Głosy owadów. Zapiski mumii... Młodzieżowe Forum Dyskusyjne e-Mlodzi.com

Młodzieżowe Forum Dyskusyjne e-Mlodzi.com Strona G��wna » Młodzież » Na poważnie » Głosy owadów. Zapiski mumii...

Autor

Wiadomo��

Banicja Wieczysta

Mega wymiatacz

Wiek: 24

Do��czy�: 21 Lip 2009

Wys�any: 2009-08-24, 11:41 Głosy owadów. Zapiski mumii...

...czyli dokument o mężczyźnie, który głodował, bo chciał poznać proces własnego umierania.

Cytat:

„Głosy owadów. Zapiski mumii”, reż. Peter Liechti, Szwajcaria 2008, Canal+, 90’, premiera 21 sierpnia, godz. 21

Człowiek może przeżyć około sześciu tygodni bez jedzenia. Bohater filmu „Głosy owadów. Zapiski mumii” wytrwał 62 dni. Decydując się na popełnienie samobójstwa, czterdziestoletni mężczyzna mógł wybrać łatwiejszy i mniej bolesny sposób umierania. Zdecydował się na głodówkę - długotrwały, wyniszczający proces, pełen bólu i niepewności. Jako ateista nie motywował swojego cierpienia żadnymi wyższymi celami. Do plecaka zapakował „zestaw samobójcy”, w skład którego weszły m.in. radio, kilka książek, świeczki i zdecydował się na wyjazd w góry, by tam, w wybudowanym przez siebie szałasie, w oderwaniu od ludzi i świata, w którym żył, przekroczyć granice swego ciała i ducha.

Najnowszy obraz Petera Liechtiego (znanego na świecie dzięki filmowi „Signers Koffer” z 1996 r.) zdaje się być inspirowany notatkami, jakie anonimowy, głodujący mężczyzna prowadził do śmierci. Warto jednak zauważyć, że bazą dla materiału filmowego była nowela japońskiej pisarki Shimady Masahiko „Miira ni naru made”. Wydane w 1994 r. dzieło literackie zostało stworzone w oparciu o autentyczne zapiski samobójcy, nie zmienia to jednak faktu, że pozostaje fikcją. Film Liechtiego przetwarza więc już istniejąca fikcję, w związku z czym nie można o nim mówić jako dokumencie w ścisłym znaczeniu tego słowa.

W trakcie projekcji nie poznajemy imienia ani twarzy bohatera. Obserwujemy świat z ograniczonej perspektywy umierającego mężczyzny – rozwiązanie to jest jedną z mocniejszych stron filmu. Mózg człowieka przebywającego na głodówce w wyostrzony sposób odbiera otaczającą go rzeczywistość. Takie wyczulenie na każdy najdrobniejszy szmer i dotyk reżyser czyni metodą na opowiedzenie historii ostatnich dni bohatera.

„Głosy owadów”, nęcące pozorną sensacyjnością, każą szybko zmienić optykę postrzegania. Choć film nurza się w mrokach, nie znajdziecie w nim naturalistycznych widoków rozkładu ani zgnilizny. Prawdziwa ciemność jest bowiem domeną umysłu, który zmierza jednocześnie w stronę śmierci i szaleństwa. To ostatnie przejawia się nie tylko w hipnotycznych, wizyjnych obrazach, w których roztapiają się strzępy dawnej rzeczywistości, ale przede wszystkim widoczne jest w jakiejś niepokojącej, chorobliwej ciekawości śmierci, która cechuje bohatera.

Odejście od tradycyjnej narracji ma też niestety minusy. Zabieg polegający na jednostajnym, monotonnym odczytywaniu przez lektora dziennika samobójcy niebezpiecznie zbliża film w stronę czytania powieści: obrazy chwilami zdają zmieniać się w slajdy, a muzyka w tło. Choć może to irytować, obraz z pewnością stanowi odważną próbę zmierzenia się z trudną problematyką. Tym bardzie, że osadzony jest przecież w kulturze, która w miejsce brzydoty, przemijania i cierpienia gloryfikuje tematy związane z młodością i zdrowiem.

Anna Jastrzębska
Tylko na www.PRZEKROJ.PL

Film jest naprawdę dobry, jego przemyślenia skłaniają do refleksji. Wręcz w niektórych momentach zryło mi trochę światopogląd. Tu pojawia się moje pytanie: jakie są granice wytrzymałości psychicznej i fizycznej? Czy ten, jak to określił mężczyzna "wyrafinowany sposób na samobójstwo" jest nim faktycznie, czy może jednak zwykłym szaleńczym obłędem, w który uwierzył? Jaki macie stosunek do całej sytuacji i tego tematu?

