Religia, która cieszy się uznaniem Boga. Młodzieżowe Forum Dyskusyjne e-Mlodzi.com

Młodzieżowe Forum Dyskusyjne e-Mlodzi.com Strona G��wna » Młodzież » Wiara » Religia, która cieszy się uznaniem Boga.

Autor

Wiadomo��

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 15:26 Religia, która cieszy się uznaniem Boga.

Czy wszystkie religie podobają się Bogu?
Jak poznać religię prawdziwą?
Kto dziś czci Boga we właściwy sposób?
Na świecie istnieje setki religii, które twierdzą, że uczą prawdy o bogu? Mimo to różnie wyjaśniają, kim On jest i czego od nas oczekuje.

MIESZKANIEC dalekiego Tybetu kręci młynkiem modlitewnym, mającym kształt walca i zawierającym spisane modlitwy. Wierzy, że za każdym obrotem młynka powtórzone zostaną jego prośby. Hindus w swym przestronnym domu ma specjalne małe pomieszczenie, gdzie odprawia pudźę — ofiarowuje kadzidło, kwiaty oraz inne dary przed wizerunkami różnych bogów i bogiń. A tysiące kilometrów od Indii, we Włoszech, kobieta w okazałym kościele klęczy przed obrazem Marii, matki Jezusa, i modli się, przesuwając paciorki różańca.
Wyznawcy różnych religii podczas modlitwy

Chyba każdy z nas dostrzega, jaki wpływ religia wywiera na życie ludzi. Jak zauważono w pewnej książce, „była ona i nadal jest siłą napędową społeczeństw na całym świecie” (The World’s Religions — Understanding the Living Faiths). A John Bowker, autor dzieła God — A Brief History (Bóg — zarys historii), napisał: „Nigdy nie istniało społeczeństwo, które zupełnie pomijałoby Boga, zazwyczaj uważanego za Stwórcę i Władcę. Jest tak nawet w typowo świeckich społeczeństwach”.

Religia rzeczywiście odgrywa dużą rolę w życiu milionów ludzi. Czyż nie jest to dobitny dowód na to, że człowiek ma potrzeby duchowe? Znany psycholog Carl Gustav Jung w swej książce Gegenwart und Zukunft (Teraźniejszość i przyszłość) opisuje ludzką skłonność do oddawania czci siłom nadprzyrodzonym i dochodzi do wniosku, że „uzewnętrzniała się [ona] w całych dziejach ludzkości”.

Mimo to wiele osób nie wierzy w Boga i w ogóle nie interesuje się religią. Ci, którzy zaprzeczają Jego istnieniu lub w nie powątpiewają, robią to często głównie dlatego, że znane im formy kultu nie zaspokajają ich potrzeb duchowych. Ale niemal wszyscy, nawet ateiści, są w większym lub mniejszym stopniu wierni pewnym zasadom, a to nierzadko przypomina religię.

W ciągu minionych tysięcy lat ludzie próbowali zaspokoić swe potrzeby duchowe na mnóstwo sposobów. W rezultacie powstało wiele różnych religii. Chociaż prawie wszystkie uznają istnienie jakichś sił wyższych, nie są zgodne co do ich natury. Większość wyznań podkreśla potrzebę wybawienia czy wyzwolenia, ale rozumie je całkiem inaczej i dąży do niego odmiennymi ścieżkami. Jak wśród tej mozaiki wierzeń rozpoznać prawdziwe nauki, które podobają się Bogu?

ABY ludzie mogli się dowiedzieć, które nauki są prawdziwe i podobają się Bogu, musiałby im to wyjawić On sam — i to w taki sposób, by mogli z tego skorzystać wszyscy mieszkańcy ziemi. W przeciwnym razie skąd byśmy wiedzieli, jak zapatruje się On na określone nauki, czyny i formy oddawania Mu czci? Czy zatem Bóg przekazał nam takie informacje? A jeśli tak, to jak to zrobił?

