Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Tak się czasami zastanawiam nad sobą. Jestem dosyć oryginalna. Nie jestem żadnym plastikiem, nie jestem zakompleksiona, miedzy realistką a optymistką. Jedna z nielicznych rówieśników w szkole słucham rocka. Jakoś po przeczytaniu książki psychologicznej, bardziej zaczęłam się interesować psychologią czytam różne kolejne książki, gazety, programy, artykuły na ten temat. Zauważyłam trochę, że się odizolowałam od rówieśników ze szkoły przez tą moją "oryginalność" do której tak bardzo kiedyś chciałam dojść. Mam przyjaciela od 2 lat i jeszcze przyjaciółkę(przyjaźń "nierdzewka" -ponad 10 lat). Za bardzo się jakoś nie przejęłam tym, że mnie mniej osób akceptuje, bo kiedyś byłam w centrum uwagi. Myślicie, że lepiej zostać przy swoich zainteresowaniach itd.? Jak mnie postrzegacie(nie obrażę się- "walcie śmiało"? Szybciej dojrzewam psychoseksualnie czy po prostu mam za wysoką samoocenę? A może poznać ciekawszych ludzi, którzy nie będą mnie wytykać palcami?

Interesujesz sie psychologią, to chyba dobrze. Zaczynasz miec dorosłe zainteresowania, kiedyś w końcu każdy z nas przestaje interesowac sie "lalkami" i zaczyna poznawac świat.
Nie wiem w jakiej akurat szkole jesteś, ale z tego co pamiętam, mój etap przejściowy - z dziecka do młodego człowieka zainteresowanego światem właśnie przyszedł w liceum. Tam się właśnie spotykają świetni ludzie, którzy nawet nie zdaja sobie sprawy z tego jak się zmieniaja z miesiąca na miesiąc i raczej każdego z nich można nazwać oryginałem.
Głowa do góry, dalej podążaj w tym kierunku, poznawaj świat, ludźmi się nie przejmuj.

_________________
Renesans znał przedziwne sposoby trucia: hełmem lub płonącą pochodnią, haftowaną rękawiczką lub klejnotami wysadzanym wachlarzem, złotym puzderkiem lub łańcuchem z bursztynów. Dorian Gray został zatruty książką.

Nie jestem pewny, czy za wysoką. Ludzie, którzy próbują sobie i innym coś udowodnic zwykle mają z samooceną problemy. Szybciej dojrzewasz... psychologią się może każdy interesowac, słuchac rocka może byle debil, większośc debili też słucha, więc to nie kryterium. Masz jakichś przyjaciół, to fajnie, dobrze wiedzieć. Uważasz, że jesteś lepsza od innych i wyjątkowa, to typowe dla wieku nastoletniego, nie podniecaj się.

Ten cały temat wygląda jakbyś napisała:
"Patrzcie jaka jestem wspaniała, sądzicie tak, prawda? Jestem lepsza od innych, mam niewyobrażalnie alternatywne zarezerwowane dla inteligencji zainteresowania, mam gdzieś opinie innych i mam super bliskich przyjaciół od wielu lat. Powiedzcie mi, czy tak mam trzymać, czy mam coś zmienic, niech ktoś mnie zaakceptuje, proszę, bo ja sama siebie nie mogę.

_________________

tak masz. Wszystko utożsamiasz z swoją "oryginalnością" a tak naprawdę ludzi oryginalnych nie ma.
Jeśli Ci coś przeszkadza, zmieniaj się - jeśli nie, to nie.

_________________
Rozbieraj mnie powoli,
ze wstydu,
uprzedzeń,
doświadczeń,
do samej miłości
aż Bóg wstrzyma oddech...

Nie widzę nic nadzwyczajnego w słuchaniu rocka, czytaniu książek psychologicznych i pragnieniu bycia kimś innym, niż cała reszta. Przecież można być "sobą" nie odrzucając od siebie pozostałych znajomych tylko z tego względu, że nie robią oni tego, co Ty. Każdy dojrzewa na swój sposób.

Tak po części zgadzam się z wami. Ale chodziło mi o to, że kiedy byłam głupia, zakochałam się w jakimś chłopaku, nagle wszystkim to mówiłam, na początku nie uwierzyli i mówili mi cały czas "chyba sobie jaja robisz ze mnie itp." Potem uwierzyli to akurat mało istotne. Ogólnie rozmawiałam z osobami na takie tematy, których bym nie poruszyła nie mam zaufania, teraz to sobie wolę pogadać o ocenach, choć mam słabe xd Właśnie byłam w centrum uwagi i chyba za to mnie tylko lubili o i może jeszcze za to, że tak głupio się zachowywałam i oni przez to czuli się dowartościowani. Niektórzy albo sie ze mnie śmiali albo po prostu lubili no nie wiem do końca. Jestem w szkole katolickiej, choć nie jest taka jakaś specjalnie inna, te jak nazwałam "plastikiem" palą i myślą, że są fajne, a chłopacy sobie wciągają tabakę, palą i też myślą tak samo... A ten chłopak to szkoda gadać(już dawno się odkochałam), ostatnio do mnie PISZE(CO JEST W OGÓLE JAKIE¦ NIE NA MIEJSCU), że mnie kocha a potem to odwołuje TO JESZCZE ZABAWNIEJ.
A napisałam, że jedna z niewielu słucham rocka, chodziło o to, że jak tylko powiem o jakimś zespole rockowym wszyscy to krytykują itd.

