Autor
Wiadomo¶æ
Wys³any: 2011-01-09, 22:05 [wiersz]yk
wspomina
biegnie po łące pełnej kwiecia złotego
dziecko trzyma go za rękę
piękna kobieta całuje go po twarzy
jest szczęśliwy
teraz już wie że pozostały mu tylko wspomnienia
nic więcej nie zdąży zrobić
kładzie się na mokrej ziemi pełnej krwi
słyszy kolejne strzały
zaraz odejdzie
i wszystko co złe i dobre
przeminie
I kiedy wszystko się wydało,
on był na to przygotowany.
Lecz prosił i błagał, klęcząc na ziemi, o wybawienie,
obiecał nigdy więcej nie sprzedać wiecznego klejnotu.
I nic w ciągu całego jego życia,
nie odznaczyło go tak szlachetnością,
jak rozstawanie się z życiem.
Umierał jakby w śmierci był ćwiczony
i jako zwykłą drobnostkę odrzucił co ludzkie,
by odejść przez lasy ciemności,
gdzie wcale nie będzie łatwiej,
bo zdrajca to ten, co przysięga i kłamie.
There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep sea, and music in its roar:
I love not man the less, but Nature more,
Wys³any: 2011-01-10, 17:08
Cytat:
pogrążony w otchłani większej niż próżność tego świata
wspomina
biegnie po łące pełnej kwiecia złotego
dziecko trzyma go za rękę
Do tego miejsca szał, serio. Podoba mi się. Otchłań większa niż próżność, całkiem interesujące porównanie.
Cytat:
piękna kobieta całuje go po twarzy
jest szczęśliwy
teraz już wie że pozostały mu tylko wspomnienia
nic więcej nie zdąży zrobić
kładzie się na mokrej ziemi pełnej krwi
Tu mi nie pasuje. I to bardzo. Przydałoby się coś co by zrytmizowało bardziej, bo nawet źle się czyta jak dla mnie.
Cytat:
słyszy kolejne strzały
zaraz odejdzie
i wszystko co złe i dobre
przeminie
I znowu szał.
Przez ogólny brak rytmu, czuję się tak jakbym czytała prozę rozbitą na wersy. Poza tym jakoś dziwnie mi czytać... Jakby był narrator w wierszu. Trochę mi to wadzi, więc za bardzo oceniać nie będę. Bo liryka jednak to delikatna sprawa. I rzecz gustu, a nawet wrażliwości.
Wys³any: 2011-01-10, 19:09
Einmana napisa³/a:
Bo liryka jednak to delikatna sprawa. I rzecz gustu, a nawet wrażliwości.
Bądź co bądź próbował opisać uczucia, co wg mnie nieźle mu poszło.
Wiersz ogólnie przypadł mi do gustu, nie zastanawiam się nad rytmiką. Bardzo dobra puenta na końcu i za to masz ode mnie duży +. Widzę, że nie jest pisane na siłę i specjalnie wymyślane, ma sens i trzyma się jako tako kupy. Pisz dalej, ćwicz kompetencje - chętnie przeczytam coś jeszcze.
Wys³any: 2011-01-18, 18:11
Einmana napisa³/a:
Jakby był narrator w wierszu.
Co jest złego w narratorze w wierszu?
There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep sea, and music in its roar:
I love not man the less, but Nature more,
Wys³any: 2011-01-18, 18:24
"wiemy, że Bóg umarł, powiedziano
nam o tym, czytając ciebie nie byłem tego całkiem pewny."
Wys³any: 2011-01-18, 18:28
poem sometimes napisa³/a:
wiersze
liczba mnoga?!
W takim razie z Twoim zdaniem licze siÄ™ najmniej. :)
There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep sea, and music in its roar:
I love not man the less, but Nature more,
Wys³any: 2011-01-18, 18:41
Nonsens napisa³/a:
liczba mnoga?!
W takim razie z Twoim zdaniem licze siÄ™ najmniej. :)
Zapis sugeruje dwa wiersze, chyba, że te kilka enterów to tak dla hecy wstawiłeś.
Nie musisz się wcale liczyć z moim zdaniem, korona mi z głowy nie spadnie, panie poeto.
"wiemy, że Bóg umarł, powiedziano
nam o tym, czytając ciebie nie byłem tego całkiem pewny."
Wys³any: 2011-01-18, 18:56
poem sometimes napisa³/a:
chyba, że te kilka enterów to tak dla hecy wstawiłeś.
No, jaja jak berety...
poem sometimes napisa³/a:
Zapis sugeruje dwa wiersze
Zapis...to brales pod uwage komentujac wiersz...panie poeto?
There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep sea, and music in its roar:
I love not man the less, but Nature more,
Wys³any: 2011-01-18, 19:12
Nonsens napisa³/a:
Zapis...to brales pod uwage komentujac wiersz...panie poeto?
Ale co, chcesz się teraz ze mną wykłócać, kto ma większą wiedzę z dziedziny teorii literatury, czy analizy dzieła? Myślisz, że nie mam nic lepszego do roboty, niż udowadniać nastolatkowi na forum internetowym, że posiadam wiedzę polonistyczną?
Takim zapisem sugerujesz czytelnikowi, że są dwa wiersze. Forma tych dwóch części jest zupełnie inna, a myśl łącząca oba na tyle banalna, że nie widziałem powodu, żeby je ze sobą łączyć.
"wiemy, że Bóg umarł, powiedziano
nam o tym, czytając ciebie nie byłem tego całkiem pewny."
Wys³any: 2011-01-18, 20:04
poem sometimes napisa³/a:
nastolatkowi
Takim zapisem...jak widzisz, przerw tam jest wiecej... prawie kazdy wers jest osobnym wierszem? Ciekawe, że do tej pory tylko Ty myslałeś ze są dwa. Poprzedniczki zauwazyly powód zeby je łączyć.
There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep sea, and music in its roar:
I love not man the less, but Nature more,
Wys³any: 2011-01-18, 20:36
Nonsens napisa³/a:
Takim zapisem...jak widzisz, przerw tam jest wiecej... prawie kazdy wers jest osobnym wierszem? Ciekawe, że do tej pory tylko Ty myslałeś ze są dwa. Poprzedniczki zauwazyly powód zeby je łączyć.
Jedna linijka przerwy to oddzielenie osobnej strofy, większych przerw się w wierszu nie używa. Tego uczą jakoś w gimnazjum.
Jeśli uważasz, że to dobry wiersz, to wrzuć go na jakieś forum poetyckie, jednak nie radzę, bo najwyraźniej brak Ci samokrytyki i opinie mogłyby Cię bardzo zaboleć.
"wiemy, że Bóg umarł, powiedziano
nam o tym, czytając ciebie nie byłem tego całkiem pewny."
Wys³any: 2011-01-18, 21:47
poem sometimes napisa³/a:
bo najwyraźniej brak Ci samokrytyki i opinie mogłyby Cię bardzo zaboleć.
Nie urÄ…gaj.
Twoja krytyka nie tyle mnie zabolala, co rozsmieszyla. Nie nazywam sie poeta, i nie uwazam, że to wiersz na miare poetow, aczkolwiek Twoje argumenty mnie nie przekonuja i jakos do mnie nie przemawiaja. Ot co.
There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep sea, and music in its roar:
I love not man the less, but Nature more,