Oczywiście żaden człowiek nie zdołałby w ciągu kilkudziesięciu lat swego życia osobiście dotrzeć do wszystkich ludzi, aby przekazać im informacje od Boga. Ale może to osiągnąć słowo pisane. Czy nie byłoby zatem rzeczą słuszną, aby Bóg udostępnił swe orędzie w postaci książki? Jedną ze starożytnych ksiąg pretendujących do miana natchnionych jest Biblia, zwana też Pismem ¦więtym. Znajdujemy w niej następujące zapewnienie: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości” (2 Tymoteusza 3:16). Przyjrzyjmy się więc bliżej tej Księdze i sprawdźmy, czy można ją uznać za źródło prawdziwych nauk.
Kiedy powstała?

Biblia jest jedną z najstarszych ksiąg religijnych. Jej pierwsze części powstały przeszło 3500 lat temu, a ostatnie — w roku 98 n.e. Mimo iż spisywało ją około 40 mężczyzn przez jakieś 1600 lat, cechuje się ona wewnętrzną harmonią. Pokazuje to, że jej prawdziwym Autorem jest Bóg.

Biblia to najbardziej rozpowszechniona i najczęściej tłumaczona księga w historii ludzkości. Każdego roku do rąk czytelników trafia około 60 milionów jej egzemplarzy. Została w całości lub częściowo przetłumaczona na przeszło 2300 języków i dialektów. Ponad 90 procent mieszkańców ziemi może ją czytać w swoim ojczystym języku. Księga ta nie zna granic państwowych ani barier rasowych czy etnicznych.
Co zawiera?

Jeżeli masz Biblię, otwórz ją i przejrzyj.* Najpierw zapoznaj się ze spisem treści. Najczęściej bywa umieszczony na początku i zawiera nazwy wszystkich ksiąg biblijnych oraz numery stron, na których się zaczynają. Jak widać, Biblia to właściwie zbiór wielu ksiąg, z których każda ma swoją nazwę. Na początku znajduje się Księga Rodzaju, inaczej Pierwsza Księga Mojżeszowa, a na końcu Objawienie, zwane też Apokalipsą. Księgozbiór ten składa się z dwóch części — pierwsza to Pisma Hebrajskie, spisane głównie w tym języku, a druga to Pisma Greckie. Te dwie części Biblii nazywane są też Starym i Nowym Testamentem.

Księgi biblijne zostały dla ułatwienia podzielone na rozdziały i wersety. Kiedy w niniejszym czasopiśmie cytujemy wersety biblijne, podajemy nazwę księgi, a następnie dwie liczby — pierwsza wskazuje rozdział, a druga werset. Tak więc zapis „2 Tymoteusza 3:16” oznacza Drugi List do Tymoteusza, rozdział 3 i werset 16. Spróbuj znaleźć ten fragment w swojej Biblii.

Chyba przyznasz, że najlepszym sposobem na poznanie Biblii jest jej regularne czytanie. Wiele osób przekonało się, że warto zacząć od pierwszej księgi Pism Greckich — Ewangelii według Mateusza. Czytając dziennie od trzech do pięciu rozdziałów, można zapoznać się z całą Biblią w ciągu jednego roku. Ale skąd mieć pewność, że Księga ta rzeczywiście jest natchniona przez Boga?
Czy zasługuje na zaufanie?

Natchniona przez Boga Księga dla wszystkich ludzi powinna oczywiście zawierać ponadczasowe rady. Treść Biblii świadczy o niezwykłej znajomości natury ludzkiej i nie dezaktualizuje się mimo upływu czasu i przemijania kolejnych pokoleń. Zasady w niej zawarte są dziś równie praktyczne jak wtedy, gdy je spisano. ¦wiadczy o tym chociażby słynne przemówienie Jezusa Chrystusa, założyciela chrystianizmu. Można je znaleźć w Ewangelii według Mateusza, w rozdziałach od 5 do 7. Przemówienie to, znane jako Kazanie na Górze, nie tylko wskazuje drogę do prawdziwego szczęścia, lecz także uczy rozwiązywania sporów, pokazuje, jak się modlić, jak zapatrywać się na potrzeby materialne oraz porusza wiele innych spraw. Zarówno Kazanie na Górze, jak i reszta Biblii jasno mówią nam, co powinniśmy robić, a czego unikać, by podobać się Bogu i prowadzić szczęśliwsze życie.
Glob ziemski

