Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Zainteresowała mnie jedna kwestia... Skoro samobójca ucieka od życia, bo już go nie może wytrzymać, to dlaczego nikt nie traktuje tego jako wyjścia awaryjnego? Nie wiem jak to wyjaśnić... powiedzmy, jeśli ktoś i tak zamierza się zabić, to co mu szkodzi przed śmiercią zrobić coś szalonego, odwrócić wszystko do góry nagami, podjąć jakieś wielkie ryzyko? Albo: zrobię teraz coś, a jeśli nie wyjdzie i wszystko zawalę, to zawsze jeszcze mogę się zabić. Myślicie, że były przypadki, kiedy takie podejście ratowało kogoś przed samobójstwem?

Ludzie ktorzy maja tendencje samobojcze raczej nie mysla racjonalnie.Wiekszosc z nich ma zaburzenia psychiczne...

Na szczęscie jeszcze takie myśli mnie nigdy nie naszły

No ja też za dużo o samobójstwie nie myślałem. Według mnie jest to tchórzostwo i ucieczka przed życiem. I w ogóle jest to dla mnie bez sensu.

Dokładnie. Z tym, że ludzie, którzy to robią zwykle mają tak zniszczoną psychikę, że raczej nie działają na racjonalnych zasadach.

Z tym że są różne powody, jest żołnierz, który strzela sobie w głowę, kiedy zostaje sam w przegranej bitwie i zaraz go dorwą i wezmą na przesłuchania, albo są dzieciaki co przeczytały Cierpienia młodego Wertera. Są też samuraje, którzy muszą czasem w związku z honorem popełnić samobójstwo. Itd. Są różne przypadki.

Jak jest to samobójstwo prawie że bez powodu, to niech się zabijają, jak życia nie szanują.

_________________

Ani przez sekundę nigdy mi nie przeszła myśl, by się zabić. Chyba, że by to było konieczne (na przykład by była wojna i by mnie mieli wziąć na przesłuchanie poprzedzone torturami z którego nie ma wyjścia, ale to skrajność i mam nadzieję, że wojny nigdy nie doświadczę).

Ale jeśli już - to bym nie wiem, wziął kredyt i bym nie wiem, kupił sobie jakiś samochód fajny i bym się nim zrzucił ze skarpy albo coś, albo bym ludzkości jakąś przysługę wyświadczył (tak jak np. kamikaze).

Statystycznie mowiac, macie doze sznse w ciagu zycia je miec, i to nie jeden raz.

_________________
Everybody loves you when you're six foot in the ground
- John Lennon

Samobójstwa się popełnia a nie piszę o nich...tak na marginesie, jeśli by komuś przyszło pisanie postów jak to ma w życiu prze**** .
Wieszaj siÄ™ jak chcesz..
A mnie osobiście nie dotknął taki przypadek ,nikt z rodziny ,nikt ze znajomych nie odebrał sobie życia.
Na pewno jest to przykra sprawa.

Samobójstwo to odwaga ,tchórzostwo , i głupota.
chociaż to też zależy od sposobu...
nigdy w życiu jako sposobu na pozbawienie siebie życia nie wybrałbym ,powieszenia, utopienia, skoczenia z czegoś lub pod coś..brr,ale strzał w głowę ..pstryk i cię nie ma

Zagadnienie samobójstwa zawsze było trudnym pojęciem, z jednej strony "tchórzostwo","ucieczka",egoizm, z drugiej - Jak przykre musi być życie by zwłaszcza w młodym wieku szukać rozwiązania i ukojenia w śmierci?
Ludzie którzy się do tego środka "odwołują" - nie da się ich jednoznacznie ocenić,każdy ma inną odporność psychiczną,inne problemy, i inaczej podchodzi do wielu spraw,czy problemów.
Ogólnie nie popieram tego wyjścia,śmierć raczej nic nie rozwiązuje.
Ale też nie potępiam samobójców aż tak bardzo,nim się osądzi,trzeba by było się przyjrzeć życiu, i powodom takiej osoby dlaczego chce się zabić.

GRAFICZNE :P http://www.documentingrea...ure-failed3.jpg

_________________
Everybody loves you when you're six foot in the ground
- John Lennon

hehe sadysto.
Z predatorem mi się skojarzył..te zwisające kawałki twarzy:D
jego facjata i tak jest ładniejsza niż po spotkaniu z płytą chodnikową , albo z pociągiem.

