Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

po coÅ› sÄ… te nalepki na grach typu od 15 lat

No mi parę lat temu nie chcieli sprzedać CoDa jakiegoś na prezent dla kolegi bo była nalepka od 16lat. Jednak wszystko można zdobyć..

Odkąd miałem komputer, czyli od 98' roku miałem kontakt z różnymi grami. Mniej i bardziej brutalnymi i jakoś nie przerodziło się to w agresje u mnie w realnym świecie.
Grałem w gry gdzie głowa latała, nogi, ręce na ścianę i ociekały krwią, grałem w call of duty, w gta.
Bo najważniejsze, to odróżnić świat wirtualny od realnego. Siadając przed monitorem włączając choćby teraz GTA IV przełączam się na wirtual gdzie się zabija, bije, kradnie etc. W momencie odejścia od monitora trzeba umieć przełączyć się na real, świat realistyczny gdzie mordowanie ludzi nie wchodzi w grę itp.

I nie jestem zdania, że brutalne gdy wpływają, aż tak negatywnie na człowieka.

Według mnie gry typu GTA, CoD, S.T.A.L.K.E.R. itp. a agresja nie mają ze sobą nic wspólnego. Jak ktoś ma skłonności do agresywnych zachowań i jest podatny na przejmowanie zachowań z kier, filmów ect. To i tak będzie agresywny nawet jeśli nie grał by w gry i nie oglądał filmów. Myślę że największą rolę odgrywają rodzice, mnie mama nigdy nie zabraniała grać w GTA nawet jeśli miałem 7 lat. Ale tłumaczyła mi że to tylko gra a nie życie prawdziwe. I dla tego mimo tego że gram w brutalne gry i oglądam tak samo (albo bardziej brutalne filmy) jestem normalny.

Przeszedłem Postala 2 tak z 5 razy, w różnym wieku, nie zauważyłem, żebym nagle stał się bardziej agresywny.

Mój tata zawsze był przewrażliwiony na punkcie medialnych bodźców docierających do jego dzieci, dlatego zawsze bardzo sceptycznie patrzył, jak gramy z bratem w jakieś krwawe crpg, prawił te swoje gadki o tym, że sceny tam przedstawiają zło, przemoc itd. Teraz to samo robi nadzorując, jakiej muzyki słucham. Nie przejmuję się tym, oczywiście wpływa to na ludzi, ale nie aż tak. Nawet niedawno jeszcze grałam w mmo rpg i szczególnie to na mnie nie wpłynęło. Uważam, że w tym przypadku większym problemem jest to, że trzyma to przy komputerze, a nie że nakłania do zabijania innych.

Nigdy nie grałam w takie agresywne gry, ale i tak jestem agresywna.

Postal GTA4 scarface Swat4 Urban Terror te gry sa najlepsze wedlug mnie

oj ludzie, bo to się nie zmienia w człowieku od tak zaraz po zagraniu. Brutalne sceny z filmów czy gier zostają w zakątkach naszej pamięci i wyznaczają trwały ślad na psychice. Kiedyś, może za parę, parenaście lat ten obraz wam się przypomni i np. gdy ktoś was napadnie, to będziecie się bronić, ale nie żeby się obronić, tylko po to żeby zabić, tak jak bohater naszej gry zabił przechodnia. Psychika ludzka jest nadal nieodgadniona i na prawdę nie jesteście w stanie stwierdzić, czy staliście się bardziej agresywni, czy nie. Wkurzają mnie ludzie, którzy mówią : "No przeszedłem Postala 10 razy i jakoś nie zabiłem jeszcze nikogo, nie stałem się bardziej agresywny" To jest bzdura, zastanówcie się...

Maniakiem brutalnych gier nigdy nie byłem, ale w wieku 10 lat grałem w gry, które były przeznaczone dla osób pełnoletnich, a zdecydowanie nie jestem osobą agresywną. Zresztą z dalszym użytkowaniem komputera częściej sprawdzałem się w strategiach. Okres największej agresji w moim dotychczasowym życiu przeżywałem w wieku 17-18 lat, a wtedy już właściwie raz na jakiś czas w coś grałem. Nie uważam, żeby gry chociaż w najmniejszym stopniu ukształtowały moją psychikę.

Inaczej jednak spoglądam na całą sprawę gdy widzę 7-latka, który na każdym kroku udaje, że do kogoś strzela i sprawia wrażenie jakby miał swój własny świat. Niestety zdarza się takich spotkać i to wcale nie tak rzadko. Wydaje mi się, że każdy inaczej reaguje, ale osoba, która jest podatna na grę to i równie dobrze może swoje zachowanie uzależnić od muzyki jakiej słucha( wysyp dzieci JP), filmu czy jeszcze innych rzeczy.


