Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Nie mówię teraz o JP, ale ogólnie o papieżach, których tytułuje się "ojcami świętymi"...

Dokładnie. Ja jestem ¦wiadkiem Jehowy. Nie jestem doskonały ale staram się żyć po bożemu. Tak jak Bóg nakazuje.

[ Dodano: 2009-01-25, 17:28 ]
Co to za ludzie?
InteresujÄ… siÄ™ tobÄ…

¦WIADKOM JEHOWY zależy na tym, żeby ich lepiej poznano. Prawdopodobnie, drogi czytelniku, gdzieś się już z nimi zetknąłeś, a może masz takiego sąsiada lub kolegę w miejscu pracy. Mogłeś ich widzieć, jak na ulicy proponują przechodniom swoje czasopisma. Być może rozmawiałeś z nimi krótko u drzwi własnego mieszkania.

¦wiadkowie Jehowy są szczerze zainteresowani tobą i twoją pomyślnością. Z życzliwości dla ciebie chcieliby ci co nieco powiedzieć o sobie, swoich przekonaniach, swej działalności, a także o swoim stosunku do ludzi i świata, w którym wszyscy żyjemy. W tym celu przygotowali niniejszą broszurę.

W zasadzie ¦wiadkowie Jehowy nie różnią się od innych ludzi. Miewają problemy ekonomiczne, zdrowotne lub uczuciowe. Niekiedy popełniają błędy, bo przecież nie są doskonali i wcale nie uważają się za natchnionych czy nieomylnych. Starają się jednak wyciągać wnioski z przeżytych doświadczeń i pilnie studiują Pismo ¦więte, Biblię, aby na tej podstawie wprowadzać u siebie niezbędne zmiany. Wzięli na swoje barki pewne zobowiązanie: oddali się Bogu, żeby spełniać Jego wolę. Dlatego usilnie starają się to czynić. We wszystkich swoich poczynaniach szukają kierownictwa Słowa i świętego ducha Bożego.
OgromnÄ… wagÄ™ przykÅ‚adajÄ… do tego, żeby ich przekonania byÅ‚y caÅ‚kowicie zgodne z naukami Pisma ¦wiÄ™tego, a nie z ludzkimi spekulacjami lub wyznaniami wiary zakorzenionymi w tradycji religijnej. ZapatrujÄ… siÄ™ na to podobnie jak apostoÅ‚ PaweÅ‚, który pod natchnieniem napisaÅ‚: „Niech Bóg okaże siÄ™ prawdomówny, choćby każdy czÅ‚owiek okazaÅ‚ siÄ™ kÅ‚amcÄ…” (Rzymian 3:4, PrzekÅ‚ad Nowego ¦wiata*). W odniesieniu do nauk przedstawianych jako prawdy biblijne zdecydowanie wzorujÄ… siÄ™ na postÄ™powaniu dawnych mieszkaÅ„ców Berei, którzy po wysÅ‚uchaniu wywodów apostoÅ‚a PawÅ‚a „przyjÄ™li sÅ‚owo z najwiÄ™kszÄ… gotowoÅ›ciÄ… umysÅ‚u, każdego dnia starannie badajÄ…c Pisma, czy tak siÄ™ rzeczy majÄ…” (Dzieje 17:11). ¦wiadkowie Jehowy sÄ… zdania, iż takiemu sprawdzaniu pod kÄ…tem zgodnoÅ›ci z natchnionym Pismem ¦wiÄ™tym winny być poddawane wszelkie nauki religijne — niezależnie od tego, czy gÅ‚oszÄ… je oni sami, czy kto inny. ZapraszajÄ… i zachÄ™cajÄ… ciÄ™ do stosowania tej metody podczas prowadzenia z nimi dyskusji.
Wierzą, że Pismo ¦więte
jest Słowem Bożym