Tej starożytnej Księdze można zaufać również ze względu na jej ścisłość naukową. Na przykład w czasach, gdy większość ludzi wierzyła, że ziemia jest płaska, jeden z pisarzy biblijnych napisał o ‛okręgu ziemi’, czyli kuli ziemskiej (Izajasza 40:22).# Ponad 3000 lat przed tym, jak słynny uczony Izaak Newton wyjaśnił, że planety utrzymują się w pustej przestrzeni kosmicznej dzięki grawitacji, w Biblii opisano Ziemię jako ‛zawieszoną na niczym’ (Hioba 26:7). W innym fragmencie sprzed 3000 lat tak przedstawiono obieg wody w przyrodzie: „Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły” (Kaznodziei 1:7, Biblia gdańska). A zatem Autorem Biblii jest Stwórca wszechświata.

O Boskim natchnieniu Biblii świadczy ponadto jej dokładność historyczna. Wydarzenia w niej opisane nie są jakimiś mitami. Zostały dokładnie umiejscowione w czasie i dotyczą konkretnych ludzi i miejsc. Na przykład Ewangelia według £ukasza 3:1 mówi o „piętnastym roku panowania Tyberiusza Cezara, gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, a Herod władcą okręgu Galilei”.

W odróżnieniu od starożytnych historyków, którzy prawie zawsze mówili jedynie o sukcesach i zaletach swych władców, pisarze biblijni byli uczciwi. Otwarcie przyznawali się nawet do własnych błędów. Król Izraela Dawid wyznał: „Bardzo zgrzeszyłem tym, co uczyniłem. (...) Postąpiłem bowiem bardzo głupio” (2 Samuela 24:10). A Mojżesz sam opisał, jak w pewnej sytuacji okazał brak zaufania do Boga (Liczb 20:12).

O Boskim natchnieniu Biblii świadczy jeszcze coś innego. Księga ta zawiera proroctwa, które naprawdę się spełniły, tak iż można je nazwać historią spisaną z góry. Część z nich dotyczy Jezusa Chrystusa. Na przykład Pisma Hebrajskie z ponad siedemsetletnim wyprzedzeniem dokładnie przepowiedziały, że miał się on narodzić „w Betlejem Judejskim” (Mateusza 2:1-6; Micheasza 5:2).

A oto kolejne proroctwo. W Liście 2 do Tymoteusza 3:1-5 czytamy: „W dniach ostatnich nastaną krytyczne czasy trudne do zniesienia. Albowiem ludzie będą rozmiłowani w samych sobie, rozmiłowani w pieniądzach, zarozumiali, wyniośli, bluźniercy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, nielojalni, wyzuci z naturalnego uczucia, nieskłonni do jakiejkolwiek ugody, oszczercy, nie panujący nad sobą, zajadli, nie miłujący dobroci, zdrajcy, nieprzejednani, nadęci pychą, miłujący bardziej rozkosze niż miłujący Boga, zachowujący formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierzający się jego mocy”. Czyż nie jest to trafny opis postawy wielu ludzi w naszych czasach? A sporządzono go w 65 roku n.e., czyli ponad 1900 lat temu!
Jakie nauki zawiera Biblia?

W miarę bliższego poznawania Biblii zauważysz, że jest ona źródłem nadludzkiej mądrości. Można w niej znaleźć odpowiedzi na takie pytania, jak: Kto jest Bogiem? Czy Szatan naprawdę istnieje? Kim jest Jezus Chrystus? Dlaczego ludzie tak cierpią? Co się dzieje po śmierci? Gdybyś pytał o to rozmaite osoby, ich odpowiedzi różniłyby się od siebie tak, jak różnią się ich wierzenia i zwyczaje. Ale jeśli sięgniesz po Biblię, dowiesz się prawdy. Co więcej, Księga ta zawiera wyśmienite rady dotyczące zachowania i odpowiedniego stosunku do innych ludzi, w tym również tych, którzy sprawują władzę.%

A co Biblia mówi o zamierzeniu Boga wobec ziemi i ludzkości? Znajdujemy w niej następujące obietnice: „Jeszcze tylko chwilka, a już nie będzie niegodziwca (...). Lecz potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Psalm 37:10, 11). „Będzie z nimi [ludźmi] sam Bóg. I otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło” (Objawienie 21:3, 4). „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:29).

