Forum m�odzie�owe e-Mlodzi.com

Pośród niesnasków Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon.
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze,
¦wiat mu — to proch!

Twarz jego, słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło — gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud —
Jeśli rozkaże, to słońce stanie,
Bo moc — to cud.

*

On się już zbliża — rozdawca nowy
Globowych sił;
Cofnie się w żyłach pod jego słowy
Krew naszych żył;
W sercach się zacznie światłości Bożej
Strumienny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,
Bo moc — to duch.

A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
Dźwignęli świat:
Więc oto idzie Papież Słowiański
Ludowy brat; —
Oto już leje balsamy świata
Do naszych łon,
Hufiec aniołów kwiatem umiata
Dla niego tron.
On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokaże,
¦wiat wziąwszy w dłoń.

*

Gołąb mu słowa usty wyleci,
Poniesie wieść,
Nowinę słodką, że Duch już świeci
I ma swą cześć.
Niebo się nad nim piękne otworzy
Z obojgu stron,
Bo on na tronie stanął i tworzy
I świat — i tron.

On przez narody uczyni bratnie
Wydawszy głos,
¯e duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos.
Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
¯e praca duchów będzie widzialna
Przed trumną tu.

*

Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo, gad,
Zdrowie przyniesie, rozpali miłość
I zbawi świat;
Wnętrza kościołów on powymiata,
Oczyści sień,
Boga pokaże w twórczości świata,
Jasno jak dzień.

Juliusz Słowacki, "Pośród niesnasków Pan Bóg uderza..."

Co o tym sądzicie? Przypadek czy przepowiednia?

Ani przepowiednia, ani przypadek.

_________________
Nie ma już nic.
I już nic nie spotka nas.
Nie ma w niebie naszych gwiazd
Kolejny raz,
¦wiat zatoczył z nami krąg.
Wyrwał wiarę z naszych rąk,
Nie ma już nic.

a może tak po prostu natchnienie i poetyka-katolika?

_________________
i'm burning up a sun just to say goodbye.

Jeśli czytać to jako przepowiednię, to pewnie jeszcze nie została spełniona Piękny wiersz, ale nie sądzę, że Słowacki miał jakąś wizję i ją przelał na papier. Może to po prostu wyobraźnia + patriotyzm (papież-Słowianin mógłby się zająć skuteczniej sprawami np Polski) + pragnienie takowego papieża.

Uroczy kawałek poezji romantycznej... hihi.
Szkoła średnia: wiedza z zakresu historii polskiej z okresu romantyzmu w Polsce i analiza literatury tego okresu z zajęć języka polskiego, co nam to mówi?
Jeno mówi nam, że Słowacki żył w I połowie XIX wieku, skoro była to I połowa XIX wieku, wiemy też że nasz kraik był... właściwie naszego kraiku w sposób obiektywny nie było - chyba, że za Heglem powiemy, że toć duch państwowości istniał z którego wszelka materialna istota się wyłania. Ale umówmy się na to, że w przypadku braku granic możemy mówić o braku państwa;
Skoro już to wiemy, możemy dalej poszperać i dowiedzieć się, że w pierwszej połowie XIX wieku na stolcu piotrowym zasiadał Grzegorz XVI [dodam, że to Włoch był], który nasze próby wyzwoleńcze traktował jako zamach na legalną władzę starego kontynentu.
I tu łączymy te informacje z Kordianem, gdzie Słowacki dość jasno wyraził się o postępowaniu głowy Watykanu;
Biorąc już całą tą naszą, krnąbrną, wiedzę do kupy, zusammen, średnio inteligentna jednostka dojdzie do wniosku, że do takiego utworu natchnęło Słowackiego nic innego jak frustracja ówczesną sytuacją polityczną. Jasno określony ciąg przyczynowo - skutkowy sugeruje, że to ani przypadek, ani przepowiednia.

Jeśli zaś sugerować się treścią, która tak pochwalnie odnosi się do czynów owego hipotetycznego Słowianina, to również trudno mówić o jakimś boskim Ubermensch, bo wśród 6mld. osób znajdzie się więcej jak połowa, która tego faktycznego Słowianina w Watykanie mocno krytykowała.