Jak z tego wynika, ¦wiadkowie Jehowy wierzÄ…, że Biblia jest SÅ‚owem Bożym. SkÅ‚adajÄ…ce siÄ™ na niÄ… 66 ksiÄ…g uważajÄ… za natchnione i Å›cisÅ‚e pod wzglÄ™dem historycznym. TÄ™ ich część, która zazwyczaj jest nazywana „Nowym Testamentem”, okreÅ›lajÄ… mianem ChrzeÅ›cijaÅ„skich Pism Greckich, a „Stary Testament” to u nich po prostu Pisma Hebrajskie. OpierajÄ… siÄ™ zarówno na Pismach Greckich, jak i Hebrajskich, przy czym rozumiejÄ… je dosÅ‚ownie, z wyjÄ…tkiem fragmentów, w których sposób wyrażenia myÅ›li albo kontekst wyraźnie wskazuje, że chodzi o symbol, czyli przenoÅ›niÄ™. W ich przekonaniu liczne proroctwa biblijne już siÄ™ speÅ‚niÅ‚y, inne sÄ… w trakcie speÅ‚nienia, a jeszcze inne majÄ… siÄ™ dopiero speÅ‚nić.
ICH NAZWA

¦wiadkowie Jehowy? Owszem, sami tak siebie okreÅ›lajÄ…. Ta opisowa nazwa wskazuje, że dajÄ… Å›wiadectwo o Jehowie, Jego BoskoÅ›ci i Jego zamierzeniach. Bóg, Pan, Stwórca — podobnie jak: prezydent, król, generaÅ‚ — to tytuÅ‚y używane w odniesieniu do różnych osobistoÅ›ci. Natomiast Jehowa to imiÄ™ wÅ‚asne, które odnosi siÄ™ wyÅ‚Ä…cznie do Boga Wszechmocnego, Stwórcy caÅ‚ego wszechÅ›wiata. (Niektórzy bibliÅ›ci opowiadajÄ… siÄ™ za formÄ… Jahwe). W zwiÄ…zku z tym czytamy na przykÅ‚ad w Psalmie 83:19 (83:18, N¦): „PoznajÄ… wtedy, że Ty, którego ImiÄ™ jest Jahwe, Ty jeden jesteÅ› Najwyższy ponad caÅ‚ym Å›wiatem” (Biblia poznaÅ„ska).
Imię własne Boga
w piśmie starohebrajskim

ImiÄ™ Jehowa (inaczej Jahwe) wystÄ™puje w oryginale Pism Hebrajskich blisko 7000 razy. WiÄ™kszość przekÅ‚adów Biblii nie zawiera tego imienia, zastÄ…piono je bowiem sÅ‚owami Bóg lub Pan. Czasem jednak nawet i w tych wydaniach można siÄ™ zorientować, gdzie w tekÅ›cie hebrajskim wystÄ™puje imiÄ™ Jehowa, ponieważ sÅ‚owa zastÄ™pcze bywajÄ… wydrukowane dużymi literami, na przykÅ‚ad BÓG, PAN. Szereg współczesnych tÅ‚umaczeÅ„ podaje wyraźnie imiÄ™ Boże, czy to w postaci Jehowa, czy Jahwe. WedÅ‚ug PrzekÅ‚adu Nowego ¦wiata czytamy w KsiÄ™dze Izajasza 42:8: „Jam jest Jehowa. To jest moje imiÄ™”.
Nazwa nawiÄ…zuje
do rozprawy sÄ…dowej

Biblijne uzasadnienie swojej nazwy ¦wiadkowie Jehowy zaczerpnÄ™li z 43 rozdziaÅ‚u KsiÄ™gi Izajasza. Wydarzenia na arenie Å›wiatowej przedstawiono tam w formie rozprawy w sÄ…dzie. Liczni bogowie narodów zostali wezwani do postawienia Å›wiadków, którzy by dowiedli ich rzekomej prawoÅ›ci. W przeciwnym razie niech wysÅ‚uchajÄ… Å›wiadków ze strony Jehowy i uznajÄ… prawdÄ™. W zwiÄ…zku z tym Jehowa oznajmia swemu ludowi: „Wy jesteÅ›cie moimi Å›wiadkami — brzmi wypowiedź Jehowy — moim sÅ‚ugÄ…, którego wybraÅ‚em, abyÅ›cie mnie poznali i wierzyli we mnie, i rozumieli, że ja jestem ten sam. Przede mnÄ… nie zostaÅ‚ utworzony żaden Bóg ani po mnie nie ma żadnego. Ja, wÅ‚aÅ›nie ja jestem Jehowa, a oprócz mnie nie ma wybawcy” (Izajasza 43:10, 11).

