Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

No to lecimy=)
Ja Polske kocham za Piękne polki, Mazury, Tatry i za poskie wybrzeze , no i oczywiście za Polską vodke :)

A ja kocham swòj kraj,ktòry ma piÄ™kne morze,kobiet oraz wspaniaÅ‚a historie

miniX, myślałem,ze podasz link do filmiku na youtube z takim samym tytułem jak tytuł tematu.
Za Tatry i pozytywnie zakręconych ludzi z pomysłem na życie.

Za moją kochaną stolicę, która jest moją malutką ojczyzną. Za całokształt - wiele miejsc do których można się wybrać, za Mazury, za Morze, za Góry, za Wrocław, za Białystok, Za £ódź, za Katowice, za Szczecin, za Trójmiasto, i za konwenty i wspaniałych, interesujących ludzi.

Wrocław, Poznań, Gdańsk i Kraków są bardzo ładne. Mamy kilku świetnych skate'ów. I Bieszczady. I takie zespoły jak Lao Che i KSU. Historię mamy ładną (jeżeli tak można powiedzieć...). Oprócz powyższych.. nie kocham Polski.

Jedynie za góry. I historię.

Polskę kocham przede wszystkim za historię. Za krajobraz - kocham góry, morze ma swój urok. Za piękne miasta, zwłaszcza Kraków. Za piękne Polki.

Za kuchnię, tradycję, za szeroko rozumiany regionalizm, zróżnicowanie kulturowe, za gwary i dialekty, za cudowną, polską wieś i piękne miasta z klimatycznymi starówkami w których wciąż mnóstwo jest kontrastów, gdzie między szklanymi wieżowcami upchane są stare, rozsypujące się kamienice, za polskie góry, za ¦ląsk, za Bałtyk... Za to, że jadąc 200 km dalej mogę poczuć się jak w innym świecie, spróbować nieznanych mi, regionalnych dań, posłuchać kompletnie innego polskiego języka, usłyszeć o innych zwyczajach i dowiedzieć się, że to co ja całe życie nazywałam tak, oni nazywają kompletnie inaczej - to wszystko ma swój ogromny czar. Za to, że we Wszystkich ¦więtych przy cmentarzu w Warszawie mogę kupić pańską skórkę, na ¦ląsku oblaty, w Małopolsce miodek turecki, a na granicy Mazowsza wschodniego i województwa łódzkiego tradycyjne, odrzywolskie obwarzanki.
Lubię też klimat małych, prowincjonalnych miasteczek z obskurnym rynkiem w ich centralnym miejscu i mnóstwem małych sklepików, piekarni, warzywniaków i "domów mody" dookoła. Mój chłopak pochodzi z okolic takiego właśnie miasta - jego brzydota tworzy kapitalny klimat, życie toczy się tam powoli, nigdzie nikomu się nie spieszy... Nie wiem czy w innych krajach wciąż można znaleźć takie miejsca przez laty nietknięte zębem czasu. Mnie takie miejsca, w których czas stanął gdzieś w środku srogiej komuny, wyjątkowo kojarzy się z Polską.
Kocham też Polskę za naszą historię, literaturę, sztukę, poezję, malarstwo, za polską kinematografię... Naprawdę nie mamy czego zazdrościć żadnym z sąsiadów. Fajny ten nasz kraj.

Za wyżej wspomniany regionalizm oraz zróżnicowanie kulturowe, które nie zniknęło po mimo tak wielu przeciwności losu. Szczególnie za Kaszuby. Za wspaniałe opuszczone dwory, małe miasteczka ze starym kinem i rodzinnymi lodziarniami. Za wszystkie takie miejsca, które przez lata pozostają takie same, zamknięte w swojej historii. Za piękne widoki. Kocham Polskę za to, że wciąż zaskakuje swoim obliczem. To, że jadąc na Podlasie mogę zwiedzić miasteczka, w których obok Synagogi znajduje się Meczet, a ulice układają się w Gwiazdę Dawida. Wioski tatarskie, które zajmują się hodowlą koni. A na ¦ląsku zobaczyć niezwykły efekt urbanizacji.
Także za wspaniałą tradycję, literaturę, wiele wybitnych postaci. Rodzinne korzenie oraz wspomnienia z dzieciństwa. Za Jarocin. Za ukazanie tego w jaki sposób można za pomocą muzyki walczyć z władzą. Za to, że gdy nadchodzi potrzeba, potrafimy walczyć o swoją godność. Za historię.

Taaak. Piękny folklor. Folklor dobrze wygląda z daleka i gościnnie... ale dla ludzi, którzy są na niego skazani, dla których nie ma perspektyw jeśli nie wyjadą, rzecz ma się całkiem inaczej. Małomiasteczkowość potrafi nieźle... zdenerwować.

Skazani na folklor? Nie do końca rozumiem. Oczywistym jest, że młodzi ludzie migrują do miast, ale mnie chodzi o coś zupełnie innego - o kultywowanie tradycji, szanowanie regionalizmu i zapoznawanie się z polską kulturą - tą ludową też.

_________________
Później luki w pamięci, zapatrzenia w okno -
tam mała dziewczynka w bloku naprzeciwko
uśmiecha się z żyletką pomiędzy zębami.
Myślę o jej chłodnych pocałunkach.



fire, walk with me...

Kocham Polskę za Warszawę. Za mój mały świat w niej. Za polskie morze, wakacyjny klimat w nadmorskich kurortach wypoczynkowych. Za Kraków, który tak chętnie odwiedzam przynajmniej raz w roku. Za Augustów. Za Zakopane. Za podwarszawskie miejscowości. Za warszawskie, niszowe zespoły. Za to, że jest coraz większa tolerancja. Za ludzi. Za historię. Za piękną wiosnę, ciepłe lato i łagodną zimę. Za kilka miejsc, z którymi wiążą się moje najpiękniejsze wspomnienia.

Za specyficzny klimat, piękne krajobrazy, to, że można wciąż odkrywać coś nowego i zawsze się zaskakiwać. Pojechać na wakację w góry, nad morze czy jezioro, walczyć z komarami, narzekać na drogi i reprezentację. Taki nasz urok, ale mimo wszystko lubię to. Za fantastycznych reżyserów i pisarzy, sportowców, a także kratywnych ludzi. Nasze rozległe korzenie, bogatą historię, nietuzinkowy język, kuchnię. Długo można wymieniać.