Schlesier Adler

Stały User

Pszajom ¦lùnsk!

Do��czy�: 13 Sie 2009

Sk�d: Beuthen (Bytom)

Wys�any: 2009-08-24, 12:23

Cóż, bardzo szokujący temat. Na pewno obejrzę ten film, po jego obejrzeniu, będę umiał powiedzieć coś więcej. To dobrze, że powstają takie filmy, które uświadamiają widzowi, do czego zdolny jest człowiek, i do jakich poświęceń potrafi się posunąć. Człowiek to taka istota, której nigdy nie rozgryziemy, i nigdy nie będziemy wiedzieć, czym się kieruje taka osoba, która decyduje się na tak "wyrafinowany sposób na samobójstwo". Ogólnie polecam filmy dokumentalne, które puszczają na Canal+, bo są tam pokazywane nieraz tak zaskakujące, i dramatyczne filmy, o jakich w telewizji publicznej możemy zapomnieć.

_________________
POLONIA BYTOM!

myownway

Hiper wymiatacz

sprzedawca marzeń.

Do��czy�a: 29 Kwi 2009

Wys�any: 2009-08-24, 12:23

Banicja Wieczysta napisa�/a:

Czy ten, jak to określił mężczyzna "wyrafinowany sposób na samobójstwo" jest nim faktycznie, czy może jednak zwykłym szaleńczym obłędem, w który uwierzył?

według mnie to drugie. nie rozumiem tego, jeśli człowiek chcę się zabić, uważa, że nie jest potrzebny na tym świecie, to po co robi ze swojego samobójstwa taki cyrk? żeby pokazać innym granice ludzkiej wytrzymałości? chyba każdy samobójca chce odejść jak najszybciej. a jeśli zrobił to na pomoc nauce, tym bardziej tego nie rozumiem. ludzie posuwają się daleko, ale żeby aż tak? filmu nie widziałam, aczkolwiek jeśli będę miała okazję, chętnie zobaczę

_________________
Niestety, rzadko koło zdarzeń obraca siła naszych marzeń.

Justencja

Pogromca postów

Imię: Justyna

Do��czy�a: 16 Wrz 2008

Wys�any: 2009-08-24, 17:30

Słyszałam gdzieś już tym filmie dokumentalnym, ale nie mogłam nigdzie go dostać.

Banicja Wieczysta napisa�/a:

jakie są granice wytrzymałości psychicznej i fizycznej?

Uważam, jednak, że musiałbyć to na prawdę osobliwy przypadek. Generalnie ludzi, którzy chcą lub tylko uważają, że mogą popełnić samobójstwo, zawsze napotykają ten sam problem : Strach przed bólem i niewiedzą jaką jest dla nich śmierć.

Mimo, że zdecydowana większość zdecydowałaby się na jak najmniej bolesną śmierć, to jak widać w tym przypadku nie grało już roli uczucie, a raczej ogromna niechęć, lub być może stwierdzenie całkowitego spełnienia i niepotrzebności na ¦wiecie.

Wielu decydujących się nawet na taki rodzaj śmierci w obliczu bólu dałoby za wygraną.

Banicja Wieczysta napisa�/a:

Czy ten, jak to określił mężczyzna "wyrafinowany sposób na samobójstwo" jest nim faktycznie, czy może jednak zwykłym szaleńczym obłędem, w który uwierzył?

Mimo, że krzta wyrafinowania (planowanie itd.) była w tym, to jednak stwierdzam, że jakieś 55% tej wagi było przechylone na stronę obłędu. Oczywiście, sam pomysł prosty, ale chęć a przede wszystkim wytrzymanie w tym stanie, nie świadczyło o całkowicie zdrowych zmysłach.

Odzywały się wtedy, a wręcz krzyczały wszystkie naturalne odruchy, całe ciało, którego od rozumu oddzielić się nie da, i które czasami ( a szczególnie w takich sytuacjach), każe nam posuwać się do niewyobrażalnych rzeczy, nie świadczących wcale o cywilizowanym świecie. (Ot trochę kontrastowy "Alive: Dramat w Andach").
¯aden normalny człowiek nie pozostałby bierny na te krzyki ciała, zwłaszcza kiedy wie, że może się ratować.

_________________
(...)
"Wyszedł w samą porę. A jednak on jest za inteligentny, aby być czymś dzisiaj: żeby dziś czegoś dokonać, trzeba być trochę durniem jednak."
'Szewcy' S.I Witkiewicz

http://www.lastfm.pl/user/Justencja

Nyksus

Hiper wymiatacz

AmericanWay