Bóg Jehowa miaÅ‚ na ziemi Å›wiadków w ciÄ…gu tysiÄ…cleci poprzedzajÄ…cych narodziny Jezusa. RozdziaÅ‚ 11 Listu do Hebrajczyków wymienia caÅ‚y szereg tych mężów wiary, a w wersecie 1 rozdziaÅ‚u 12 czytamy potem: „Skoro wiÄ™c otacza nas tak wielki obÅ‚ok Å›wiadków, my też odłóżmy wszelki ciężar i grzech, który nas Å‚atwo omotuje, i biegnijmy wytrwale w wyznaczonym nam wyÅ›cigu”. Sam Jezus oÅ›wiadczyÅ‚ przed Poncjuszem PiÅ‚atem: „Ja siÄ™ po to narodziÅ‚em i po to na Å›wiat przyszedÅ‚em, żeby dać Å›wiadectwo prawdzie”. ZostaÅ‚ nawet nazwany „Å›wiadkiem wiernym i prawdziwym” (Jana 18:37; Objawienie 3:14). Poza tym Jezus oznajmiÅ‚ swym uczniom: „Otrzymacie moc, gdy zstÄ…pi na was duch Å›wiÄ™ty, i bÄ™dziecie moimi Å›wiadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w caÅ‚ej Judei i Samarii, i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8).

Dlatego też około 6 000 000 osób, które obecnie w przeszło 230 krajach głoszą dobrą nowinę o mesjańskim Królestwie Jehowy, żywi przekonanie, że słusznie przysługuje im miano ¦wiadków Jehowy.

ja zamierzam przepisać się do protestantów. tylko czekam na 16.
albo mówienie, może nie teraz tak bardzo, ale kiedyś normalnie obsesyjnie, że papież nie może się mylić.

Możesz mi to trochę opisać, tak po krótce? w co wierzą itp.



Tak to się mówi niby do dzisiaj, ale czemu? Przecież to też człowiek, powołany przez kilkunastu ludzi to pełnienia tego obowiązku. Nie musi mieć 100% racji we wszystkim co powie.

_________________
ona umrze martwa.

nie czczą papieża, nie wierzą w świętych, nie sprzedają się itp.

Nasza religia również nie. Ale protestanci też są w pewnych rzeczach w błędzie.

np?

Nie używacie imienia Bożego, wierzycie, że Jezus zmarł na palu, wierzycie w Trójce

to tam niby też jest nie używanie imienia Boga, w trójcę też, tylko czemu na palu? przecież krzyż Chrystusa odnaleziono.

No na pewno i pewnie nie spróchniał.
NarzÄ™dzie Å›mierci, na którym stracono Jezusa Chrystusa (Mt 27:32-40; Mk 15:21-30; £k 23:26; Jn 19:17-19, 25). W klasycznej grece sÅ‚owo stauròs, oddane w PrzekÅ‚adzie Nowego ¦wiata przez „pal mÄ™ki”, oznacza przede wszystkim sÅ‚up, pal lub kół i nic nie przemawia za tym, by pisarze ChrzeÅ›cijaÅ„skich Pism Greckich nazywali nim skrzyżowane kawaÅ‚ki drewna (zob. ZAWIESZENIE NA PALU; Dodatek 6 w GN¦).