W Biblii znajdujemy również zapowiedź, że wkrótce nie będzie już wojen, przestępczości, przemocy ani niegodziwości. Znikną też choroby, starość i śmierć. Ziemia stanie się rajem, a ludzie będą mogli żyć wiecznie. Jakże cudowne to perspektywy! I jakże wiele te zapowiedzi mówią nam o miłości Boga do ludzi!
Co postanowisz?

Biblia to wspaniały dar od Stwórcy. Jak należałoby na niego zareagować? Pewien hindus uznał, że jeśli objawienie od Boga miałoby przynieść korzyść całej ludzkości, to musiałoby być dostępne od zarania cywilizacji. Kiedy dowiedział się, że niektóre fragmenty Biblii powstały wcześniej niż najstarsze księgi hinduistyczne, Wedy, postanowił się z nią zapoznać.^ Również pewien amerykański profesor uznał, że zanim wyrobi sobie zdanie na temat tej najbardziej rozpowszechnionej Księgi świata, powinien ją przeczytać.

Z czytania Biblii i wprowadzania w czyn jej nauk odniesiesz wiele pożytku. Zapewnia ona: „Szczęśliwy jest człowiek, (...) [który ma] upodobanie w prawie Jehowy i jego prawo czyta półgłosem dniem i nocą. I stanie się podobny do drzewa zasadzonego nad strumieniami wód, które wydaje owoc w swoim czasie i którego listowie nie usycha; a wszystko, co on uczyni, wypadnie pomyślnie” (Psalm 1:1-3).** Studiując Biblię i rozmyślając nad jej treścią, możesz zaspokajać swoje potrzeby duchowe, a to przyczyni się do twego szczęścia (Mateusza 5:3). Biblia pomoże ci też prowadzić satysfakcjonujące życie i radzić sobie z różnymi problemami. Doprawdy, w trzymaniu się zawartych w niej praw Bożych „tkwi wielka nagroda”! (Psalm 19:11). Dzięki pokładaniu ufności w obietnicach Boga już teraz zaznasz mnóstwa błogosławieństw, a ponadto będziesz mieć cudowną nadzieję na przyszłość.

Biblia zachęca nas: „Jak nowo narodzone dzieciątka rozwińcie gorące pragnienie nie sfałszowanego mleka mającego związek ze słowem” (1 Piotra 2:2). Niemowlę jest zależne od pokarmu dostarczanego przez matkę i wyraźnie się o niego dopomina. W naszym wypadku taką podstawową potrzebą jest wiedza od Boga. Warto więc ‛rozwinąć gorące pragnienie’ Jego Słowa. Prawdziwe nauki Boże zawarte są w Biblii.

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

Pati009

Hiper wymiatacz

samotny wojownik

Imię: Patrycja

Do��czy�a: 15 Sty 2009

Wys�any: 2009-01-25, 15:40

Jak to Jan Paweł II Wielki odpowiedział kiedy zadano mu pytanie: Jeżeli jedna religia jest prawidłowa, to czemu tyle ich jest na świecie?
_,,Bo gdyby nie było takiej różnorodności nie było by tylu wspaniałych kultur,tylu tradycji "

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 15:45

Co tu mają kultury, tradycje do religii, która jest prawdziwa?

[ Dodano: 2009-01-25, 15:47 ]
Dziedzictwo, którego możesz być pewien

„JE¦LI otrzymasz od kogoś list informujący o spadku, bądź ostrożny. Możesz paść ofiarą oszustwa”.

Ostrzeżenie tej treści opublikowano na internetowej stronie instytucji zajmującej się ochroną poczty amerykańskiej. Dlaczego? Ponieważ tysiące ludzi otrzymało list, z którego wynikało, że zmarł ich krewny i będą mogli odziedziczyć po nim spadek. Wielu adresatów, chcąc otrzymać bliższe informacje o tym, gdzie i jak dochodzić swoich praw do majątku, wysłało nadawcy po 30 dolarów, a niektórzy nawet więcej. Niestety, czekało ich gorzkie rozczarowanie. Wszyscy otrzymali dokładnie taki sam dokument. Szanse odebrania spadku były praktycznie żadne.

