Forum m³odzie¿owe e-Mlodzi.com

Raczej nie wydaje mi się żeby był to grzech...

Wiesz co, każdy się do czegoś dowali, pamiętam stałem z koleżanką w sklepie- rozwinęła sie dyskusja o pieniądzach itd. stała za nami babcia, całkiem obca i do nas takie coś "nadzy się urodziliście nadzy umrzecie, wszystko co robicie na ziemi jest bezsensowne, no bo poco to ?" nie wiem poco ten początek ale okay, kościół wg mnie kieruje się starym prawem które wszyscy uważają za święte.-NIE!, bo kiedyś nie było tego,i tamtego. Dziś uważa się to za zwykłą rzecz, która w zamyśle kościoła jest zła.
Czytając kiedyś rachunek sumienia, doszedłem do pytania "czy ściągasz pliki z internetu?"
patrz.- ściągasz piosenkę, słuchasz jej , jest to przyjemność.-czyli zło, bo to nielegalnie pobrałaś z neta.

@@up2
Oczywiście, że nie jest. Przypowieść o talonach chyba dobrze to uzasadnia. Jak narazie wydaje mi się, że przyjemność seksualna jest wyjątkiem, którego należy się wystrzegać. Wszystko inne jest dobre, choć też w granicach rozsądku.

@@up

Z pytaniem 'dlaczego' nie wolno przesadzać. To ono najczęściej wywołuje depresję, "no bo po co żyć?". Jednak Biblia, jak i prawa w niej zawarte są ponadczasowe. Masturbacja może doprowadzić do bezpłodności, co wykluczy istnienie/życie jakiejś duszy. Niby głupie, ale konstruktywne. Pobieranie z internetu już wiąże się z kradzieżą. Słuchanie muzyki jest przyjemne, lecz jej nadmiar/za dużo decybeli może prowadzić do kalectwa-świadomego, więc również grzechu.
Nie nam jest oceniać.

...domyślam się, że nie mówisz o małżeństwie... bo przecież orgazm został wymyślony przez Pana Boga i dany małżonkom, żeby było im przyjemnie...

[ Dodano: 2009-08-25, 12:52 ]

Ciekawe po co ta babcia stała w kolejce??? chyba nie po ubranie???

trubol, masz rację. Nie każda przyjemność jest zła Bóg nie chce, abyśmy tu żyli tylko w smutku i cierpieniu. W końcu On tego piękna, które nas otacza, nie stworzył dla siebie Jak odróżnić złą przyjemność od dobrej: najlepiej sprawdzić, czy jest to grzech, czy nie. Poza tym ważna jest intencja człowieka i świadomość popełnianego czynu. Mało która rzecz jest stworzona celowo, aby sprawiała zło. Wiele rzeczy po prostu są źle wykorzystywane

A co KOSCIOL ma do tego co ja robie jakis klecha nie bedzie sie wpier..... w nie swoje sprawy LOL

Dla mnie ta kwestia jest raczej oczywista. Realizuję wszystkie swoje instynkty analizując je przy tym pod kątem ich konsekwencji. Jeśli przyjemność jest większa niż konsekwencja lub potencjalne ryzyko, które towarzyszy takowej przyjemności to jest przyjemność przeze mnie zatwierdzona...

Tylko problem tkwi w tym, że człowiek nigdy nie jest w stanie oszacować grożących konsekwencji.

Ty tak twierdzisz. Na pewno potrafię to zrobić lepiej niż mój katechizm... zresztą jeśli nie człowiek to kto.

To nie jest jakie tam moje twierdzenie tylko obiektywna prawda. Chyba zgodzisz się co do tego, że człowiek nie umie w sposób pewny przewidzieć swojej przyszłości?:)

Przyszłości nie, ale planowanie, umiar a przede wszystkim znajomość tych konsekwencji są kluczem do racjonalnego zarządzania naszym ciałem, umysłem. Możemy sobie mówić, zawsze jest ten 1% niepewnośći, a gdyby jednak....

_________________
(...)
"Wyszedł w samą porę. A jednak on jest za inteligentny, aby być czymś dzisiaj: żeby dziś czegoś dokonać, trzeba być trochę durniem jednak."
'Szewcy' S.I Witkiewicz

http://www.lastfm.pl/user/Justencja

Hmm, ale warto chyba mieć jakieś stałe, nieprzekraczalne granice, wartości, a nie wszystko rozpatrywać pod kątem zysku, przyjemności. Nie mówię tu tylko o wartościach chrześcijańskich, ale także np. o buddyzmie, filozofii starożytnej Grecji, w szczególności o stoikach. Hedonizm jako postawa życiowa to stąpanie bo bardzo cienkiej linie, gdzie ogromna przyjemność może z łatwością się zamienić najdotkliwszą bolesność.