W książce The Non-Christian Cross (Londyn 1896, ss. 23, 24) J. D. Parsons napisaÅ‚: „W oryginalnej grece licznych pism tworzÄ…cych Nowy Testament nie ma ani jednego zdania, z którego by nawet poÅ›rednio wynikaÅ‚o, że użyty w wypadku Jezusa stauros byÅ‚ inny niż zwykÅ‚y stauros, nie mówiÄ…c już o tym, żeby skÅ‚adaÅ‚ siÄ™ on nie z jednego kawaÅ‚ka drewna, lecz z dwóch, zbitych w formie krzyża. (...) Nasi nauczyciele wyraźnie wprowadzajÄ… nas w bÅ‚Ä…d, gdy w tÅ‚umaczeniu greckich dokumentów koÅ›cioÅ‚a na nasz jÄ™zyk ojczysty oddajÄ… sÅ‚owo stauros przez ‚krzyż’ i gdy to popierajÄ… umieszczaniem w naszych sÅ‚ownikach wyjaÅ›nienia, iż stauros znaczy krzyż, nie informujÄ…c dokÅ‚adnie, że za czasów apostolskich nie takie byÅ‚o jego podstawowe znaczenie, że takiego znaczenia nie nabraÅ‚o ono potem jeszcze przez dÅ‚ugi czas, a jeÅ›li w ogóle do tego doszÅ‚o, to tylko dlatego, iż pomimo braku przekonywajÄ…cych dowodów z jakiegoÅ› wzglÄ™du zakÅ‚adano, że ten jeden stauros, na którym stracono Jezusa, miaÅ‚ taki szczególny ksztaÅ‚t”.

Dlaczego Jezus musiaÅ‚ umrzeć na palu. Izraelici zobowiÄ…zali siÄ™ przestrzegać Prawa, które nadaÅ‚ im Jehowa (Wj 24:3). Jednakże jako potomkowie grzesznego Adama, nie potrafili robić tego w sposób doskonaÅ‚y, toteż dostali siÄ™ pod przekleÅ„stwo Prawa. Aby to szczególne przekleÅ„stwo mogÅ‚o zostać z nich zdjÄ™te, Jezus musiaÅ‚ zawisnąć na palu jak przeklÄ™ty zbrodniarz. ApostoÅ‚ PaweÅ‚ wyjaÅ›niÅ‚ to nastÄ™pujÄ…co: „Wszyscy bowiem, którzy polegajÄ… na uczynkach prawa, sÄ… pod przekleÅ„stwem, bo jest napisane: ‚PrzeklÄ™ty każdy, kto nie trwa we wszystkich rzeczach zapisanych w zwoju Prawa, aby je czynić’. (...) Chrystus przez nabycie uwolniÅ‚ nas od przekleÅ„stwa Prawa, stawszy siÄ™ za nas przekleÅ„stwem, ponieważ jest napisane: ‚PrzeklÄ™ty każdy zawieszony na palu’” (Gal 3:10-13).

Znaczenie przenoÅ›ne. „Pal mÄ™ki” czasami wyobraża cierpienia, haÅ„bÄ™ lub udrÄ™ki zwiÄ…zane z naÅ›ladowaniem Jezusa Chrystusa. On sam powiedziaÅ‚: „Kto nie przyjmuje swego pala mÄ™ki i nie idzie za mnÄ…, nie jest mnie godzien” (Mt 10:38; 16:24; Mk 8:34; £k 9:23; 14:27). Wyrażenie to bywa też synonimem mÄ™czeÅ„skiej Å›mierci Jezusa, która umożliwia ludziom wykupienie z grzechu i pojednanie jej z Bogiem (1Ko 1:17, 18).

¦mierć Jezusa na palu mÄ™ki daÅ‚a podstawy do usuniÄ™cia Prawa, które oddzielaÅ‚o ¯ydów od nie-¯ydów. DziÄ™ki niej jedni i drudzy mogli siÄ™ „w peÅ‚ni z Bogiem pojednać w jednym ciele przez pal mÄ™ki” (Ef 2:11-16; Kol 1:20; 2:13, 14). GorszyÅ‚o to wielu ¯ydów, wedÅ‚ug których nieodzownym warunkiem zaskarbienia sobie uznania Bożego byÅ‚o obrzezanie i trzymanie siÄ™ Prawa Mojżeszowego. Dlatego apostoÅ‚ PaweÅ‚ napisaÅ‚: „Jeżeli zaÅ› ja, bracia, dalej gÅ‚oszÄ™ obrzezanie, to dlaczego dalej jestem przeÅ›ladowany? Przecież wtedy zostaÅ‚aby zniesiona przyczyna zgorszenia — pal mÄ™ki” (Gal 5:11). „Wszyscy, którzy chcÄ… siÄ™ przypodobać w ciele — wÅ‚aÅ›nie ci próbujÄ… was przymusić do obrzezania, byle tylko nie znosić przeÅ›ladowania z powodu pala mÄ™ki Chrystusa, Jezusa. Co do mnie, obym siÄ™ nigdy nie chlubiÅ‚, chyba że palem mÄ™ki naszego Pana, Jezusa Chrystusa, przez którego Å›wiat dla mnie zawisÅ‚ na palu, a ja dla Å›wiata” (Gal 6:12, 14). PaweÅ‚ byÅ‚ przez ¯ydów przeÅ›ladowany za gÅ‚oszenie, iż chcÄ…c dostÄ…pić wybawienia, trzeba uwierzyć w wartość Å›mierci Jezusa na palu mÄ™ki. On wÅ‚aÅ›nie tak uczyniÅ‚, dlatego uznawaÅ‚ Å›wiat za martwy, potÄ™piony, zawieszony na palu, a w oczach Å›wiata sam byÅ‚ znienawidzonym przestÄ™pcÄ…, straconym na palu.

