Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Są ludzie, których szanuję za poglądy i charakter i dążę to ideału złożonego z najlepszych ich cech.

nie mam żadnego konkretnego autorytetu, posiadanie go jest trochę śmieszne, lepiej być sobą niż naśladować kogoś kim się i tak nie zostanie

Moim autorytetem jestem ja.

hmm .. w sumie tak jak tu Masterczułka xd;p
też nie mam autorytetu xd sama nim jestem;d

Każdy kto czyni dobrze, jest życzliwy wobec innych oraz wie czego chce w życiu jest dla mnie autorytetem.

dla mnie są dwa autorytety, jakbym miała tak bez większego zastanowienia wymienić: moja mama i mama Blondyna. obie podziwiam za siłę, ogromną miłość i serce do ludzi i taką iskierkę, ciepło, które się czuje, przebywając w pobliżu nich.

Moim autorytetem jest mój starszy brat który po części mnie wychował. Jest mądrym i zaradnym człowiekiem.

Wydawałoby się, że autorytetem musi być osoba znana....Otóż nie. Moim autorytetem jest moja nauczycielka. Najbardziej chyba imponuje mi jej indywidualizm. Potrafi przeprowadzić lekcje w interesujący sposób a do tego ma dobry kontakt ze swoimi uczniami. Ma lepsze i gorsze dni-jak wszyscy. Ale cenie sobie takich ludzi jak ona.

Moimi największymi autorytetami były dwie nauczyczycielki z gimnazjum, imponowała mi ich silna osobowość i sposób w jaki potrafły poradzić sobie z klasami.
Jest też kilka postaci historycznych i muzyków, ale nie znam ich osobiście i nie mam pewności czy gdybym poznała to nadal by mi imponowali

Autorytet staram się utożsamiać ze zbiorem pewnych cech, działań, osiągnięć, aniżeli z konkretną osobą. Niemniej zdecydowanie autorytetem są dla mnie moi rodzice. Szczególnie moja mama. Powodów jest wiele. Jest to jedna z tych niezłomnych osób, które po mimo licznych przeciwności osiągnęły wiele i chcą osiągnąć więcej. Jej postępowanie jest tak zdecydowanie, że nigdy nie mam wątpliwości, czy uda jej się osiągnąć zapowiedziane wcześniej cele. Cenię zarówno w niej jak i ojczymie kręgosłup moralny, normy etyczne, którymi kierują się w życiu. Erudycję przejawiającą się nie tylko w rozległej wiedzy, lecz także umiejętności dostosowania się do większości sytuacji. W wielu aspektach mojego życia chciałabym móc postępować tak jak oni.

Cenię także pewne ikony. Między innymi Helenę Radlińską, czy Marka Kotańskiego. Inspiruje mnie ich działalność na rzecz innych. Prócz tego wiele osób, których cechy, bądź też sposób działania uznaję za godny naśladowania.

Autorytetów posiadam całe dzikie mnóstwo. Sądzę, że to bardzo dobrze. Spośród nich natomiast wyróżniają się dwa z kompletnie różnych biegunów - Napoleon Bonaparte i Mój Dziadek. Geniusz pierwszego i nadzwyczajne ludzkie dobro drugiego, to dla mnie wyznaczniki wielu decyzji.

A jak życie skomplikowane i niesie ze sobą wiele zagadek, tak na każdą sytuację mogę znaleźć odpowiedź w czyjejś biografii. Raczej o konkretne zachowania i postawy chodzi. Przecież wiadomo, że nie ma ludzi nieskazitelnych [Ostatnio, jak się okazuje, Korczak]. Niektórzy jednak wyróżniają się pozytywnie i z nich należy brać przykład. A takich to mam 5 miliardów. Każdy, kto wnosi do świata coś więcej, oprócz egoizmu zasługuje na podziw.

Czy czuję się jakoś niesamodzielny otaczając się wyimaginowanymi opiniami osób, które z reguły dawno zgniły? Ani trochę. Nie mam zamiaru zaprzeczać ich wpływowi na moje życie, skoro jest on niezaprzeczalny.

Nie mam konkretnego autorytetu.
Staram się dopatrzyć wśród innych osób jakiś pozytywnych cech czy czegoś innego pozytywnego.