Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

kobietki, jesteście mściwe? zranił was ktoś kiedyś tak, że mściłyście się? to dziecinne, ale cóż, ja sobie właśnie tak planuję, hm... :) zdarzyło wam się kiedyś? na kim? za co? w jaki sposób?

ja myślę , że nie warto się mścić. Los wystarczająco się zemści za nas na tej osobie :)

Kiedyś musiałam 'oddać', każde zło, które ktoś mi wyrządził. Obecnie staram się przebaczać krzywdy, a jeśli nie potrafię, to po prostu ignoruję daną osobę. Walczę z mściwością, bo to niefajna cecha, poza tym wszystko może odwrócić się przeciwko nam

Nigdy się na nikim porządnie nie zemściłam, chociaż mialam ochotę to zrobić.

oczywiście że najlepszym wyjściem byłoby zignorować, ale czasem to ciężko :)

Ja się mściłam... I to straszliwie. W sumie to czasami nadal to robię... Daje mi to satysfakcje w tym momencie.

Czasem mam ochote zamscic sie na kims kto mnie zranil ale ze wszystkich sil staram sie to opanowac. Najlepej sie wyzyc jakos, na mnie dziala silka
A ten czas zdenerwowania jakos przeminac, choc wiem ze to jest trudne ;/ Ale nie warto sie mscic, szkoda nerwow...

ja chyba to zrobię już stwierdziłam że odpuszczam, bo nie warto robić sobie kłopotów jak się wyda co i kto.. ale nieeee.. po dzisiejszych wydarzeniach doszłam do wniosku że chyba jednak muszę, więc zrobie too

W zeszłym roku dosyć prymitywnie zemściłam się (a może bardziej odpowiednie będzie określenie - wyżyłam) na takiej jednej, która jeszcze na pierwszym roku wywinęła mi bardzo paskudny numer i mimo oczywistego chamstwa, nie raczyła mnie nawet przeprosić. A wręcz przeciwnie - do dzisiaj udaje, że nic się nie stało i z zapałem obrabia mi tyłek przed każdym, kto zechce jej słuchać. No, ale przejdźmy do rzeczy - moja zemsta nie była żadną misterną intrygą, o nie. Kiedy spiła się na imprezie (a zawsze się spija, bo wywłoka umiaru nie zna) i poszła "porozmawiać z wielkim uchem" (czyt. rzygać do kibla), solidnie wytargałam ją za kudły, oczywiście w ramach pomocy niedomagającej koleżance
Tak, wiem, głupie i szczeniackie. Ale dało mi to tyle satysfakcji, że tego nie żałuję. Chyba najbardziej pozytywnym aspektem jest to, że teraz mam jej osobę w rzyci, a zanim się na niej odegrałam, rzucało mną na sam jej widok (a nie da się unikać kogoś, z kim jest się w jednej grupie).

A tak poza tym, to mściwa nie jestem. Pamiętliwa - owszem, ale mimo wszystko nigdy nie zatruwam sobie życia, planowaniem zemsty na każdym, kto mi podpadnie.

Nie, nie jestem mściwa. ¯adnej satysfakcji nie sprawia mi sprowadzenie się do takiego poziomu, czy świadome działanie na niekorzyść innej osoby. Jeżeli już to zazwyczaj ignoruję.

Z reguły nie jestem mściwa, ale gdy ktoś z bezczelną premedytacją stara się mnie skompromitować puszczają mi nerwy i odpłacam się tym samym. W większości przypadków wspaniałomyślnie odpuszczam ;]

Mściwa może i nie jestem, natomiast jestem bardzo honorowa, w tym złym tego słowa znaczeniu - każdą rzecz długo pamiętam, noszę w sobie, nigdy po kłótni nie odzywam się pierwsza, nie chcę znać tego kto mnie skrzywdził i nigdy nie myślę o tym kimś ciepło. Dodatkowo często zupełnie zmieniam o kimś takim zdanie, staję się nieufna i ciężko mi odbudować na nowo nadszarpniętą w taki sposób relację. Mam już taki jakiś wysoko rozwinięty wewnętrzny system obronny i chyba tego nie zmienię.