Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Od dłuższego czasu staram się "odnieść sukces"
Wciąż coś robię aby za kilka lat nie musieć pracować i cieszyć się życiem.
To stało się moim uzależnieniem.
Czy ktoś też tak ma?

Ja tak nie mam i raczej nie będę miał xd

Popieram przedmówcę.

Ja ostatnio mysle na temat swojej przyszłości, dzis dostałam kopa w tyłek (okazało się, ze moje obrazy się sprzedały, kij z tym, ze kasa nie dla mnie XD). Chce spełnić swoje cele, bo wiem ze teraz jest najważniejszy etap mojego zycia, od ktorego zbyt wiele zależy. Wiec trzeba spiąc tyłek i do pracy...

Nie bardzo rozumiem, nie musieć pracować i cieszyć się życiem. Praca też może pełnić funkcje samorealizacji, co więcej, praca połączona z przyjemnością, samorealizowaniem się jest najlepszym połączeniem. Dlatego też tak ciężko połączyć te dwie rzeczy. Bo nie dość, że praca stanie się przyjemnością, a nie czynnością do której idzie się jak skazaniec na rozstrzelanie, dodatkowo korzyści finansowe. I nie wiem czy samorealizacja można nazwać uzależnieniem, bo wtedy spora grupa społeczeństwa byłby uzależniona. Zresztą proces samorealizacji, dążenia do rozwijania się, swoich talentów jest sklasyfikowany w piramidzie hierarchii potrzeb wg. Abrahama Maslowa.

Niestety nie.

Mogę to opisać w moim przypadku bardziej jako "Obsesje" uważam że jeśli do 3lat nie spełnie swego celu to nie mam sensu żyć.. Wiem.. ¯ałosne ale przez to bardzo cierpie bo żyje jak maszyna śpiac 2 -3 h na 24

Nie rozumiem troche po co samemu stwarzać sobie problem. A co takiego robisz, ze spisz po 2-3h?
Ja osobiście znam faceta, dla którego standardem jest spanie po 3h dziennie i nawet w 0.001% nie widac po nim zmęczenia, bo robi to co lubi i jest dumny sam z siebie.

Skoro nie odpowiada Ci to,w jaki sposób prowadzisz życie, niepotrzebnie się nakrecasz to postaraj się to zmienić.
Chyba większość ludzi, w tym ja, martwi się o przyszłość. Ale nie dajmy się zwariować :)

Uważam, że w życiu powinno się oceniać swoje możliwości jak najbardziej realnie.
Zbyt duże ambicje na pewno nie pomogą w samorealizacji, a wręcz sprawią to, że całe życie będziemy spędzać na gonitwie za niemożliwym do osiągnięcia przez nas sukcesem.

Wystarczy stawiać sobie mniejsze cele i dążyć do ich realizacji. One nawet lepiej człowieka dowartościują, niż większe sukcesy.

Oczywiście macie racje, w 99% moja obecna postawa jest spowodowana tym iż kiedyś byłem strasznym leniem, jeszcze dwa lata temu żyłem z dnia na dzien.. W końcu nastapiło "wybicie" z tego amoku.Zacząłem konsekwentnie dążyć do celu, rozplanowywać swe źycie podczas gdy wiele moich rówieśników żyje "od melanżu do melanżu" biorą oni życie takim jakim jest, ja postanowiłem zmienić to, idzie mi dobrze, nawet czasem lepiej niż sie spodziewałem.Co do posta Sekret, widzisz tak sie zdarzyło iż moja mama złamała poważnie noge i przejałem wiekszość obowiazków domowych, nie narzekam na to! To mój obowiazek wiem o tym, dochodzi jeszcze nauka by mieć jak najlepsze oceny i dążenie do tego celu ktory sobie postawiłem, jest on możliwy ale musi byc okupiony ciężka praca.Niektórzy źyja śpiac po 3h na 24 i jest im dobrze, ja śmiało moge powiedzieć iż zrozumiałem stwierdzenie że "doba jest za krotka", bardziej moim problemem jest to że nie widze perspektyw na życie jeśli nie zrealizuje swego planu, po prostu nie dochodzi to jakoś do mnie a ludzie tłuka mi do głowy że jest inaczej.. Może to w końcu do mnie dojdzie..