Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Witajcie. Mam jeden taki kawałek przy którym dostaję gęsiej skórki i oczy zapełniają mi się łzami, ale są to szczęśliwe łzy i ciężko mi nad tym zapanować(takie odruchowe łzy mi lecą i generalnie taki błogostan czuję, ciarki, gęsia skórka i euforia)- czy to dziwna reakcja na muzyke?

Też tak macie? Pochwalcie się koniecznie - ciekaw jestem

Oczywiście, że też tak mam. Najczęściej w sytuacjach kiedy piosenka kojarzy mi się z osobą, której już nie ma, bądź też z najzwyklejszymi chwilami za którymi tęsknię - wzbudza wspomnienia - zarówno dobre jak i złe. I nie uważam, by była to dziwna reakcja na muzykę.

¦wiat bez muzyki byłby dziwny.Chyba każdy tak ma bądź miał przynajmniej raz w swoim życiu taką sytuację.Ja czasem słuchając muzyki jestem taki szczęśliwy, że aż mi łzy szczęścia lecą.

Wiadomo niejedna melodia związana z jakimś dawnym wydarzeniem przywołuje we mnie wspomnienia ale to raczej te wspomnienia wywołują u mnie ewentualne łzy, nie sama melodia czy piosenka. Wiele piosenek wprawia mnie za to w wesoły nastrój i idąc ulicą śmieje się jak głupi do sera :D

Już Platon pisał, że konkretne skale muzyczne powodują konkretne reakcje emocjonalne u słuchaczy. To samo wiedzieli wszyscy późniejsi teoretycy i wie to każdy muzyk.
System dur-moll jest nawet nazywany potocznie systemem wesoły-smutny, a interwały są opisywane m.in. pod względem napięcia emocjonalnego jakie wywołują.

Nie po to się gra muzykę w kościele, czy dodaje do filmu (w tym propagandowego!) albo spotu wyborczego, żeby nie oddziaływać na emocje słuchacza.

_________________
"Jak można szanować kogoś, kto jest moralny tylko dlatego, że boi się kary ze strony potężnej istoty która cały czas go obserwuje?" - Richard Dawkins

Zlikwidować urzędy pracy i podatek dochodowy!

To wszystko prawda.
https://www.youtube.com/watch?v=CtkvvWOZyWg
Ta piosenka na przykład zawsze będzie wzbudzała we mnie rozgoryczenie.

To był wieczór, napełniłam wtedy usta koniakiem i trzymałam go tak przez kilka minut, i patrzyłam w przestrzeń. Dziwna sytuacja, dziwne uczucia mi wówczas towarzyszyły, bardzo ponuro. Całe pomieszczenie, ponure niewiarygodne. W kącie trąbka, gitara oparta o sofę. Głośniki, fortepian, i to było całe wyposażenie pokoju. Więc nie dziwię się, że poczułam się ponuro, w dodatku ta muzyka mi przysporzyła ponurości.
W każdym razie nie zapomnę tej strasznej chwili. Więc kiedy włączam tę muzykę w metrze, albo tramwaju, tak już wiem, że niebawem będzie zupełnie po mnie i znowu ponurość przez najbliższe godziny

_________________
W miękkim futrze kota

Tak, mam takie odczucie dość często i bardzo je lubię. Przyjemne oderwanie się od rzeczywistości

To piękne, gdy muzyka potrafi wywoływać takie emocje. Nie pamiętam, bym kiedykolwiek płakała ze wzruszenia z powodu samej muzyki, ale wspomnienia przez nią przywoływane owszem, potrafią dotknąć do żywego. Ogólnie rzecz biorąc muzyka potrafi oddziaływać na moje emocje. To piękne jest.

Też tak mam. Czuję takie mrowienia pod skórą. Szczególnie jeżeli mogę silnie zidentyfikować się z tekstem piosenki. Choć czasem i jakaś piękna melodia potrafi doprowadzić mnie do takiego stanu.

Zacznijmy od tego, że muzyka dla mnie jest jedną z najważniejszych rzeczy w życiu, towarzyszy mi odkąd pamiętam i traktuję ją nie tyle jako rozrywkę, lecz także jako odbicie duszy, uczuć, emocji a także pośrednio jako naukę (wieeele razy jakieś morały życiowe, nauki, brałem z ulubionych utworów).