_________________
You know who i am

Nie każde próba samobójcza z użyciem broni palnej kończy się zgonem, nawet jak taki delikwent palnie sobie w łeb. Najlepiej przedstawia to te zdjęcie powyżej. Ten facet przeżył pomimo że miał odstrzelone pół twarzy. Zwróćcie uwagę że on siedzi na ziemi, za nim na łóżku leży charakterystyczna torba lekarska jaką wożą ratownicy w karetkach. Na lewej ręce ma założony mankiet do mierzenia ciśnienia czyli jeszcze żyje bo są tam ratownicy, a trupowi raczej by nie dokonywali pomiaru ciśnienia krwi.

Samobójstwo(moim zdaniem) nie jest ani tchórzostwem ani odwagą.Odwagą jest żyć,ale to ,że popełniłeś samobójstwo nie jest oznaką tchórzostwa.To rezygnacja i to najczęściej z powodu nie strachu przed życiem ale tacy ludzie kończą ze sobą kierując sie nienawiścią do samego siebie lub brakiem sił na bronienie sie przed atakami ze strony innych.

Nie mam nic do samobójców, jest to naturalne zjawisko.
Kiedy komórka w naszym ciele jest uszkodzona, popełnia zaprogramowane samobójstwo (apoptoza). Samobójcy są właśnie taką uszkodzoną komórką społeczną, która poprzez samobójstwo odciążają społeczeństwo od problemów. ¯ycie to nie zabawa, życie nie jest dla mięczaków.

Według mnie każdy ma prawo decydować zarówno o swoim życiu, jak i o swojej śmierci. Nie rozpatrywałabym samobójstwa w kategoriach odwagi i tchórzostwa. Bo to nie ma sensu. Nie jesteśmy w stanie spojrzeć na to obiektywnie. Każdy przypadek jest złożony i indywidualny, a generalizacja zjawiska - bardzo krzywdząca. Nie nam oceniać tak naprawdę.

Dodam jeszcze, że bardzo nie lubię dwóch zachowań ludzi, które niestety bardzo często się spotyka.
1) "Odbieranie sobie życia jest egoistyczne, pomyśl o ludziach, którzy cię kochają!" Nope. To oni są egoistami. "Co my zrobimy bez niego, będziemy tak tęsknić, będzie nam go tak brakować!" Myślą o sobie i o swoich odczuciach związanych ze śmiercią innej osoby. To jest egoizm. Dlatego bardzo nie lubię tego argumentu i irytuje mnie on niezmiernie. Co oczywiście nie oznacza, że bliscy nie powinni odwodzić potencjalnego samobójcy od tegoż czynu. Oczywiście, że powinni i powinni go wspierać! Myślę, że nikt nie chciałby usłyszeć od rodziny/przyjaciół: "chcesz się zabić? go ahead!". Ale błagam, tylko nie ten argument. Za każdym razem gdy o nim słyszę, pragnę powiedzieć "wybacz, nie myślisz o bliskim, myślisz tylko i wyłącznie o sobie!".
2) "Dlaczego on to zrobił? Nie rozumiem... Był taki miły i spokojny. Wielka szkoda, że już go z nami nie ma. Będziemy tęsknić. To niewysłowiona strata." - powiedzieli wszyscy ci, którzy wcześniej prześladowali człowieka lub zwyczajnie mieli go w czterech literach i pozwalali innym mu dokopywać. Zajeżdża hipokryzją na kilometr i wszystkich takich ludzi miałabym ochotę trzasnąć w twarz tak, żeby polecieli na księżyc, jak nie jeszcze dalej. Człowiekowi po śmierci wszystko jedno czy jego dawny prześladowca powie "jak mi przykro". Trzeba było myśleć "jak mi przykro" za życia ofiary, kiedy celowo i świadomie kopało się leżącego. "Tak mi przykro" na pogrzebie można sobie naprawdę darować.



O kurde. Trzeba być niezłym, żeby schrzanić strzał w głowę, szczególnie z jakiejś porządnej broni. Aż mi się przypominają Cierpienia młodego Wertera, jak mnie w końcówce skręcało ze śmiechu.