Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

też tak robiłam, ewnego razu posunełam sie dalej i ocielam cale włosy xD

_________________
"strach jest niezwykle podniecający. Ludzie lubią być straszeni. To działa na nich jak chwile przed orgazmem. Wszyscy pragną tego zaznać. To niezwykłe doświadczenie."

to niezle:D haha.. przypomniało mi sie jak to kiedyś tez ogoliłam sobie jedna brew.. nalepiłam se plaster i udawałam ,ze sie skaleczyłam hahaha

_________________
By oddać jemu serce < 3


"¦wiat na trzeźwo jest nie do przyjęcia.. "

Ja zawsze miałam długie włosy....i kiedyś mi się guma przylepiła do nich (chyba siostra mnie rzuciła nią)
Musiałam wtedy ściąć piekne włosy tak na krótko.... a ryczałam wtedy jakby mnie zabijali...
A najgorzej mama miała ze mną jak mi wypadły mleczne zęby dwie jedynki.... płakałam niemożliwie (no bo taka szczerbata chodzić wstyd)

hah coś mi przypomniałyście ^^
jak miałam z 5 lat, to podobno nigdy nie dałam sobie zrobić na głowie jakiejś porządnej fryzury "bo zawsze ja czesałam się lepiej" w każdym razie tak myślałam ... xD dopiero w zerówce pozwoliłam uczesać się w jedną piękną kitkę (na czupku głowy...xD) Jednak, w tym okresie przyszła mi do głowy pewna myśl, podobno zamknęłam się w pokoju, wzięłam nożyczki i wyciełam sobie ze środka włosów większe pasmo, i ułożyłam z nich na kartce obrazek xD i polepiłam klejem xD Jak moja mama to zobaczyła to omało zawału nie dostała ... xD wzięła mnie do fryzjera żeby jakos to zamaskował ... xD z tego okresu zostało mi tylko kilka zdjęć w "modnej" fryzurze ..

nie ma to jak inwencja twórcza, prawda?

aaa.. w pierwszej klasie podstawowki w ławce siedzialam z kolega z osiedla, na ostatniej ławce oczywiscie xD przed nami siedziala dziewczyna która miała taaaki długi warkocz i zawsze nim zarzucała co nas niezmiernie denerwowałoi pewnego dnia obcielismy jej warkocz przy samej frotce... jesssu jaka afera była :roll:

Jeśli chodzi o włosy- do 2 roku życia byłam łysa. Dosłownie. Zero włosów, jakieś blond kłaczki na glacy. Ale był plus- wszędzie mnie przepuszczali z mamą- w sklepie, u lekarza... Myśleli, że jestem śmiertelnie chora :) Okropnie to wyglądało, łysa dziewczynka w sukience. Nawet za chłopaka nie szło mnie wziąć, tylko za chorą...:)

Cóż, skoro inni się rozpisali, to ja też rzucę światło na "mroki mojej przeszłości":D:D

Okresu 1-5 lat nie pamiętam w ogóle, jedynie co z jakichś kaset video czy opowiadań mamy/taty. Od urodzenia jestem wyjątkowo spokojny.

Dalej była szkoła podstawowa, którą wspominam jako najgorszy etap mojego życia.
Po pierwsze wiązało się to z brakiem koncentracji na lekcjach, wielkimi problemami z matematyki i konfliktami z nauczycielką z polskiego. Bardzo, ale to bardzo źle wspominam ten okres, dopiero w 6 kl. SP zmieniłem szkołę na lepszą, ale to i tak okres szkoły podstawowej był dla mnie zły.

Większe zmiany nastąpiły w gimnazjum, po raz pierwszy w życiu zacząłem osiągąć sukcesy w szkole, zacząłem rozumieć matematykę, a z polskiego miałem już wysoki poziom.

Po gimnazjum - LO, profil prawno-językowy - radzę sobie dosyć dobrze.
Historia mojego dzieciństwa urywa się w maju 2008 - 18 lat. Od tego momentu prawnie przestaje być dzieckiem i zostaję osobą dorosłą:P

Ja jak byłem mały to byłem bardzo "edukacyjnym" dzieckiem, wszystko mnie interesowało, encyklopedie, programy w komputerze które uczyły, jakieś atlasy i te wszystkie, całkiem co innego niż teraz, wypominają mi to do dziś ;]

Ja byłem bardzo złym dzieckiem dożartym bachorem.

niby byłam grzeczną wzorową uczennicą, a po kątach bawiłam sie z kolegą w lekarza;p.
Miałam śliczne loczki, zawsze byłam bardzo strachliwa i krzykliwa.

Strasznie spokojna byłam w domu a jak już wyszłam na podwórko pobawic się z dziecmi to już różne głupoty mi do głowy przychodziły. Wtedy dopiero pokazywałam różki.

ja byłam dzieckiem ponoć nie do wytrzymania
wstyd był ze mną wyjść na spacer, bo jako 4 letnia dziewczynka klnełam i obrażałam wszystkich ludzi jacy tylko na mnie spojrzeli
no i byłam ruchliwa. Wszędzie było mnie pełno i lubiałam na sobie skupiać uwagę innych
Miałam tylko 1 koleżanke, ale za to mnóstwo kolegów, których w 1 klasie pobiłam patykiem i wzywali moją mame do szkoły Ogólnie to za bójki w podstawówce często ją wzywali

Powiem krótko: Strasznym

ze mną nie było tak źle xD
jak byłam maluśka, to podobno już mówiłam, że zostanę pisarką. zostało mi to do dziś ;]] w moim bloku były tylko 3 dziewczynki mniej więcej w moim wieku i reszta chłopaków. więc jakby nie było, trzymałam się razem z chłopakami. zostało mi to do dziś, wolę towarzystwo chłopaków niż dziewczyn. ale żeby nie było, że jestem jakąś chłopczycą
w podstawówce byłam wzorową uczennicą, taką co mamusia ją ubierała i zaplatała warkoczyki. no, może nie zawsze, bo pod koniec piątej klasy zrozumiałam, że coś jest nie tak ^^. taka jakaś cicha byłam, na każdej lekcji pisalam te swoje głupie opowiadania. izolowałam się od klasy, jak tylko się da. dziwi mnie fakt, że i tak mnie lubili.
w gimnazjum jestem inna. nadal izoluję się od klasy, ale to dlatego, że nie pasują mi ci ludzie, a nie dlatego, że nie potrafię nawiązać znajomości. mam wiele przyjaciół spoza szkoły i to z nimi tworzę zgraną paczkę.

Ja podobno jak miałam jakieś 4 lata również wyciełam sobie włoski. Na zdjęciach wyglądam jak mały chudziutki chłopczyk Klęłam okropnie. Jak poszłam do przedszkole było zupełnie inaczej: grzeczna, wzorowa uczennica i nawet dłuższe włoski miałam Mama mi wypomina, że jak byłam mała uwielbiałam porządek, wszystko miałam na właściwym miejscu, a teraz hehe lepiej nie pisać a no i teraz jestem bardzo szczuplutka i wszyscy mi mówią, że mi chyba jedzenie zbrzydło jak mała byłam