Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Właśnie ludzie w Polsce maja miny jak smutasy np. spójrzcie na ich miny w tramwajach czy też w autobusach wszyscy smutni i zamyśleni a spróbujcie się uśmiechnąć do jakiejś osoby ciekawe jaka była by reakcja tej osoby...hm bywają przypadki że taka sama ale to niestety przypadki.

uśmiechałabym się częściej, gdyby nie to, że tutaj w Polsce uśmiech jest odbierany przez inne osoby w następujący sposób: "co ona się tak dziwnie do mnie uśmiecha? pewnie jakaś wariatka!"

Jeśli mam ochotę się do kogoś uśmiechnąć, to to robię. jednak o wiele częściej wybieram obcokrajowców. dlaczego? bo mam pewność, że odwzajemnią ten gest.

Po pierwsze, nie uogólniaj. Po drugie, dlaczego mam się uśmiechać?

Dokładnie. Taką mamy widocznie mentalność. Każdy żyje swoim życiem i swoimi problemami. Innych widzimy tylko wtedy kiedy trzeba na nich nawrzeszczeć, bo wytykanie błędów jest uważane za jak najbardziej normalne i w porządku.
Ja na przykład kiedy mam dobry humor, kiedy w moim życiu jest jakaś harmonia i spokój - wtedy mam taką wewnętrzną radość w sobie i chęć obdarowania nią innych ludzi, jednak jest to odbierane w różny sposób np jeżeli komuś pomogę, uśmiechając się to jest to po prostu miły gest i niektórzy to docenią, jednak tak naprawdę większość ludzi to mało interesuje czy ja akurat mam dobry dzień czy płaczę z powodu jakiegoś smutku...
Również osoby w podeszłym wieku w Polsce są okrutnie zrzędliwe, uważają, że wszystko im się należy tylko z powodu wieku i nawet nie podziękują za ustąpienia miejsca czy tego typu - oczywiście zdarzają się wyjątki, jednak nie często - w innym kraju jest to nie do pojęcia. Kraje w których ludzie z natury są otwarci, uśmiechnięci są jakieś takie przyciągające, chce się przebywać wśród ludzi od których otrzymujemy pozytywne emocje.
Oczywiście uważam też, że nie należy od razu się wtrącać w życie innych "próbując być miłym", bo nie każdy lubi też tak znaczne skrócenie granicy prywatności kiedy kogoś nie znamy.
Co do tego uśmiechania się do innych to ludzie najczęściej nie odpowiadają tym samym, raczej właśnie jest pewnego rodzaju zdziwienie i oskarżenie danej osoby o problemy psychiczne...
Pamiętam jedną taką sytuację, kiedy byłam dzieckiem. Jechałam z mamą tramwajem i naprzeciwko mnie siedziała staruszka, która wciąż mi się przyglądała, uśmiechnęłam się do niej, myśląc, że będzie jej miło, ale ona dalej miała swój "poker face" a mi zrobiło się strasznie smutno... Sama nie wiem dlaczego tak pamiętam tę sytuację, ale cóż... Widocznie przeżyłam wtedy duży smutek :P Teraz oczywiście tak nie reaguje, po prostu widzę jak jest... Jednak bardzo podoba mi się pozytywne podejście do życia i uśmiech ludzi innych narodowości.

Ja zawsze jestem pogodną osobą ale nigdy rano gdyż lubię spać i wtedy jestem zły że wstałem XD

Bo życie.

Wielu ludzi ma także męczącą i często nieprzyjemną pracę. Po 8 godzinach, plus często nadgodziny, plus dojazd do domu, czasem ciężko się uśmiechać.

Mnie tam to akurat nie przeszkadza, sam nie śmieję się do typów których mijam na ulicy, bo po cholerę?

Na wieś jak pojadę jest inaczej trochę, często ludzie mi się kłaniają, albo mówią "dzień dobry" mimo, że się nie znamy.
No, ale to kwestia innej mentalności, mniejszego środowiska - a miasto jest po prostu anonimowe.