Mam oczywiście takie kawałki, to bardzo szczególne kompozycje, takie odzwierciedlenie mnie.

Eminem - Lose Yourself - nadal się waham, ale chyba mógłbym nazwać ten kawałek TOP1 w moim życiu.
On jest niczym człowiek, który wyciąga do Ciebie rękę gdy jesteś na dnie, w dołku i nie możesz się zdobyć, żeby wstać sam. Gdy coś złego działo się w moim życiu i czułem że nie dam rady to katowałem ten kawałek 10, 20 razy pod rząd, powtarzając sobie "Succes is my only motherfuckin' option, faliure's not!". Pomagało.

Eminem - Sing For The Moment - Eminem ogólnie jest w moim prywatnym TOP10 najlepszych wykonawców, uwielbiam go za szczerość i emocje, które czuć kiedy rapuje. I tak też jest w tym przypadku, nawuja tu o ważnych rzeczach, mam tak dużo ulubionych wersów że nie jestem w stanie zacytować wszystkich.
Oczywiście magia tego kawałka to nie tylko zasługa Eminema ale też genialnego refrenu zespołu Aerosmith, który Eminem tu zsamplował. Oczywiście chodzi tu o "Dream On" i ten utwór też jest jednym z moich ulubionych.

2Pac - They Don't Give A Fuck About Us - bardzo smutny, skłaniający do przemyśleń tekst i ten dobijający, monotonny beat który się ciagnie i ciągnie... Tekst mówi o getcie amerykańskim, ale niektóre wersy są na tyle uniwersalne, że można je przełożyć także na dzisiejsze czasy.
"They claim we inferior, so why these devils fear ya?"

Nas - The World Is Yours - czas na coś pozytywnego. Nawet jeśli się nie zna, to tytuł mówi sam za siebie. Słuchając go przy każdym sukcesie, jaki mi się przytrafi, jaki wypracowałem czuję sie jak na skrzydłach, 200m nad chodnikami :D Endorfiny idą w górę jak tylko usłyszę pierwsze dźwięki i tę luźną nawijkę Nasa.
Klasyk.

The Cranberries - Zombie - po pierwsze głos wokalistki, po drugie tekst... Bardzo poruszający i smutny...
Nie dziwię się, że ten kawałek jest tak popularny po tylu latach, on jest (niestety) ponadczasowy...


To oczywiście nie wszystkie kawałki, ale wszystkich nie mam siły dzisiaj wymieniać... Dopiszę je jutro :)

Ostatnio kolega ćwiczył Bacha. Mój jeden z ulubionych nad życie utworów. https://www.youtube.com/watch?v=ho9rZjlsyYY
Lecz wiadomo, nigdy nic nie przebije takiego grania na żywo, więc o ile rusza mnie muzyka z głośników, tak kiedy ćwiczył, przeżyłam prawdziwe wzruszenie.
Objawia się to u mnie w dziwny sposób, bo nie lecą łzy, lecz się rumienię, żeby nie powiedzieć czerwienie, wręcz na całym ciele, i mam właśnie ciarki, robi mi się jednocześnie totalnie gorąco.
Może, to już nie jest wzruszenie, lecz coś znacznie wyższego- uniesienie.
Zawsze jestem pobudzona, dlatego nigdy nie słucham Bacha przed snem, bo wtedy mogłabym funkcjonować absolutnie bez snu do rana.
Dziwne.

Cóż, ja posiadam piosenkę, na którą reaguję na dwa sposoby. Gdy słucham jej w czasie, gdy moje samopoczucie sięga dna, mam ochotę - i niemal za każdym razem tak jest - płakać z bezsilności, smutku, rozpaczy, wspomnień. Jednak jest i druga strona medalu, kiedy puszczę ją mając dobry humor, ta piosenka nabiera zupełnie innego znaczenia, inaczej ją odbieram. Utwór ogółem jest taki nieco dołujący, dający do myślenia - ale wtedy wywołuje u mnie uśmiech.