Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Fajne porównanie Przynajmniej widzimy jak szczęście dla każdego jest zróżnicowane.

_________________
ona umrze martwa.

Nie osiągniemy nigdy stanu pełnego szczęścia, zawsze znajdzie się coś, czego będziemy pożądać, "potrzebować". Ale próbować można, byleby się w tym nie zatracić.
Ja jestem szczęśliwa na swój sposób i na swój sposób nieszczęśliwa. Wpływają na to różne rzeczy, głównie te, które przychodzą i odchodzą same. Choć cieszą mnie też rzeczy materialne, lecz nie na dłuższą metę. Jestem zadowolona ze swojego życia, a nawet jeśli zdarza się chwila, że nie jestem, to staram się wrócić do poprzedniego stanu.

Ja obecnie czuję się bardzo szczęśliwa.
Mam wszystko co czyni mnie szczęśliwą i to jest dla mnie najważniejsze.

do szcześcia potrzeba mi zaufanych, tolerancyjnych przyjaciół a o takich w dzisiejszych czasach trudno

Szczerze mówiąc.. szczęśliwa będę po powrocie siostry z ośrodka.
Może za rok, może za dwa lata - poczekam ile będzie trzeba.

Mam wspaniałą rodzinę,cudownego braciszka,celujące wyniki w nauce,przyjaciół którzy mnie kochają,sztamę z Panem Bogiem.....

czego chcieć od życia więcej

PS
Myślę że wiekszości brakuje do szczęścia tylko wiary

Szczęściu trzeba pomagać :P Otwórzcie się na świat i prowokujcie szczęście!! :) Nie masz dziewczyny/chłopaka, przyjaciół, znajomych (bo to oni dają moim zdaniem najwięcej szczęścia)?? To nie płacz w poduszkę! Wyjdź z domu i idź gdzieś do restauracji, dyskoteki czy nawet do parku i zagaduj, ale nie na siłe i nie gadaj na wszystkie tematy naraz :P

Szczęście przyjdzie, gdy uwierzysz, że je masz!!

Ja mam wszystko czego potrzebuję. Jednak nie odczuwam szczęścia. Nie mam pojęcia czego mi brakuje. Był okres gdy czułam się niezmiernie szczęśliwa, lecz wszystko brutalnie prysnęło i okazało się, że to był mój wymysł. Jeszcze niedawno, choć nie miałam stanów euforii, czułam się zadowolona z życia, takie długo trwające, ale nie intensywne szczęście. Teraz znowu zaczyna czegoś brakować, chociaż w zasadzie niczego nie ubyło.

A może nie jest tak, że szczęście siedzi w nas samych? ¯e to my sobie je tworzymy? Tylko co człowiek ma zrobić, gdy czuje się bezradny i nie ma na nic siły? Gdy pozornie drobna rzecz, która ma uszczęśliwić w istocie przytłacza? Gdy niezwykłym trudem okazuje się podjęcie jakiegokolwiek działania? Gdy wszelkie próby poszukiwania szczęścia powodują ból? Taki konflikt. Z jednej strony potrzeby są zaspokojone, można wytworzyć u siebie szczęście, ale z drugiej jakaś brutalna siła nam na to nie pozwala. Może racją jest, że nasza psychika nie może funkcjonować dobrze, jeśli są jakieś problemy w fizyczności? Ale jak rozróżnić granicę między fizycznym wpływem na psychikę, a naszą słabością? Do jakiego stopnia chemia mózgu nas kontroluje?

Wieczne szczęście wg mnie nie istnieje. Należy też odróżnić zadowolenie z życia, od momentów euforii. Szczęście można interpretować dwojako - jako stan albo jako uczucie. Emocje przemijają, stany trwają. Zatem nie ma co się dziwić, że uczucie radości szybko mija. Natomiast szczęście jako stan, raczej siedzi w nas. Choć nie zawsze potrafimy nad tym panować.

Jeszcze miły cytat na koniec:

_________________
Obie rzeczy - zarówno to, przed czym uciekasz, jak i to, za czym wzdychasz - są w tobie.

— Anthony de Mello

Wszyscy pragniemy szczęścia, powodzenia i sukcesów. Człowiek ma prawo spodziewać się tego od życia.. Ale własnie.. czym tak naprawde jest szczęście?
każdy z nas co innego rozumie przez to pojęcie dlatego chyba trudno o nim mówić.
Nie ma konkretnej definicji szczęscia..
Na pytanie czy jesteś szczęśliwym człowiekiem..każdy udzieliłby innej odpowiedzi..
Ja do końca chyba sama nie wiem jak na nie odpowiedzieć.. Z jednej strony moge powiedzieć, że jestem szczęśliwa.. jestem zdrowa, mam gdzie mieszkać, co jeść, mam prawdziwego przyjaciela.. itp itd..
ale czy takie rzeczy nie są jedynie jakimis złudzeniami. które stwarzaja pozory tego, co nazywamy szczęściem?
Otóż.. Człowiek szuka szczęścia na miarę swoich pragnień i podąrza w jego kierunku często rozumiejąc je na swój własny sposób..
jeśli chodzi o mnie dużo rzeczy może sprawiać mi radość, powodować że na twarzy pojawi mi sie uśmiech.. ale patrząc na całokształt do szczęscia czegoś mi brakuje.. nie moge powiedzieć o sobie: 'tak jestem szczęsliwym człowiekiem' a dlaczego nie wiem..
jeśli chodzi o pełnie szczęscia.. myśle, że każdy człowiek miał w życiu takie chwile kiedy uważał sie za człowieka w pełni szczęsliwego.. nie musiało to trwać długo, mogłabyc to tylko chwila.. ale okoliczności w jakich sie wtedy znajdował sprawiły, że nic wiecej wtedy nie było im do szczęscia potrzebne..

Odnalazłem swoje szczęście w miłości i teraz to jest dla mnie najważniejsza rzecz. Tak, jestem szczęśliwy

szczescie jest bardzo ulotne. raz jest potem znika. tak jest w moim przypadku. ale mniejsza o to jedno jest pewne jesli sie dostaje szanse od losu na szczescie to trzeba ryzykowac i dbac o to, zeby nie zniklo.

człowiek jest tak zaprogramowany aby ciagle podazac za czyms ciagle realizowac sie i szukac szczescia. gdy juz zdobywamy cos co jak uwazamy uczyni nas ludzmi w pelni szczesliwymi nagle pojawiaja sie nowe pragnienia i aspiracje. To taka ciagla pogon za szczesciem ktore ciagle zyskuje nowe znaczenia.
czym dla mnie jest szczescie? to chwile gdy takie "cos" dzieje sie w moim seru
obecnie trwam w pogoni za najwazniejszym dla mnie szczesciem : miloscia.
Mam cicha nadzieje ze kiedys sie uda ja dogonic....

ja niestety nie jestem szczęśliwa, no ale cóż.. jedni mają farta inni są skazani na wieczne nieszczęście ;(

Nie ma tak źle Mi oczywiście wiele do szczęścia brakuje, ale najważniejsze to mieć nadzieję, ze się to kiedyś zmieni.

_________________
"I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała." Ez 36, 26

mi brakuje tylko wiecej swobody i luzu... tak to mam wszystko