Tego rodzaju oszustwa odwołują się do całkiem naturalnego pragnienia otrzymania spadku. Biblia wyraża się pozytywnie o osobach, które pozostawiają swoim krewnym jakąś spuściznę: „Ten, kto jest dobry, pozostawi dziedzictwo synom synów” (Przysłów 13:22). A sam Jezus Chrystus wyrzekł w Kazaniu na Górze powszechnie znane i cenione słowa: „Szczęśliwi łagodni, albowiem odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:5, Biblia poznańska).

Powyższa wypowiedź Jezusa przypomina to, co niegdyś pod natchnieniem Bożym napisał król starożytnego Izraela, Dawid: „Pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem” (Psalm 37:11, Biblia warszawska).

Czy możesz się spodziewać wartościowego dziedzictwa?

‛Odziedziczyć ziemię’ — cóż za wspaniała perspektywa! Czy jednak możemy mieć pewność, że nie jest to jakieś kolejne oszustwo? Oczywiście. Ziemia jest częścią cudownego dzieła Jehowy, więc jako jej Stwórca i Właściciel ma On prawo przekazać ją w dziedzictwie, komukolwiek zechce. Król Dawid zapisał następującą obietnicę, którą Jehowa złożył swemu ukochanemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi: „Proś mnie, bym ci dał narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie” (Psalm 2:8). Właśnie dlatego apostoł Paweł przedstawił Jezusa jako tego, „którego [Bóg] ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego uczynił systemy rzeczy” (Hebrajczyków 1:2). A zatem przyrzeczenie, że pokorni, łagodni ludzie „odziedziczą ziemię”, Jezus złożył z czystych pobudek. Dysponuje on też odpowiednią władzą, by je zrealizować. Możemy być tego najzupełniej pewni (Mateusza 28:18).

Koniecznie więc powinniśmy się dowiedzieć, jak Jezus spełni tę zapowiedź. Dzisiejszy świat wydaje się zdominowany przez agresywnych, zarozumiałych ludzi, którzy po prostu biorą to, czego chcą. Czy jest w nim miejsce dla łagodnie usposobionych? Na dodatek nasza planeta jest obecnie poważnie zanieczyszczona, a jej zasoby są eksploatowane przez chciwych i krótkowzrocznych ludzi. Czy na ziemi w ogóle pozostanie coś, co warto by było odziedziczyć?

„ZAPEWNE zna pan krzepiącą zapowiedź Jezusa, że ‛łagodni odziedziczą ziemię’. Jednak wiedząc, jakie szkody ludzie wyrządzają sobie nawzajem oraz ziemi, można by się zastanawiać, co właściwie odziedziczą takie potulne osoby” (Mateusza 5:5; Psalm 37:11).

W ten właśnie sposób Myriam, będąca ¦wiadkiem Jehowy, zapoczątkowała ciekawą rozmowę. Zagadnięty przez nią mężczyzna odrzekł, że skoro obiecał to Jezus, ziemia z pewnością okaże się dziedzictwem godnym tej nazwy, nie zaś nienadającą się do zamieszkania ruiną.

Odpowiedź ta niewątpliwie świadczy o optymizmie. Ale czy mamy uzasadnione powody, by ufnie patrzeć w przyszłość? Tak, ponieważ Biblia daje nam mocne podstawy do wiary w spełnienie owej obietnicy. Jej realizacja ściśle wiąże się z zamierzeniem Boga wobec ludzkości i ziemi. Możemy być pewni, że On zrealizuje wszystko, co postanowił (Izajasza 55:11). Jakie zatem było Jego pierwotne zamierzenie względem ludzkości i jak zostanie ono urzeczywistnione?
Wieczyste zamierzenie Boże co do ziemi

Jehowa Bóg stworzył ziemię w konkretnym celu. „Tak powiedział Jehowa, Stwórca niebios, On, prawdziwy Bóg, Ten, który ukształtował ziemię i który ją uczynił, który ją mocno ugruntował, który nie stworzył jej po prostu na nic, który ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana: ‚Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego’” (Izajasza 45:18). Glob ziemski miał zatem być mieszkaniem dla ludzi. Zgodnie z wolą Boga ma tak być po wieczne czasy. „Założył ziemię na jej ustalonych miejscach; nic nią nie zachwieje po czas niezmierzony, na zawsze” (Psalm 104:5; 119:90).