I co to ten temat ma właściwie na celu? Mam ci pochlebiać, aprobować twoje zainteresowanie i styl bycia tylko dlatego, że tego oczekujesz?
Może masz tyle lat co ja, ja też słucham rocka, jestem w szkole w centrum zainteresowania, interesuję się tym co mi się podoba (historia, fantasy) i jakoś nie czuję się przez to lepszy od innych. Mam świadomość, że jestem bardziej oczytany od moich przyjaciół, może potrafię się lepiej zachować i okazać kulturę. Co jednak nie zmienia rzeczy, że ja mam, że ty też masz negować styl bycia innych i dąsać się na nich z powodu, że bycie laikiem przypadło im do gustu, lubią pić palić ćpać. To ich wybór, chyba nie sądzisz, że wszyscy zajarają się twoją tajemniczą egzystencją i będą chcieli przyjąć twoją osobę za swoje guru, swojego idola.
Jesteś zwykła, a nawet jeśli nie, lepiej będzie, jeśli będziesz myślała, że jesteś zwykła. Przyjmij sobie do głowy, że każdy człowiek w wieku 16 czy 15 lat ma inne ideały, często szybko zmienne, ale w końcu ewolucyjnie dochodzi do odkrycia własnej osobowości zgodnej ze swoim wyobrażeniem życia.

Faktycznie.. Może dlatego tak napisałam bo miałam zły humor i tylexd

Zauważcie, że ma prawo tak o sobie powiedzieć patrząc na środowisko w jakim jest obyta. Nie ma w tym nic dziwnego, ja sam w jej wieku miałem podobne dylematy, bo w gimbazie pamiętam tylko siebie i Jimmy'ego Foxa z osób, które słuchały rocka i faktycznie, wpływało to jakoś na postrzeganie świata i ludzi w okół, nie raz przecież o tym dyskutowaliśmy i "żałowaliśmy" ludzi, ale to i tak przechodzi, więc powiem Ci tak - dobrze, że to widzisz, ale: a) nie jesteś przez to inna (wyłączając ludzi ze szkoły), b) odmienność wzmaga chęć poznawania psychologii (ja też przez swoją odrębność zacząłem się nią wtedy interesować), c) nie daj się zamknąć w parolku odmienności, bo on i tak pęka i za parę lat będziesz trzymała z różnymi ludźmi z wielu środowisk, więc nie ma sensu takie myślenie na dłuższą metę. Bądź sobą, rób swoje, ale nie przypisuj do tego bóg wie jakiej oryginalności, bo takowe występują w wielu miejscach na świecie, codziennie.

Złego określenia użyłam oryginalna, chyba nie wiem co to na prawdę jest ;p

Nie bój się, ja wiem o co Ci dokładnie chodzi w tym wszystkim. Fakt, widzisz swoją odmienność, więc przyjmujesz taką, a nie inną postawę patrząc na innych ludzi, to normalne. Dziwne nie odczuć tych pierwszych odmian "inności" i "odrębności", gdy zauważasz powierzchowność i to, w czym się obraca reszta towarzystwa, więc to naprawdę nic dziwnego. Najważniejsze, żebyś się do końca nie zamykała pod swoim parasolem, bo to na dłuższą metę zacznie przeszkadzać. Ja, mimo tego, że zacząłem się zajmować muzyką i poznawać nowe jej rejony, nigdy nie przestałem być takim samym człowiekiem dla swoich znajomych, mimo tego, że poznawałem siebie na innych przestrzeniach.

gdy się tym przejmowałam ostatnio to było tak około miesiąc temu, potem jakoś nie myślałam o tym i rozmawiałam z innymi ludźmi. W końcu każdy jest wartościowy

No, na swój sposó tak. Więc wiesz, na spokojnie, do przodu, niekoniecznie pod parolkiem jednostki : ).

Sądzę, że powinnaś szukać znajomych wśród starszych osób, które powinny lepiej Cię zrozumieć.

Ale w żadnym razie nie rezygnuj z tego, co Cię fascynuje bez wzgląd na innych - bądź sobą. Wtedy na pewno znajdzie się więcej osób - sam chętnie poznałbym Cię. Również dlatego, że czuje się trochę podobnie jak Ty.

Nie staraj się tylko indywidualizować na siłę.

nie jesteÅ› wcale oryginalna, sÄ… miliony dziewczynek takich jak ty. w sumie nie widze gdzie masz problem.