Osoby, które zostaÅ‚y chrzeÅ›cijanami, lecz potem pogrążyÅ‚y siÄ™ w niemoralnym postÄ™powaniu, okazaÅ‚y siÄ™ „nieprzyjaciółmi Chrystusowego pala mÄ™ki” (Flp 3:18, 19). Swymi uczynkami dowiodÅ‚y, że nie ceniÄ… dobrodziejstw pÅ‚ynÄ…cych z mÄ™czeÅ„skiej Å›mierci Jezusa. ‛PodeptaÅ‚y Syna Bożego i za pospolitÄ… uznaÅ‚y wartość krwi przymierza, którÄ… zostaÅ‚y uÅ›wiÄ™cone’ (Heb 10:29).

może i nie spróchniał. a całun turyński, chusta magdaleny, one też przetrwały, dlatego, że miały styczność z Jezusem. tak samo, jak objawiła się niby komuś maryja i jej wizerunek został na jakiejś chuście, czy cymś takim, tylko, ze jak 'naukowcy' to zbadali, to doszli do wniosku, że materiał, na którym to zostało wykonane, jest bardzo kruchy, nie da się na tym nic namalować, a sama substancja jest bardzo dziwna. ale mniejsza.
wróćmy do 'słusznej' religi.

To co napisałem wyżej Cię nie przekonuje?

wiesz, niebardzo. pomyślę, ale niewiem, co z tego wyjdzie.

ZAWIESZENIE NA PALU

W znaczeniu dosłownym: przymocowanie do pala czy słupa kogoś żywego lub martwego. Najbardziej znane jest stracenie na palu Jezusa Chrystusa (£k 24:20; Jn 19:14-16; Dz 2:23, 36). W czasach starożytnych karę tę wykonywano na najrozmaitsze sposoby.

Asyryjczycy, sÅ‚ynÄ…cy z okrutnych wojen, zawieszali nagie ciaÅ‚a jeÅ„ców na zaostrzonych palach, które wbijali przez brzuch do klatki piersiowej. UkazujÄ… to liczne pÅ‚askorzeźby odkryte na różnych zabytkach — jedna z nich przedstawia oblężenie i zdobycie Lachisz (2Kl 19:8; ILUSTRACJA, t. 1, s. 958).

Karę zawieszenia na palu stosowali również Persowie. Istnieje pogląd, że zwykle najpierw odcinali ofiarom głowę lub obdzierali je ze skóry. Kiedy Dariusz Wielki zakazał utrudniania odbudowy świątyni jerozolimskiej, naruszenie tego dekretu polecił karać przez zawieszenie winowajcy na belce wyrwanej z jego domu (Ezd 6:11). Za rządów Aswerusa (Kserksesa I), syna Dariusza, powieszono na palu dwóch odźwiernych pałacowych, co było w Persji zwyczajową karą wymierzaną zdrajcom (Est 2:21-23). Taki sam los spotkał Hamana i jego dziesięciu synów (Est 5:14; 6:4; 7:9, 10; 9:10, 13, 14, 25).