To, co Jehowa postanowił w związku z ziemią, wyraźnie uwidacznia się w zleceniu, które dał pierwszej parze ludzkiej. Do Adama i Ewy powiedział: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją, a także podporządkujcie sobie ryby morskie i latające stworzenia niebios, i wszelkie żywe stworzenie, które się porusza po ziemi” (Rodzaju 1:28). Bóg powierzył ziemię Adamowi i Ewie, by na zawsze pozostała domem dla nich i dla ich potomstwa. Wiele stuleci później psalmista napisał: „Co się tyczy niebios — niebiosa należą do Jehowy, lecz ziemię dał synom ludzkim” (Psalm 115:16).

Skorzystanie z tych cudownych możliwości zależało jednak od tego, czy Adam i Ewa oraz ich potomstwo będą respektować władzę swego Stwórcy i ¯yciodawcy, Jehowy Boga, oraz czy chętnie Mu się podporządkują. Jehowa nie pozostawił co do tego żadnych wątpliwości, gdy dał pierwszemu człowiekowi następujący nakaz: „Z każdego drzewa ogrodu możesz jeść do syta. Ale co do drzewa poznania dobra i zła — z niego nie wolno ci jeść, bo w dniu, w którym z niego zjesz, z całą pewnością umrzesz” (Rodzaju 2:16, 17). Nasi prarodzice mogli żyć w ogrodzie Eden pod warunkiem, że będą przestrzegać tego prostego i wyraźnego polecenia. Posłuszeństwo w tej sprawie byłoby wyrazem ich wdzięczności za wszystko, co otrzymali od swego niebiańskiego Ojca.

Kiedy Adam i Ewa wypowiedzieli Bogu posłuszeństwo i rozmyślnie złamali wspomniany zakaz, w gruncie rzeczy odwrócili się od Tego, któremu wszystko zawdzięczali (Rodzaju 3:6). W rezultacie utracili piękny rajski dom — i to nie tylko oni sami, lecz także ich potomstwo (Rzymian 5:12). Czy jednak ten akt nieposłuszeństwa zniweczył Boże zamierzenie co do ziemi?
Adam i Ewa w ogrodzie Eden

Zamierzenie Boga co do ziemi jest wyraźnie widoczne w zleceniu danym Adamowi i Ewie
Bóg się nie zmienia

Za pośrednictwem proroka Malachiasza Bóg oznajmił: „Ja bowiem jestem Jehowa; ja się nie zmieniłem” (Malachiasza 3:6). Zdaniem francuskiego biblisty Louis Filliona oświadczenie to jest ściśle związane z realizacją obietnic Bożych. Uczony ten napisał: „Jehowa mógł zgładzić swój buntowniczy lud; ponieważ jednak w sprawie swych obietnic jest niezmienny, mimo wszystko pozostanie wierny temu, co zapowiedział w przeszłości”. Bóg nie zapomni zatem o obietnicach złożonych jednostkom, narodom czy też całej ludzkości — w stosownym czasie je zrealizuje. „Pamięta o swym przymierzu aż po czas niezmierzony, o słowie, które nakazał, na tysiąc pokoleń” (Psalm 105:8).

Pokój i bezpieczeństwo za czasów Salomona stanowi przedsmak obiecanego nam dziedzictwa

Skąd jednak możemy mieć pewność, że pierwotne zamierzenie Jehowy co do ziemi się nie zmieniło? W swym natchnionym Słowie, Biblii, wielokrotnie wspomina On, że postanowił oddać ziemię w posiadanie posłusznej Mu ludzkości (Psalm 25:13; 37:9, 22, 29, 34). W Księdze tej znajdujemy też zapewnienie, że ludzie błogosławieni przez Jehowę będą mieszkać w bezpiecznym świecie — „będą siedzieć, każdy pod swą winoroślą i pod swym drzewem figowym” i „nikt nie będzie ich przyprawiał o drżenie” (Micheasza 4:4; Ezechiela 34:28). „Pobudują domy i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce”. Zaczną żyć w doskonałej harmonii nawet ze zwierzętami (Izajasza 11:6-9; 65:21, 25).