Stwierdzam z całkowitą pewnością, że posiadanie tzw 'nieczystych myśli' nie przyczyni się do mojej zguby. To samo jeśli chodzi o zachowywanie postów w dane dni tygodnia i tym podobne. Jest to nieprzyjemne, a nie zauważam jakichkolwiek korzyści, które by płynęły z tego zachowania.

Cytat:

Hmm, ale warto chyba mieć jakieś stałe, nieprzekraczalne granice, wartości, a nie wszystko rozpatrywać pod kątem zysku, przyjemności. Nie mówię tu tylko o wartościach chrześcijańskich, ale także np. o buddyzmie, filozofii starożytnej Grecji, w szczególności o stoikach. Hedonizm jako postawa życiowa to stąpanie bo bardzo cienkiej linie, gdzie ogromna przyjemność może z łatwością się zamienić najdotkliwszą bolesność.

Stoicyzm... osobiście mnie przeraża. Perspektywa życia nad, którym absolutną władzę miałby metafizyczny wietrzyk o nazwie pneuma jest tak przerażająco obrzydliwe, że aż odechciewa mi się żyć kiedy o tym pomyślę. Jeśli chodzi o sens życia to takie życie z pewnością nie ma sensu. Buddyzm nakazuje człowiekowi wciągnąć w siebie wszystkie instynkty zapomnieć o wszystkich pragnieniach i dążyć do osiągnięcia nirwany. Stanu, w którym nie posiadasz już żadnych pragnień, namiętności, marzeń, instynktów oraz stajesz się częścią jakiegoś bezosobowego bytu tej kwestii nie zgłębiałem, więc nic więcej nie piszę. Co do hedonizmu to jest hedonizm skrajny i umiarkowany. Ten umiarkowany to inaczej epikureizm i jest jak najbardziej racjonalny. Wg mnie dużo bardziej racjonalny niż jakikolwiek stoicyzm, Buddyzm, czy Chrześcijaństwo.

_________________
Jeżeli twoja głowa jest dla ciebie przyczyną grzechu, obetnij ją sobie i wyrzuć, bowiem lepiej wejść bezgłowym do królestwa Niebieskiego niż z głową tkwić wśród ognia piekielnego.

Aniele Ciemności przeraża cię owa pneuma, czyli jakaś próba nadania światu sensu, uporządkowania go, próba odpowiedzenia skąd, po co i dlaczego? Nie jest raczej perspektywą bardziej przerażającą wykluczenie wszelkich wolnych działań jednostki do czego w konsekwencji prowadzi epikurejskie pojmowanie świata.?

Odnosząc się do buddyzmu, stoicyzmu miałem na myśli to, że obydwa systemy filozoficzne nawołują do pewnego umiarkowania w życiu. Ponadto stoicyzm za cnotę kardynalna uważa wiedzę, a dążenie do niej za naczelny obowiązek człowieka. Nie mamy to tu przyjemności jako wartości najwyższej. Jak wiadomo to wiedza popycha świat do przodu.
Można powiedzieć, że samo dążenie do wiedzy może być największą z przyjemności, ale czy będzie to prawdziwe dla wszystkich?

Ponadto podoba mi się stoicki sposób postrzegania państwa. Państwa jako dobra wspólnego, do dbania o które jesteśmy wszyscy zobowiązani. Postawa zaiste patriotyczna, a równocześnie tak daleka od nacjonalizmu. W oczywisty sposób kłóci się to z wizją państwa jako zła koniecznego, którego istnienie należy co najwyżej tolerować.

Ta część epikurejskiego pojmowania świata jest prze mnie pomijana ponieważ atomizm jest w swojej istocie poglądem błędnym dlatego też go odrzucam przyjmując resztę tego systemu filozoficznego... i tak, owszem ta próba uporządkowania świata mnie przeraża, jakiekolwiek próby uporządkowania świata za pomocą jakichkolwiek absolutów zawsze mnie przerażały...

...Co do dalszej części to mógłbym ją zaakceptować choć nadawanie wiedzy jakichś niesamowitych wartości jest dla mnie błędem.

_________________
Jeżeli twoja głowa jest dla ciebie przyczyną grzechu, obetnij ją sobie i wyrzuć, bowiem lepiej wejść bezgłowym do królestwa Niebieskiego niż z głową tkwić wśród ognia piekielnego.