Prawo izraelskie przewidywaÅ‚o, że osoby winne tak ohydnej zbrodni, jak bluźnierstwo lub baÅ‚wochwalstwo, poniosÄ… Å›mierć, np. przez kamienowanie, a ich zwÅ‚oki zostanÄ… potem zawieszone na palu, by stanowiÅ‚y ostrzegawczy przykÅ‚ad (Pwt 21:22, 23; Joz 8:29; 10:26; 2Sm 21:6, 9). Jak siÄ™ wydaje, również Egipcjanie najpierw wykonywali wyrok Å›mierci, a później wieszali zwÅ‚oki na palu, na co wskazujÄ… prorocze sÅ‚owa Józefa do przeÅ‚ożonego piekarzy: „Za trzy dni faraon podniesie twojÄ… gÅ‚owÄ™ i zawiesi ciÄ™ na palu” (Rdz 40:19, 22; 41:13).

Grecy i Rzymianie podobno przejęli zwyczaj wieszania przestępców na palu od Fenicjan, a w cesarstwie rzymskim zakazano go dopiero za czasów Konstantyna. Najczęściej karano w ten sposób niewolników i najpodlejszych przestępców, bardzo rzadko zaś obywatela rzymskiego. Zarówno dla ¯ydów, jak i dla Rzymian zawieszenie na palu było czymś haniebnym i poniżającym, przeznaczonym jedynie dla ludzi przeklętych (Pwt 21:23; Gal 3:13; Flp 2:8).

Nawet jeśli w I w. n.e. ¯ydom wolno było stracić kogoś na palu za wykroczenia na tle religijnym (choć istnieją co do tego wątpliwości), to na pewno nie mogli wymierzyć takiej kary za przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu; prawo do tego przysługiwało wyłącznie przedstawicielowi Rzymu, takiemu jak Poncjusz Piłat (Jn 18:31; 19:10). Niemniej to właśnie ¯ydzi, a zwłaszcza ich władcy i naczelni kapłani, ponosili główną odpowiedzialność za uśmiercenie Chrystusa na palu (Mk 15:1-15; Dz 2:36; 4:10; 5:30; 1Ko 2:8).

Rzymianie czasami przywiÄ…zywali skazanego do pala, wskutek czego mógÅ‚ żyć przez kilka dni, zanim skonaÅ‚ wyczerpany bólem, gÅ‚odem, pragnieniem i skwarem sÅ‚onecznym. Zazwyczaj jednak przybijali do pala rÄ™ce ofiary (a prawdopodobnie także stopy) — jak to byÅ‚o w wypadku Jezusa (Ps 22:16, przyp. w NW; £k 24:39; Jn 20:25, 27; Kol 2:14). Niektórzy specjaliÅ›ci z zakresu medycyny sÄ… zdania, że gwoździ nie umieszczano w dÅ‚oniach, skÄ…d mogÅ‚yby siÄ™ wyÅ›lizgnąć, lecz wbijano je miÄ™dzy drobne kostki nadgarstków (zob. The Journal of the American Medical Association, 21 marca 1986, s. 1460).

Sprawozdanie biblijne nie podaje, czy złoczyńcy zawieszeni obok Jezusa zostali przybici, czy tylko przywiązani do pala. Ta druga ewentualność tłumaczyłaby, dlaczego jeszcze żyli, gdy stwierdzono zgon Jezusa, tak iż trzeba było połamać im nogi (Jn 19:32, 33). Mając połamane nogi, szybko się udusili, bo jak się przypuszcza, nie mogli już unosić ciała, by rozluźnić mięśnie klatki piersiowej. Oczywiście nie jest to jedyny powód, dla którego żyli dłużej niż Jezus. W przeciwieństwie do nich był on dręczony fizycznie i psychicznie. Wrogowie pastwili się nad nim przez całą noc, a żołnierze rzymscy na dodatek go wychłostali, przez co tak osłabł, że wbrew zwyczajowi nie był w stanie nieść własnego pala męki (Mk 14:32 do 15:21; £k 22:39 do 23:26).

Co wynika z tekstu greckiego, jeśli chodzi o kształt narzędzia, na którym uśmiercono Jezusa?