Pismo ¦więte w jeszcze inny sposób uzmysławia nam, jak ma wyglądać świat obiecany przez Boga. Opisuje pokój i bezpieczeństwo Izraelitów za panowania króla Salomona. W tamtych czasach „mieszkańcy Judy i Izraela dalej mieszkali bezpiecznie, każdy pod swoją winoroślą i pod swoim drzewem figowym, od Dan do Beer-Szeby, przez wszystkie dni Salomona” (1 Królów 4:25). Jak czytamy w Biblii, Jezus to ktoś „więcej niż Salomon”. O panowaniu Chrystusa psalmista proroczo napisał: „Za dni jego rozkwitnie prawy oraz obfitość pokoju, aż nie stanie księżyca”. W owym czasie „mnóstwo zboża będzie na ziemi; nadmiar będzie na wierzchu gór” (£ukasza 11:31; Psalm 72:7, 16).

Jehowa Bóg, wierny swemu słowu, z pewnością nie tylko przekaże ludziom obiecane dziedzictwo, ale także zadba o to, by odzyskało ono pierwotną wspaniałość. W Księdze Objawienia 21:4 zapowiedziano, że w nowym świecie Bóg „otrze z (...) oczu [ludzi] wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie”. A zatem ziemia znowu będzie rajem! (£ukasza 23:43).
Jak otrzymać obiecane dziedzictwo

Ziemia stanie się rajem pod panowaniem Królestwa Bożego — niebiańskiego rządu, którego Władcą jest Jezus Chrystus (Mateusza 6:9, 10). Najpierw ‛doprowadzi ono do ruiny tych, którzy rujnują ziemię’ (Objawienie 11:18; Daniela 2:44). Następnie Jezus Chrystus, nazwany „Księciem Pokoju”, sprawi, że zgodnie z proroctwem „obfitości tej władzy książęcej i pokojowi nie będzie końca” (Izajasza 9:6, 7). Pod rządami Królestwa Bożego miliony ludzi, włącznie ze zmartwychwstałymi, będą mogły odziedziczyć ziemię (Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15).

Komu przypadnie w udziale to wspaniałe dziedzictwo? Zwróć uwagę na wypowiedź Jezusa: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż oni odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:5). Czym charakteryzują się tacy ludzie? Według definicji słownikowych „łagodny” to między innymi dobrotliwy, skłonny do zgody, życzliwy, delikatny; łagodność kojarzy się także z potulnością. Jednakże użyte tutaj greckie słowo ma głębsze znaczenie. Zdaniem biblisty Williama Barclaya mieści ono „w sobie pojęcie delikatności, ale takiej, za którą kryje się moc stali”. Określa nastawienie umysłu, które pozwala znieść każdą krzywdę bez uczucia rozgoryczenia czy chęci odwetu — a wszystko to dzięki bliskiej więzi z Bogiem, będącej dla takiej osoby źródłem siły (Izajasza 12:2; Filipian 4:13).

Człowiek łagodny i potulny we wszystkich dziedzinach życia pokornie przestrzega zasad Bożych; nie postępuje według własnego widzimisię ani nie ulega poglądom innych ludzi. Jest też gotów się uczyć i chętnie poddaje się szkoleniu zapewnianemu przez Jehowę. Psalmista Dawid napisał: „[Jehowa] sprawi, że potulni będą chodzić według jego sądowniczego rozstrzygnięcia, i będzie potulnych uczył swej drogi” (Psalm 25:9; Przysłów 3:5, 6).

Czy znajdziesz się wśród „łagodnie usposobionych”, którzy odziedziczą ziemię? Rzetelne studiowanie Słowa Bożego, poznawanie Jehowy i Jego woli oraz stosowanie nabytej wiedzy w praktyce umożliwi również tobie otrzymanie dziedzictwa: życia wiecznego na rajskiej ziemi (Jana 17:3).
Ludzie rozkoszujący się rajem

Przed nami nowy świat, w którym zapanuje prawość — czy się w nim znajdziesz?