Zresztą ja jestem przeciwny zatracaniu dzieciństwa przed komputerem. Sam komputer dostałem w wieku 9 lat, ale na szczęście rodzice przez pewien czas bardzo ograniczali dostęp do godziny dziennie, przez co miałem coś z tego dzieciństwa. Wystarczy, że teraz zaprzepaszczam swoje życie przed szklanym ekranem.

Nie uważasz że gry ukształtowały twoją psychikę ? A skąd to chłopie możesz wiedzieć, tego się nie da stwierdzić

Dlaczego tak uważam? Nigdy nie wczuwałem się w gry, zawsze był to sposób na relaksowanie się i nigdy nie zauważyłem najmniejszego wpływu na swoje zachowanie przez granie. W obecnej chwili nie przejawiam zachowania, które mogłoby pozwolić mi na podejrzenie, że gry na mnie wpłynęły. Zdecydowanie jestem większym maniakiem filmowym, a szczerze wątpię aby jakikolwiek wpływ na mnie miał seans "Przyjaciół" czy "Zagubionych"

To nie chodzi o wczuwanie się, twój mózg zapamiętuje obrazy, najczęściej te najbardziej brutalne. Masz je w swojej podświadomości. Możesz nie być agresywnym, ale one dalej siedzą w tobie i na prawdę nie wiadomo w którym momencie ci się one przypomną. Sadzę że pod wpływem stresu i zdenerwowania przychodzą ci do głowy różne myśli, właśnie wtedy może się, zapamiętany obraz uaktywnić. Ile było takich przypadków, że syn zabił matkę, bo mu np. odłączyła komputer ? Taki człowiek działał pod wpływem agresji wyciągniętej, albo z domu, albo z gier. Wzorowy mąż tnie swoją żonę podczas kłótni, a czemu ? Bo go żonka zdenerwowała i się uniósł chłopak. Myślisz, że czemu nagle normalny człowiek zabija drugą osobę ? Obrazy wyciągnięte z dzieciństwa zawsze zostają w naszych głowach i nigdy nie wiadomo kiedy się uaktywnią.

Jednak wydaje mi się, że sytuacje, o których mówisz wynikają z traumatycznych przeżyć w dzieciństwie. Jeżeli chodzi o dzieciaka, który zabija, bo ktoś mu wyłączył grę, to raczej ma się ni jak do tego, że po latach powrócił obraz z gry. Po prostu moim zdaniem istnieją ludzie, którzy nie powinni grać w gry, tak samo jak są tacy, którzy nie powinni się brać za hazard bo będą w stanie przegrać dorobek całego życia, bo to po prostu jest silniejsze od niego. Każdy człowiek odbiera inaczej gry, jeden w wieku 10 lat podejdzie do tego z dystansem, a inny w wieku 15 lat zatraci się w wirtualnym świecie i nie będzie potrafił odróżnić rzeczywistości od fikcji. Jak zapewne zauważyłeś, że każdy inaczej reaguje na różne sytuacje. Jeden słysząc krytykę uśmiechnie się i nie zgodzi się z krytyką, inny potraktuje ją jako wskazówkę i będzie za nią wdzięczny, a jeszcze inny odpowie agresją. Uważam, że słusznie gry mają ograniczenia wiekowe, chociaż uważam również, że nie każdego będą one się tyczyły tak samo. Staram się myśleć trzeźwo i na 90% jestem przekonany, że nie grozi mi żaden incydent żywcem z gry. Po prostu nigdy nie robiły one na mnie wrażenia i nie kojarzę żadnej, która mogłaby mi zapaść w pamięć ze względu na brutalność. A już na pewno nie wyskoczę na nikogo z Basebaallem jak w GTA. Chociaż jest oczywiście jak mówisz. Psychika ludzka jest ciągle zagadką i niczego na 100% wiedzieć nie możemy.

To też zależy od człowieka, bo rzeczywiście, normalni ludzie nie biegają z bejsbolem i nie biją staruszek. Według mnie i tak ograniczenia wiekowe są zbędne, bo nikt się do nich nie stosuje, nie oszukujmy się. Może jakaś namiastka rodziców patrzy od ilu lat dana gra jest. Inni rodzice przymykają na to oko i później chodzi taki 10 latek po ulicy, klnie jak szewc i bawi się w CS'a. Oczywiście Arek, (mogę się tak do ciebie zwracać?) jedni są silniejsi i mają w dupie wrażenia z gry, a drudzy zapominają co to jest rzeczywistość, jednakże obraz i pewne wartości w grze zostają w głowie, tak ? I nie da się ich wyrzucić. Istnieją też ludzie b. wrażliwi, którzy przejmują się byle czym i później płaczą w nocy ze strachu przed potworami, które zobaczył w filmie czy w grze. Sam wielokrotnie krzyczałem w nocy, nieświadomie, po oglądnięciu jakiegoś horroru. Dobra skończę już, bo za bardzo się rozpisuje.