WiÄ™kszość przekÅ‚adów biblijnych podaje, że Jezus zostaÅ‚ „ukrzyżowany”, czyli zawieszony na krzyżu, a nie na palu. Wynika to z popularnego poglÄ…du, wedÅ‚ug którego narzÄ™dzie jego mÄ™ki nie byÅ‚o prostym palem czy sÅ‚upem, lecz skÅ‚adaÅ‚o siÄ™ z dwóch skrzyżowanych kawaÅ‚ków drewna. Tradycja nieoparta na PiÅ›mie ¦wiÄ™tym gÅ‚osi również, iż skazaniec nie dźwigaÅ‚ caÅ‚ego krzyża, ale samÄ… poprzeczkÄ™, zwanÄ… patibulum lub antenna. W ten sposób niektórzy próbujÄ… zbić argument, że jeden czÅ‚owiek nie mógÅ‚by donieść czy zawlec na GolgotÄ™ czegoÅ› tak ciężkiego jak krzyż.

Co jednak mówiÄ… na ten temat pisarze Biblii? UżywajÄ… greckiego rzeczownika stauròs (27 razy) oraz czasowników stauròo (46 razy), synstauròo (5 razy — przedrostek syn znaczy „z; wraz”) i anastauròo (jeden raz — przedrostek aná znaczy „ponownie”). Prócz tego narzÄ™dzie Å›mierci, do którego przybito Jezusa, nazywajÄ… sÅ‚owem ksýlon, czyli „drewno” (5 razy).

Ani w grece klasycznej, ani w dialekcie koine stauròs nie nasuwa myÅ›li o dwóch skrzyżowanych kawaÅ‚kach drewna. OkreÅ›la jedynie prosty pal, sÅ‚up lub kół, jakiego używano do budowania palisady czy ostrokoÅ‚u. W dziele New Bible Dictionary (red. J. D. Douglas, 1985, s. 253) powiedziano pod hasÅ‚em „Krzyż”: „Greckie sÅ‚owo tÅ‚umaczone na ‚krzyż’ (stauros, czasownik stauroo [...]) oznacza przede wszystkim pionowy sÅ‚up albo belkÄ™, a dopiero potem pal jako narzÄ™dzie kary i egzekucji”.

Dodatkowym potwierdzeniem tego, że Jezus zostaÅ‚ zawieszony na palu bez żadnej poprzecznej belki, jest okoliczność, iż £ukasz, Piotr i PaweÅ‚ używajÄ… jako synonimu sÅ‚owa stauròs terminu ksýlon, który w tym wypadku oznacza prostÄ… kÅ‚odÄ™ (Dz 5:30; 10:39; 13:29; Gal 3:13; 1Pt 2:24). Wyraz ksýlon wystÄ™puje też w Septuagincie w Ezdrasza 6:11, gdzie jest mowa o zwykÅ‚ej drewnianej belce, na której miaÅ‚ zostać zawieszony przestÄ™pca.

W zwiÄ…zku z powyższym PrzekÅ‚ad Nowego ¦wiata wiernie przybliża czytelnikom zasadnicze znaczenie tekstu greckiego, oddajÄ…c stauròs przez „pal mÄ™ki”, a czasownik stauròo przez „zawiesić na palu”. Pozwala to dostrzec różnicÄ™ miÄ™dzy stauròs a tradycyjnymi krzyżami używanymi do celów religijnych (zob. PAL MÊKI). Jeżeli pal miaÅ‚ 15 cm Å›rednicy i 3,5 m dÅ‚ugoÅ›ci, to prawdopodobnie ważyÅ‚ nieco ponad 45 kg, a wiÄ™c caÅ‚kiem rozsÄ…dna jest biblijna informacja, że niósÅ‚ go jeden czÅ‚owiek, Szymon z Cyreny (Mk 15:21).

Warto zwrócić uwagÄ™, co w tej sprawie ma do powiedzenia grecysta W. E. Vine: „STAUROS (σταυρός) oznacza przede wszystkim pionowo ustawiony sÅ‚up lub pal. Przybijano do niego zÅ‚oczyÅ„ców skazanych na stracenie. Zarówno ten rzeczownik, jak i czasownik stauroo — ‚przymocować do sÅ‚upa lub pala’ — należy w ich pierwotnym znaczeniu odróżniać od koÅ›cielnego krzyża zÅ‚ożonego z dwóch belek”. NastÄ™pnie Vine wyjaÅ›nia, że krzyż skÅ‚adajÄ…cy siÄ™ z dwóch części pochodzi z Chaldei, a w III w. n.e. zostaÅ‚ przejÄ™ty od pogan przez chrzeÅ›cijaÅ„stwo jako symbol mÄ™ki Chrystusa (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words, 1981, t. 1, s. 256).