W ogóle nie uważam, by zarzut w stosunku do braku uśmiechu, żywiołowości, wylewności, czy przesadnej uprzejmości był zasadny.
Każda kultura inaczej się przejawia, południowcy (Hiszpanie, Grecy, Włosi) mogą się klepać po ramieniu, głośno gadać, śmiać do siebie na ulicach itp. a z kolei ludzie w Japonii czy Skandynawii są zdystansowani - odmienna kultura i obyczajowość, to i zachowanie inne.
Niemniej, w tych krajach, uprzejmość jest wręcz kanonem postępowania, i to nie ma nic wspólnego z uśmiechaniem się bez celu do każdego.

Natomiast większym problemem jest prostactwo i kulturowa nędza, na co dzień się w Polsce objawiające w dużych ilościach, czy to w sklepie, komunikacji miejskiej czy innych sytuacjach.
I to raczej Polacy wychowani w PRLu pokazują większe buractwo i zdziczenie niż młodzi.


To pewnie w tych krajach co się śmieją, to nie pracują.

Bardzo logiczna wypowiedź i muszę przyznać że słuszna.

Dobre, niemniej trochÄ™ tak jest naprawdÄ™.



Właśnie o nich mówię. Dodaj do tego słońce i podwyższone limity alkoholu dla kierowców.

_________________
"Jak można szanować kogoś, kto jest moralny tylko dlatego, że boi się kary ze strony potężnej istoty która cały czas go obserwuje?" - Richard Dawkins

Zlikwidować urzędy pracy i podatek dochodowy!

A ja kiedy mam dobry humor i się uśmiecham to nie patrzę na to czy uśmiecham się do kogoś, czy wyglądam jak debil i inne takie. Ot, zwyczajnie się uśmiecham i nie obchodzi mnie jak to ktoś odbierze. Uśmiecham się bo jest mi dobrze, wesoło, czuje się radośnie i owym nastrojem mogę zarażać innych. Może mało widziałam ale nie zauważyłam by nawet w Austrii czy Londynie ludzie się uśmiechali do innych. Byli tacy sami jak ci w Polsce czyli nie uśmiechali się. Więc może to nie jest zależne od kraju a od nastroju tych ludzi?

Równie dobrze mozna się zastanawiać dlaczego koło sie okrągłe. Takie pytanie nie znajdują odpowiedzi.

Sprzeciw. jeżeli swoje doświadczenia opierasz na reprezentatywnej grupie 10 osób-czyli tyle ile w twojej wiosce, to faktycznie, statystyka musi być porażająca
Na przykładzie własnych doświadczeń stwierdzam,że wtrabiamy 300% normy w uśmiechaniu się

Pracowałem przez 4 lata jako obsługa klienta w centrum Warszawy. Teraz pracuję od roku w UK i też mam kontakt z klientem i zdecydowanie zgadzam się z autorem tematu. W naszym kraju obsługujesz ludzi jak na bombie, nie wiesz kiedy zaczną wylewać na Ciebie swoja frustracje a Ty musisz z pokorą wszystko przyjmować na klatę (swoje myśląc). W UK ludzie są inaczej nastawieni do życia, wiecznie uśmiechnięci, zagadujący, dowcipni, naprawdę da się to odczuć

Uśmiechają się, uśmiechają jeśli tylko mają z czego, do czego lub do kogo.

A daj spokój, bądź tą osobą, która zapoczątkuje erę uśmiechniętych ludzi (jakkolwiek abstrakcyjnie to brzmi). Ja kiedyś zostałam zaproszona na piwo tylko z tego względu, że szłam z wyjątkowo mocnym uśmiechem na twarzy i ziomek nie mógł przejść obok tego obojętnie. Nie ma co narzekać na mentalność narodową, jak ktoś jest pozytywnie nastawiony, to nawet w Polsce będzie miał powody do uśmiechu.