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

psychopathicwizard

Pogromca postów

Wiek: 30

Do��czy�: 22 Sty 2009

Wys�any: 2009-01-25, 15:47

chyba wszyscy wierzą w tego samego Boga, tylko, ze dla jednych jest on Mahometem, inaczej go ludzie nazywają, ale wierzą w tego samego. tak samo, jak zamiast 'auto', mówisz 'samochód', a chodzi o to samo. a zresztą on jest wyrozumiały, powienien przecież rozumieć, że ludzie są ułomni, i mają różne kultury, i w każdej inaczej go nazywają.

_________________
Zacznę od tego, czego nie ma. Nie ma wspólnego dyskursu.

Potem pomyślałem 'pier****�!" i przeleżałem cały miesiąc...ćpałem, oglądałem telewizję, lizałem rany. Było fajnie.

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 15:55

Może i wierzą. Ale nie stosują jego zasad, które są zawarte w Biblii - list od Boga do nas.

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

psychopathicwizard

Pogromca postów

Wiek: 30

Do��czy�: 22 Sty 2009

Wys�any: 2009-01-25, 16:13

ładnie to ująłeś. 'list od Boga do nas'. nie możemy przecież ich zmusić do tego. niby nasza biblia jest jedyna i prawdziwa, ale oni swój koran, czy co tam też za taką uważają. poza tym, liczy się, że się dla niego jakoś poświęcają, a nie to, że nie czytają kawałka papieru.

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 16:22

Skoro Bóg nas stworzył ma prawo ustalać jak mamy prowadzić swoje życie. A te zasady znajdują się w Biblii. A Koran to przecież nie cała Biblia tylko jej część. Poświęcają się w jaki sposób? Czy Bóg nakazał o podanej godzinie w danym kierunku modlić się nie? Są to nauki ludzi.

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

psychopathicwizard

Pogromca postów

Wiek: 30

Do��czy�: 22 Sty 2009

Wys�any: 2009-01-25, 16:26

a czy Bóg kazał modlić się do 'świętych'?

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 16:53

Nie nie kazał. A czemu teraz wyskoczyłeś z takim pytaniem?
Poza tym kto jest święty tylko Bóg i Jezus.

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

psychopathicwizard

Pogromca postów

Wiek: 30

Do��czy�: 22 Sty 2009

Wys�any: 2009-01-25, 17:09

Grafik napisa�/a:

Czy Bóg nakazał o podanej godzinie w danym kierunku modlić się nie? Są to nauki ludzi.

psychopathicwizard napisa�/a:

a czy Bóg kazał modlić się do 'świętych'?

Grafik napisa�/a:

Poza tym kto jest święty tylko Bóg i Jezus.

też tak sądzę. ale dla porównania dałam przykład 'nauk ludzi-katolików'. tak jak oni, np modlą się na wschód, to katolicy np modlą się do jp2.

o, i

Cytat:

wyskoczyłeś

wyskoczyłaś. znowu pomyłka.

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 17:13

psychopathicwizard, ustaw płeć :niepewny:

Dla mnie JP II był zwykłym człowiekiem. I uznanie go świętym nie będzie słuszne.

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

Dev1l

Pogromca postów

Do��czy�: 23 Lip 2008

Wys�any: 2009-01-25, 17:14

Na świecie żyło też milion zwykłych ludzi i zostało świętymi... Nie my zdecydujemy.

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 17:17

Zostało świętymi. Ale ludzie ich tak nazwali. Nie Bóg.

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

Dev1l

Pogromca postów

Do��czy�: 23 Lip 2008

Wys�any: 2009-01-25, 17:19

A to racja... I nie wiem, jak papieża można tytułować w ogóle Ojcem ¦więtym...

Grafik

Wymiatacz

Ten zły!

Imię: Sebastian

Wiek: 32

Do��czy�: 01 Lis 2008

Sk�d: Elbl±g

Wys�any: 2009-01-25, 17:21

Ojcem ¦więtym jest Bóg. JP był człowiekiem.

_________________
"Nie myśl jak wiele już zrobiłeś ale ile Ci jeszcze zostało"

Młodzieżowe Forum Dyskusyjne e-Mlodzi.com Strona G��wna » Młodzież » Wiara » Religia, która cieszy się uznaniem Boga.

Odpowiedz do tematu

Forum m�odzie�owe e-Mlodzi.com

Panel logowania

Forum m�odzie�owe e-Mlodzi.com