Bardzo ciekawy komentarz na ten temat zamieszczono w książce The Cross in Ritual, Architecture, and Art (G. S. Tyack, Londyn 1900, s. 1): „Dziwny, choć niekwestionowany jest fakt, że przez caÅ‚e wieki przed narodzeniem Chrystusa krzyż byÅ‚ używany jako symbol religijny i że również w późniejszym okresie uchodziÅ‚ za taki symbol w krajach, do których nie dotarÅ‚a nauka KoÅ›cioÅ‚a. (...) Znakami w ksztaÅ‚cie krzyża jako symbolami bóstw posÅ‚ugiwali siÄ™ czciciele greckiego Bachusa, tyryjskiego Tammuza, chaldejskiego Bela i nordyckiego Odyna”.

W innej książce dodano: „W oryginalnej grece licznych pism tworzÄ…cych Nowy Testament nie ma ani jednego zdania, z którego by nawet poÅ›rednio wynikaÅ‚o, że użyty w wypadku Jezusa stauros byÅ‚ inny niż zwykÅ‚y stauros, nie mówiÄ…c już o tym, żeby skÅ‚adaÅ‚ siÄ™ on nie z jednego kawaÅ‚ka drewna, lecz z dwóch, zbitych w formie krzyża. (...) Nasi nauczyciele wyraźnie wprowadzajÄ… nas w bÅ‚Ä…d, gdy w tÅ‚umaczeniu greckich dokumentów koÅ›cioÅ‚a na nasz jÄ™zyk ojczysty oddajÄ… sÅ‚owo stauros przez ‚krzyż’ i gdy to popierajÄ… umieszczaniem w naszych sÅ‚ownikach wyjaÅ›nienia, iż stauros znaczy krzyż, nie informujÄ…c dokÅ‚adnie, że za czasów apostolskich nie takie byÅ‚o jego podstawowe znaczenie, że takiego znaczenia nie nabraÅ‚o ono potem jeszcze przez dÅ‚ugi czas, a jeÅ›li w ogóle do tego doszÅ‚o, to tylko dlatego, iż pomimo braku przekonywajÄ…cych dowodów z jakiegoÅ› wzglÄ™du zakÅ‚adano, że ten jeden stauros, na którym stracono Jezusa, miaÅ‚ taki szczególny ksztaÅ‚t” (J. D. Parsons, The Non-Christian Cross, Londyn 1896, ss. 23, 24; zob. też The Companion Bible, 1974, dodatek 162).

Znaczenie przenoÅ›ne. Pismo ¦wiÄ™te nie tylko wyraźnie zaÅ›wiadcza, że Pana Jezusa Chrystusa rzeczywiÅ›cie stracono na palu (1Ko 1:13, 23; 2:2; 2Ko 13:4; Obj 11:8), lecz także używa okreÅ›lenia ‛zawiesić na palu’ w sensie przenoÅ›nym — np. w Galatów 2:20. DziÄ™ki wierze w Chrystusa zawieszonego na palu chrzeÅ›cijanie zadali Å›mierć swej starej osobowoÅ›ci (Rz 6:6; Kol 3:5, 9, 10). „Ponadto ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, zawiesili na palu ciaÅ‚o wraz z jego namiÄ™tnoÅ›ciami i pragnieniami” — napisaÅ‚ PaweÅ‚ i dodaÅ‚: „[Przez Chrystusa] Å›wiat dla mnie zawisÅ‚ na palu, a ja dla Å›wiata” (Gal 5:24; 6:14).

OdstÄ™pcy, którzy niczym Judasz buntujÄ… siÄ™ przeciwko drodze do wybawienia wskazanej przez Boga, w rezultacie „na nowo zawieszajÄ… Syna Bożego na palu i wystawiajÄ… Go na publicznÄ… haÅ„bÄ™” (Heb 6:4-6).

tu jest napisane ...

http://www.jezusdlaciebie...yz_czy_pal.html