaire,Aleksandr Błok,Edward Stachura,Stéphane Mallarmé,Rafał Wojaczek.
Spoza tego grona,wspomniany wyżej Aleksander Puszkin,Thomas Stearns Eliot,Tadeusz Różewicz,Miron Białoszewski,Zbigniew Herbert,Krzysztof Kamil Baczyński.
Drugs&hugs.
Wys³any: 2010-11-27, 13:49
Krasiński- limeryki do Potockiej. Choć nie lubię tematyki miłosnej, są one majstersztykiem.
Różewicz- za głębię, aryginalność.
Staff, Tuwim, Pawlikowska -Jasnorzewska, Norwid.
Epoka literacka- romantyzm, modernizm, dwudziestolecie.
Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie,
Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów:
Posągi moich marzeń strącam z piedestałów
I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie...
Wys³any: 2010-11-28, 12:14
Chciałam go recytować na konkursie recytatorskim, ale nie jestem chłopakiem to raz a poza tym usłyszałam od jednego z sędzi, ze Herberta mogą recytować osoby, które ukończyły filozofie
"Bo każda chwila, żywot motyla, żyje przez chwilę i tylko raz."
http://r1.bloodwars.interia.pl/r.php?r=219900
Wys³any: 2010-12-10, 21:08
NIe lubię Mickiewicza, Miłosza,Słowackiego...nie lubie wierszy rymowanych , o miłości, tęsknocie itd
nie lubię takich, które są takie długie a można to wszystko streścić w 4 wersach, lubię takie, nad którymi trzeba dłużej pomyśleć.
Najbardziej lubię Bryla, Herberta, Tuwima, Gałczyńskiego, Gombrowicza... i wspóczesnych, rzadko kiedy znanych pisarzy..;)
Co to jest prawdziwe Ja? [...] To kim jesteÅ›, a nie to, co z Ciebie uczyniono.
— Paulo Coelho
Weronika postanawia umrzeć
Wys³any: 2010-12-30, 02:06
Cytat:
Egzorcyzm
Robert Lowell
I
Jesteśmy tym, co kochamy. Gdy Listopad
porannym szronem zastyga, malejÄ™;
weselny szał powoli obnaża białe zęby,
w niewidzialnej paradujÄ…c kolczudze —
zieleń w jałowość się przeistacza,
w szary krajobraz Nowej Anglii.
Wskazujesz palcem: JesteÅ› tym, co kochasz:
Wiem, co to dla kobiety być opuszczoną,
czekać w przedsionku lęku:
Na ile jestem kochana, na tyle jestem —
kobieta uromantycznia swego egzorcystÄ™,
dwie dusze w kokonie tajemnicy.
Twa kobieta tańczy dla ciebie, z dzieckiem na ręku,
tańczy dla ciebie, Dziecko-Czaszka-Uśmiech.
II
Dziś rano, jak w domu w Bostonie, śnieg,
czyste czary-koszmary zim z przedszkola;
me okno bieli siÄ™ jak ekran w kinie,
oÅ›lepiajÄ…ce, poplamione, wyklucza wszelki inny widok —
mogę rzucić co chcę na ten pusty ekran,
ale i tak pokaże tylko to co już wybrane:
Melodramat, ona na szpilkach,
tańczy postrzałowe rany na parkiecie.
Me słowa są angielskie, lecz wątek zaczarowany:
jeden mężczyzna, dwie kobiety, zwykły powieściowy wątek.
JesteÅ› tym, co kochasz...
Nie możesz nosić talentu z sobą jak walizki
Nie waż się przesłać nam miłości, której życie ci odmawia;
czy ty naprawdę wiesz, co zrobiłeś?
Mąż i żona
Robert Lowell
Poskromieni przez miltown, na matczynym łożu
kÄ…piemy siÄ™ w jutrzenki wojennym kolorze;
złocone słupki łóżka w świetle dziennym lśnią,
oblane wyuzdanÄ…, dionizyjskÄ… krwiÄ….
Wreszcie drzewa zieleniÄ… siÄ™ na Marlborough Street,
kwiaty naszej magnolii pod oknem się ścielą,
parząc ranek zabójczą, pięciodniową bielą.
Przez całą noc trzymałem cię za rękę,
jak gdybyś czwarty raz z rzędu
zobaczyÅ‚a przed sobÄ… królestwo obÅ‚Ä™du —
jego mordercze oczy i banalne sÅ‚owa —
i odwlokła mnie odeń żywego... Ma petite,
najczystsze z Bożych stworzeń, bystrość i energia:
miałaś dwadzieścia parę lat, a ja,
ściskając szklankę w dłoni
i z gardłem ściśniętym,
piłem więcej niż inni, aż wreszcie omdlałem
u twoich stóp, zmorzony piciem i upałem
Greenwich Village, zanadto urżnięty,
zbyt sztywny i nieśmiały, aby cię poderwać,
gdy ze zjadliwÄ… werwÄ…
tradycyjne Południe drwinami smagałaś.
Dziś, w dwadzieścia lat później, odwracasz się tyłem.
Bezsenna, przytulasz
dziecięcym ruchem poduszkę do ciała
i staromodna tyrada —
poÅ›pieszna, bezlitosna, czuÅ‚a —
na moją głowę jak Atlantyk spada.
"wiemy, że Bóg umarł, powiedziano
nam o tym, czytając ciebie nie byłem tego całkiem pewny."
Wys³any: 2011-01-16, 15:08
I've never been so colourfully-see-through-head before.
Wys³any: 2011-01-16, 19:31
Uwielbiam poezję, kiedyś bardziej odpowiadały mi wiersze rymowane, od jakiegoś roku natomiast zaczęłam doceniać białą poezję i w tej chwili chyba po taką chętniej sięgam.
Trudno mi wybrać jedną epokę, to chyba niemożliwe... chociaż - szczególnie przypadł mi do gustu francuski symbolizm (gdyby ktoś się nie orientował, to okres modernizmu). A więc - Baudelaire, Rimbaud, Verlaine, Mallarmé. Poza tym swojego czasu chłonęłam WSZYSTKO Baczyńskiego. Nie ma w tej chwili wiersza, którego bym nie znała. Co poza tym? Przepadam za poezją kobiecą - Hillar, Poświatowską, Iłłakowiczówną, trochę mniej Jasnorzewską. Absolutnym mistrzem poezji miłosnej jest Pablo Neruda, chociaż nie wiem po co to piszę, skoro to niekwestionowany fakt. Polscy poeci wyklęci drażnią mnie swoją demonstracyjną "wyklętością",(na Wojaczka mam alergię, dosłownie) toteż tutaj zachowam powściągliwość - uwielbiam Bursę i to w zasadzie tyle, chociaż zawsze będę miała też sentyment do Stachury, bo od niego zaczęła się moja przygoda z poezją. Genialne teksty powstały też w XXleciu międzywojennym (cała grupa Skamander, Kwadryga, ¯agary).
O, i Różewicz. Znałam go długo i nie wzbudzał we mnie większych emocji, rozpalił je dopiero mój prof. od literatury współczesnej i zajęcia poświęcone Różewiczowi. Geniusz.
Później luki w pamięci, zapatrzenia w okno -
tam mała dziewczynka w bloku naprzeciwko
uśmiecha się z żyletką pomiędzy zębami.
Myślę o jej chłodnych pocałunkach.
fire, walk with me...